Кинезите го претставија првиот нуклеарен реактор отпорен на топење
Дизајнот на двојниот реактор може да произведе 105 MW енергија и е во развој од 2016 година. Технологијата е добредојден чекор напред за нуклеарната индустрија, по нуклеарната катастрофа во Фукушима, Јапонија пред повеќе од една деценија.
При нуклеарната фисија се создаваат големи количества топлинска енергија која е корисна во производството на електрична енергија, но е и ризик за реакцијата. Нуклеарните реактори се дизајнирани со вградени механизми за ладење, кои ја отстрануваат топлината од реакцијата, а во случај на проблем, реакторот може да се прегрее, па дури и да експлодира.
Механизмите за ладење обично користат вода или јаглерод како течности за ладење и се поддржани од надворешни напојувања за да се осигура дека температурата на реакторот останува под контрола. Во 2011 година, нуклеарниот реактор Фукушима доживеа редок настан во кој стандардното и итно напојување на механизмот за ладење откажа, што доведе до топење.
Оттогаш, научниците се обидуваат да создадат нуклеарен реактор кој пасивно се лади и кој користи природни методи за ладење. Еден од овие дизајни е реакторот на модулот за високотемпературен чакал или HTR-PM.
Конвенционалните нуклеарни реактори користат горивни прачки, кои се енергетски густи и содржат големи количества ураниум со помали количини графит. Во дизајнот на реакторот HTR-PM, горивната прачка е превртена, а се користи големо количество графит, во кој е обложен ураниум. Ова ја прави енергетската густина на горивото многу помала, слична на камчиња во поголема водена површина.
Пристапот има две предности. Првата е дека реакцијата на нуклеарна фисија се одвива многу побавно од обичниот реактор и многу подолго може да издржи повисока температура. Друга предност е тоа што вишокот топлина генерирана преку процесот се распрснува на поголема површина на горивото и може да се олади со пасивни или методи што не трошат енергија, како што се спроводливост и конвекција.
Пристапот претходно беше демонстриран во прототип на реактори изградени во Германија и Кина, но не и во целосниот HTR-PM.