По купувањето на „Версаче“: Двобој меѓу брендови и луксузни империи

Франција – Преземањето на „Версаче“ од страна на „Мајкл Корс“ зад себе ќе остави смален универзум на модни брендови, одлучен да продолжи сам и да се заштити од градителите на луксузни империи, зголемувајќи го притисокот врз оние што се борат финансиски да ја зголемат продажбата или да го продадат брендот.

Омилениот италијански бренд од црвениот тепих е најновиот кој е преземен од конгломерат по неколку години проширување од страна на европските групи, како што е сопственикот на Луј Витон, ЛВМХ, кој сега има цела колекција од 70 брендови, почнувајќи од брендови на шампањ, па сè до производители на часовници.

Меѓутоа, зголемувањето на купиштата пари во ЛВМХ и неговиот ривал „Керинг“ во Париз, појавата на амбициозни конгломерати како „Корс“, со седиште во САД или кинескиот „Шандонг Руи“, и проширувањето на јазот меѓу успешните брендови и оние што се напрегаат да остварат добивка, би можеле да поттикнат нови зделки, велат аналитичарите.

„Во споредба со поголемите брендови, самостојните групи го немаат потребниот кислород. Консолидацијата е неизбежна“, рече Џулијано Ночи, професор по стратегија и маркетинг во Политехничкото училиште за менаџмент во Милано.

Индустријата сè уште може да се пофали со некое големо име, независни успеси, како што е францускиот „Ермес“ или приватниот „Шанел“. Вториот, долго посакуван од страна на ривалите, откри дека оваа година едвај се изборил против „Луј Витон“ како една од најголемите луксузни брендови според продажбата.

Во Италија, производството на луксузни јакни „Монклер“ се движи нагоре, благодарение на стратегијата на постојано менување на дизајнот и инвестициите во е-трговијата.
Но, во непостојана индустрија, каде што трендовите доаѓаат и си одат, а побарувачката може да предизвика ненадеен удар како што, на пример, може да опадне туризмот, конгломератите од неодамна се меѓу посилните произведувачи поради зголемената побарувачка од кинеските потрошувачи.

Приходите во „Керинг“ и „ЛМВХ“ напреднаа благодарение на брендовите во нивна сопственост „Гучи“ и „Витон“, помагајќи им да ги компензираат успесите на брендови како „Ботега Венета“ или „Марк Џејкобс“.

Спротивно на тоа, британскиот „Бурбери“, италијанскиот „Салваторе Ферагамо“ или американскиот произведувач на накит „Тифани“ беа поочигледно изложени кога процентот на продажбата опадна.

Овие три работат преку планови за пресврт, но често се цитираат од страна на аналитичарите како потенцијални цели за откуп, иако „Ферагамо“ е една од неколкуте италијански фирми контролирани од семејството, како што е „Прада“, каде што сопствениците веќе долго време се спротивставуваат на отстапувањето на контролата.

„За групите во сопственост на семејството е потешко да донесат вакви одлуки, но ако имате период на продолжена непродуктивност и тоа продолжува, на крајот ќе мора да преземете нешто“, рече Флавио Череда, аналитичар во „Џефрис“, додавајќи дека очекуваат повеќе договори во наредните години.

„Версаче“ се приклучува на „Булгари“ како пример за семејни бизниси кои на крајот се продаваат. „ЛМВХ“ го купи италијанскиот произведувач на накит во 2011 година.

Едно предупредување е дека „Керин“ и „ЛМВХ“ најверојатно нема да сакаат да ги преземат брендовите кои имаат потреба од премногу преправки, велат инвестициските банкари. „Керинг“ е меѓу групите што ја одбија „Версаче“, каде што профитабилноста многу опадна, изјавија извори запознаени со ова прашање.

Двете француски групи, кои, исто така, се натпреваруваат со швајцарскиот „Ричемонт“, сопственик на „Картие“, честопати велат дека се отворени за можности, иако „ЛМВХ“ неодамна изјави дека цените на имотот се високи. Немаа коментар за нивните планови за откуп.

Меѓутоа, се појавуваат и други кандидати. „Шандонг“ во Кина годинава го донесе швајцарскиот бренд за чевли „Бали“, а ривалот „Фосун“ ја купи француската модна куќа „Ланвин“, со амбиции да се пробијат во луксуз.

Во САД, „Мајкл Корс“, кој треба да се преименува во „Капри холдингс“, е ривал на „Тејпестри“, сопственик на „Коуч“ кој го купи производителот на чанти „Кејт Спејд“ минатата година.

За конгломерати, акумулираните брендови може да донесат заштеди и предности.

„Се разбира дека постојат синергии, а колку што е поголема групата, толку е поголема моќта за снабдување со добавувачи и сопственици, на пример“, рече Лудовик Гранд Шамп од „Савињи партнерс“, советничка фирма фокусирана на малопродажниот сектор.