Маријам Абу Дага, новинарката од Газа што ја носеше камерата на срце

Како што сега стана норма за новинарите што работат во Газа, Маријам Абу Дага го подготви својот тестамент – и покрај тоа што имаше само 33 години. Таа остави зад себе два сета инструкции: до нејзините колеги, да не плачат на нејзиниот погреб; до нејзиниот 13-годишен син, Гаит, да ја направи горда.

И покрај нејзините инструкции, колегите на Дага не можеа  да не плачат над нејзиното тело во понеделникот. Таа беше убиена од Израел, заедно со уште четири новинари, додека брзаше да провери како е колега погоден о болницата Ал-Насер, каде што често известуваше во текот на војната во Газа.

„Маријам ни остави инструкции да не плачеме за неа кога ќе се збогуваме. Таа сакаше да поминеме време со нејзиното тело, да разговараме со неа и да се наситиме од неа пред да замине“, рече Самахир Фархан, 21-годишна новинарка на слободна пракса и близок пријател на Дага.

33-годишната фоторепортерка беше инспиративна фигура за Фархан и многу други новинари во Газа кои се восхитуваа на нејзиното неуморно известување, и покрај честопати длабоко личните загуби што ги претрпе во текот на војната. Нејзиниот подем како новинар започна со трагедија. Таа ја сними смртта на демонстрант кој беше застрелан за време на Големиот марш на враќање во Газа во 2018 година, каде што израелските сили застрелаа демонстранти кои маршираа кон граничната ограда на Газа, убивајќи повеќе од 220 луѓе и ранувајќи повеќе од 9.200. Подоцна откри дека демонстрантот е нејзин брат.

Дага ја продолжи својата работа како новинарка за време на војната во Газа во последните 22 месеци, работејќи како фриленсер со Асошиејтед Прес и Индепендент Арабија.

Индепендент Арабија рече дека таа е „пример за посветеност и професионалност“ и ја пофали за тоа што ја носеше „нејзината камера во срцето на теренот, пренесувајќи го страдањето на цивилите и гласовите на жртвите со ретка искреност и храброст“. Нејзините фотографии и известувања ја истакнаа човечноста на нејзините субјекти и се фокусираа на страдањето на цивилите во Газа.

Нејзината фотографија од петгодишниот Џамал ​​ал-Наџар, кој почина од неухранетост само неколку недели претходно, го прикажа детето нежно, неговото мало тело завиткано во покрив и нежно поставено на тули за да не ја допре земјата. Друга фотографија покажа десетици мажи кои се борат да добијат храна од камион за помош во јужна Газа, хаос од тела додека очајно се натпреваруваа за оскудна помош.

За нејзините колеги, таа беше позната и по нејзината љубезност и посветеност.

„Маријам беше љубезна, нежна и длабоко страсна за својата работа. Ги загуби мајка си и најблискиот колега, Абу Анас, но сепак никогаш не престана да известува за војната ниту еден ден“, рече Фархан. Тие ја опишаа и како личност со репутација на бестрашност, известувајќи од некои од најопасните области на Газа.

Како и другите членови на прес-корпусот во Газа, таа ја знаеше опасноста од тоа да биде новинар на палестинската територија. Војната во Газа беше најсмртоносниот период досега за новинарите, при што загинаа повеќе од 192 палестински новинари откако започна на 7 октомври 2023 година. Комитетот за заштита на новинарите го осуди „емитуваното убиство на новинари во Газа“ од страна на Израел. Израелската војска, коментирајќи го убиството на петте новинари во понеделник, изјави дека „не ги таргетира новинарите како такви“.

Дага не го видела својот син година и пол, откако бил евакуиран во ОАЕ со својот татко.

„Таа копнееше повторно да го види и прегрне својот син. Маријам почина со тој сон сè уште неостварен, да го држи своето дете уште еднаш“, рече Фархан.

На својот син Гаит, Дага му ги остави своите желби тој секогаш да порасне за да ги исполни своите соништа.

„Сакам да ме направиш гордатака  што ќе станеш успешен и ќе се истакнеш, ќе се докажеш и ќе  израснеш во одличен бизнисмен, драг мој“, напиша таа во писмо до својот син. „Кога ќе пораснеш, ќе се оѓениш  ќе добиеш ќерка, именувај ја Маријам по мене. Ти си мојата љубов, моето срце, мојата поддршка, мојата душа и мојот син на кого сум горда“. (Гардијан)