31 јануари во историјата – Германците ги почнаа општите напади со U-boot

На 31 јануари 1917 година, Германија го објави неограниченото подморничко војување во Атлантикот и германските подморници вооружени со торпедо се подготвуваа да ги нападнат сите бродови, вклучително и цивилни патнички превозници, кои ќе ги забележеа во водите во воената зона.

Кога избувна Првата светска војна во 1914 година, претседателот Вудро Вилсон вети неутралност за Соединетите Држави, позиција што ја фаворизираше огромното мнозинство Американци. Меѓутоа, Британија беше еден од најблиските трговски партнери на Америка и набрзо настана тензија меѓу Соединетите Држави и Германија поради обидот на Германците да ги блокираат британските острови. Неколку американски бродови кои патуваа во Британија беа оштетени или потонаа од германски мини и, во февруари 1915 година, Германија објави неограничена војна против сите бродови, неутрални или други, кои влегуваа во воената зона околу Британија. Еден месец подоцна, Германија објави дека германски крстосувач го потопил Вилијам П. Фрај, приватен американски трговски брод што превезуваше жито во Англија кога исчезнал. Претседателот Вилсон беше огорчен, но германската влада се извини, нарекувајќи го нападот несреќна грешка.

Најстрашното поморско оружје на Германците беше U-boot, подморница многу пософистицирана од оние што ги изградија другите држави во тоа време. Типичниот U-boot беше долг 65 метри, имаше екипаж од 35 морнари и 12 торпеда и можеше да биде под вода два часа. Во првите неколку години од Првата светска војна, U-boot направија страшна штета на сојузничките бродови.

На почетокот на мај 1915 година, неколку њујоршки весници објавија предупредување од германската амбасада во Вашингтон дека Американците кои патувале на британски или сојузнички бродови во воените зони го сториле тоа на сопствен ризик. Огласот беше поставен на истата страница како реклама за претстојното пловење на океанскиот брод Лузитанија од Њујорк до Ливерпул, во сопственост на Велика Британија. На 7 мај, Лузитанија беше торпедирана без предупредување веднаш до брегот на Ирска. Од 1.959 патници, 1.198 загинаа, меѓу кои 128 Американци.

Германската влада тврдеше дека Лузитанија носи муниција, но САД побараа репарации и прекин на германските напади врз невооружените патнички и трговски бродови. Во август 1915 година, Германија вети дека ќе се грижи за безбедноста на патниците пред да потопи невооружени бродови, но во ноември потопи италијански патнички брод без предупредување, при што загинаа 272 луѓе, меѓу кои 27 Американци. Јавното мислење во САД почна неповратно да се врти против Германија.

На крајот на јануари 1917 година, Германија, решена да ја добие својата војна за исцрпување на сојузниците, најави продолжување на неограничената војна. Три дена подоцна, САД ги прекинаа дипломатските односи со Германија; само неколку часа после тоа, американскиот брод Хаусатоник беше потопен од германски U-boot. Ниту еден од 25-те Американци на бродот не загина, а подоцна тие беа собрани од британски пароброд.

На 22 февруари, американскиот Конгрес усвои закон од 250 милиони долари за вооружување, наменет да ги подготви САД за војна. Два дена подоцна, британските власти му дадоа на американскиот амбасадор во Британија копија од она што стана познато како „белешката Цимерман“, шифрирана порака од германскиот министер за надворешни работи Артур Цимерман до грофот Јохан фон Бернсторф, германски амбасадор во Мексико. Во телеграмата, пресретната и дешифрирана од британското разузнавање, Цимерман наведува дека во случај на војна со Соединетите Држави, треба да се побара од Мексико да влезе во конфликтот како германски сојузник. За возврат, Германија ќе вети дека ќе му ги врати на Мексико изгубените територии на Тексас, Ново Мексико и Аризона. На 1 март, Стејт департментот на САД ја објави нотата и Америка беше галванизирана против Германија еднаш засекогаш.

Кон крајот на март, Германија потопи уште четири американски трговски бродови и на 2 април, претседателот Вилсон се појави пред Конгресот и повика на објавување војна против Германија. На 4 април Сенатот со 82 гласа „за“ и шест „против“ објави војна против Германија. Два дена подоцна, Претставничкиот дом ја одобри декларацијата со 373 гласа „за“ и 50 „против“ и Америка официјално влезе во Првата светска војна.