5 октомври во историјата – Енцо Ферари дебитираше како возач во автомобилски трки
На 5 октомври 1919 година, еден млад италијански автомеханичар и инженер по име Енцо Ферари учествува на неговата прва автомобилска трка, ридско искачување во Парма, Италија. Тој заврши четврти. Ферари беше добар возач, но не и одличен: севкупно, тој победи на само 13 од 47 трки на кои учествуваше. Многу луѓе велат дека тоа е затоа што премногу се грижел за спортските автомобили што ги возел: никогаш не можел да се натера да уништи мотор за да победи на трка.
Во средината на 1920-тите, Ферари се повлече од тркачките автомобили со цел да ја следи својата прва љубов: да ги изгради. Тој го презеде одделот за трки на „Алфа ромео“ во 1929 година и почна да произведува автомобили под свое име. Изнервиран од тешкиот стил на управување на Ферари, „Алфа ромео“ го отпушти во 1939 година. После тоа, тој основаше своја производствена фирма, но воените години ги помина градејќи машински алати, а не тркачки автомобили.
Во 1947 година, на пазарот конечно се појавија првите вистински автомобил „Ферари“. Истата година, „Ферари“ победи на Големата награда на Рим, неговата прва трка како независен производител на автомобили. Во 1949 година, „Ферари“ победи на трката „Ле Ман“ за прв пат и во 1952 година еден од возачите на тимот, Алберто Аскари, стана светски тркачки шампион: тој победи на секоја трка на која учествуваше таа година.
Таа деценија беше најтриумфалната на „Ферари“: од година во година, неговите болиди доминираа на теренот, освојувајќи осум светски првенства и пет гран-при шампионати. „Ферари“ освои толку многу титули затоа што неговите болиди беа немилосрдни. Тие беа поголеми и посилни од сите други и (делумно за да се компензира нивната вишок тежина) имаа многу помоќни мотори. Тој, исто така, обезбеди успех со преплавување на трките со своите автомобили и со ангажирање на најхрабрите возачи што можеше да ги најде. За жал, оваа комбинација на несовесни возачи и тешки, супермоќни автомобили беше рецепт за трагедија: помеѓу 1955 и 1965 година, шест од 20-те возачи на „Ферари“ загинаа во сообраќајни несреќи, а во пет различни прилики неговите автомобили се втурнаа во толпата гледачи, убивајќи вкупно 50 од нив. (Во 1957 година, на Ферари му беше судено дури и за убиство од небрежност по едно од овие крвави несреќи, но беше ослободен.)
Ферари имаше тенденција да ги презира технолошките достигнувања што тој самиот не ги смислил, па затоа бавно прифаќаше работи како диск сопирачки, мотори поставени назад и системи за вбризгување гориво. Како резултат на тоа, доминацијата што го имаа неговите автомобили врз другите на трките низ светот почна да се олабавува. Сепак, до моментот кога тој почина во 1988 година, болидите на Ферари победија на повеќе од 4.000 трки.