Почина Предраг Пеѓа Вранешевиќ, оснивач на групата „Лабораторија звука“

Музичарот и сестран уметник Предраг Пеѓа Врашевиќ, ко-основач на култната група Лабораторија на звукот, почина во Нови Сад по долго и тешко боледување, потврди за Танјуг семејството музичари.

Пеѓа Вранешевиќ, роден во 1946 година, беше една од најкреативните личности на модерната новосадска културна сцена, која беше формирана во текот на 1960-тите и 1970-тите, инспирирана од подеднакво популарна музика од неговото време и авангардна уметност. Неговиот обемен опус вклучува иновативна рок, филмска и театарска музика, како и сценски дела.

Првпат се појави во јавноста во текот на 1960-тите како член на раната белградска рокенрол група, но на пошироката јавност и беше познат првенствено како еден од основачите на популарната група Лабораторија на звук со неговиот брат Младен Бата Вранешевиќ (1947- 2006). Лабораторијата на звукот ги издаде албумите „Тело“ (1980), „Длабоко во тебе“ (1982), „Невиност“ (1986) и „Нема убавина“ (1996 година).

Богатата кариера на Вранешевиќ ја вклучува и концептуалната уметност, поврзана со Младинскиот форум во Нови Сад, каде што тој беше уредник на филмската програма заедно со Мирослав Мандиќ во раните 1970-ти.

Оттука и инспирацијата за концептуалниот пристап во работата на Лабораторијата, која беше духовито и неконвенционално освежување во југословенската забавна музика.

Пеѓа и Младен Вранешевиќ соработуваа со некои од најхрабрите режисери од нашите простори, Карп Аќимовиќ Годин и Желимир Жилник, како и со Драган Кресоја. Музикаа за успешните и наградувани филмови „Сплав на медузата“, „Октоберфест“, „Овој пат“, „Полна месечина над Белград“, „Оригинален фалсификат“, „Крајот на војната“, како и „ Вештачки рај“. кој е последен филм од Југославија прикажан на Канскиот филмски фестивал.

Публиката ја памети и нивната музика за популарните телевизиски серии „Полетарац“, „Форе и фазони“, „Варошарије“, „Приче из Непричаве“.

Пеѓа Вранешевиќ и Жилник беа коавтори на „Операта Гастарбајтер“ на Српскиот народен театар во Нови Сад, која со голем успех се изведуваше неколку сезони.

Самостојно и со својот брат, Вранешевиќ пишувал музика за театарот, соработувајќи со други режисери, меѓу кои Дејан Мијач, Димитрије Ѓурковиќ, Вида Огњеновиќ, Паоло Маѓели и Душко Јовановиќ. во претставите како „Смрт на трговец патник“, „Бура“, „Сместување“, „Закачалка“ и други.

Претстави со музика на Врашевиќ беа изведени во Народниот театар во Белград и Сараево, Драмскиот театар во Белград, театарот Душко Радовиќ и сите поголеми театри во Југославија.

Браќата Вранешевиќ предизвикаа големо внимание кај публиката и медиумите во 1984 година во Лондон, настапувајќи пет вечери по ред во престижниот Институт за современа уметност со музичко-текстуално-визуелен перформанс „Јавање на коњот Свети Марко“.

За нивната уметничка работа и придонес, на семејството Вранешевиќ им беше доделен „Бронзениот змеј“ во Краков, додека и Пеѓа и Младен добија посебни златни медали и награди за животно дело на Белградскиот фестивал за документарен и краток игран филм. Пеѓа Вранешевиќ дипломирал на Архитектонскиот факултет во Белград во 1972 година, а до 1981 година работи во новосадскиот „Урбис“, каде еден од најважните професионални зафати му е урбанистичкото и просторното решение на Нови Насеље.

Потоа станува слободен уметник, а во 1990 година се вработува како музички уредник во Радио Телевизија Нови Сад.

До неодамна беше музички активен, правејќи нова музика за лично задоволство и објавувајќи ја на YouTube.

Како што рече во едно интервју: „Јас ја застапувам тезата дека животот на една личност е трагедија сам по себе – главниот лик секогаш умира на крајот“. (Политика.рс)