5 февруари во историјата – Рим конечно ја победи Картагина во Пунските војни
На 5 февруари 146 п.н.е., Римската Република конечно триумфираше над својот непријател, Картагина, по повеќе од еден век борби. Победата и последователното уништување на градот Картагина го означија крајот на Пунските војни и Рим ја замени Картагина како доминантна сила на Западниот Медитеран, позиција што ќе ја задржи во следните неколку векови.
Пунските војни започнаа кога Рим се прошири на запад кон она што е сега Шпанија, на исток во Грција и на југ до Сицилија, што го доведе во конфликт со Картагина. Иако Рим победи во Првата и Втората пунска војна, Картагина на моменти беше блиску до победата. За време на Втората пунска војна, картагинскиот генерал Ханибал славно ја водеше својата војска, вклучително и триесетина слонови, преку Алпите и на Италијанскиот полуостров, тероризирајќи ја провинцијата и беше блиску да го освои Рим. Меѓутоа, до 149 п.н.е., Рим на многу начини ја потчини Картагина. Победата во Втората војна му овозможи на Рим да наметне скапо обесштетување на својот ривал, а Картагина морала да бара дозвола од римскиот сенат да води војна. Дури и по исплатата на обесштетувањето, Рим бил претпазлив за континуираното постоење на Картагина. Еден сенатор, Катон Постариот, наводно, ги завршувал сите свои говори во неколку години, без разлика на темата, со реченицата – „Исто така, верувам дека Картагина мора да биде уништена“.
Додека претходните војни опфаќаа децении и повеќе бојни полиња, Третата пунска војна беше релативно јасна инвазија на Северна Африка од страна на римските сили. Картагина прифати голем број римски барања во обид да го спречи уништувањето, но одби кога конзулите наредиле Картагинците да го преселат целиот свој град понатаму во внатрешноста. Иако Рим претрпе неколку порази пред конечно да ја опседи Картагина, тој брзо го блокираше и го зазеде пристаништето, што доведе до глад и паника во градот. Кога градот конечно падна, неговото население од 50.000 – веќе сенка на она што беше благодарение на опсадата – беше продадено во ропство, практика која беше и варварска и стандардна за таа ера. Историчарите не пронајдоа докази дека Рим ја „посолил земјата“ за да не може да расте ниту една култура околу Картагина; всушност, земјата им била дадена на локалните земјоделци и на новите римски доселеници по уништувањето на градот.
Во комбинација со симултаните победи и Грција и пацификацијата на Хиспанија, крајот на Третата пунска војна го остави Рим доминантна воена, поморска, економска и политичка моќ на Западниот Медитеран. Помеѓу 146 п.н.е. и ограбувањето на Рим од страна на Вандалите во 476 н.е., Рим ќе го искористи своето регионално богатство и моќ за да воспостави една од најголемите и најмоќните империи на сите времиња, која на крајот ќе се протега од Британските острови до Блискиот Исток. Северна Африка, како важен дел од оваа империја, и е основан нов римски град на местото на Картагина приближно сто години по уништувањето на првобитниот град.