Зошто враќањето на Виктор Боут во Русија е толку важно за Владимир Путин?

Тоа е најнерамномерната размена во најневеројатните моменти, но можеби силниот притисок во овој момент е причината зошто размената на американска кошаркарска ѕвезда за руски трговец со оружје заврши сега.

На површина, Бритни Грајнер и Виктор Боут се обвинети за смешно различни злосторства. Грајнер беше осудена на руска казнена колонија за поседување на еден грам масло од канабис. Боут, наводно, е најпознатиот трговец со оружје во изминатите децении, поттикнувајќи конфликти во Африка и пошироко – и поконкретно осуден пред американски суд за заговор за убиство на Американци.

Но, околностите и политичкиот притисок на двете страни ја сменија оваа нерамнотежа. Грајнер доби значење за Американците – врз основа на нејзините тврдења за невиност и нејзиното бесрамно зграпчување како геополитички пион во пресрет на руската инвазија на Украина – што ѝ наложи на администрацијата на Бајден да започне преговори со Кремљ во најлошата точка од американско-руските односи барем од крајот на Студената војна.

Преголемата важност на Боут за Русија отсекогаш била најголемата загатка. Како може еден човек да биде толку вреден за Москва што поминуваат децении барајќи негово ослободување на кое било ниво што можат, а исто така да биде само невин и несреќен глобален пилот и трговец, како што тој тврдеше? Кој е овој човек кој негира сѐ?

Тој е полиглот кој е раскошен, шармантен и може бескрајно да рапсодизира за списокот на политички ликови со кои има лични односи на глобално ниво.

Има многу видеа од Боут во Конго и низ Африка, каде што беше прилично блиску до тамошните конфликти. Тој е обвинет, од повеќе аналитичари и истраги на ОН, за ширење на мало оружје низ тој континент во текот на 90-тите и раните 2000-ти, што тој го негираше. Имаше обвиненија дека дури и ја вооружал Ал Каеда, што тој исто така ги негираше. Имаше малку работи за кои тој не беше обвинет дека ги направил и неколку работи што не ги негираше. Тој беше и во фокусот на филмот во кој глуми Николас Кејџ наречен „Господар на војната“.

Тоа е историјата на кариерата: репутацијата на човекот кој стана познат како „Трговец на смртта“. Она за што помина 14 години во затвор и поради што беше екстрадиран во Соединетите Држави, беше комплексна акција од страна на американската Агенција за борба против дрогата, во која беше измамен да се согласи да испорача оружје на американски агенти кои се преправаа дека се колумбиски терористи – оружје наменето во лажната операција да се убиваат Американци. Чудно е што по сите злосторства за кои беше обвинет Боут, она за кое беше затворен беше заговор – заговор, наместо дело.

Сигурно е пилот и претприемач. Тој беше воен преведувач со советско минато. Но, постојат тврдења дека работел во руското разузнавање и станал средство за нив во снабдувањето со оружје ширум светот за да ги зајакне геополитичките цели на Москва. Имаше и сугестии дека тој служел заедно со високи Руси кои сега се блиски со претседателот Владимир Путин. Ова можеби го објаснуваше интензитетот со кој Американците го бараа. Тој никогаш не бил никој.

Секогаш имаше љубопитна мистика за Боут и неговата придружба. Да, тој беше невин, за сѐ. Но, исто така, да, имаше интересен живот. Секогаш имало намигнување-намигнување што често го добивате кога некој знае дека има повеќе во приказната отколку што се кажува отворено.

Поголемото изненадување денес е како оваа размена се случи за време на руската инвазија и брутализација на Украина. Во неа се кажуваат две работи: дека Москва и Вашингтон се способни да работат дури и кога руските бомби убиваат невини украински цивили, а САД ѝ даваат оружје на Украина што убива руски војници и дека нуклеарните сили можат да работат на други трнливи прашања додека куршумите летаат. Ова е добра работа за сите на планетата. Тоа значи дека некои ладни глави преовладуваат и основните интереси победуваат.

Тоа покажува и одредена слабост на страната на Путин. Во време кога тој насилно покажува нуклеарна реторика против Западот, тој исто така се согласува на дипломатски договор од висок профил за да се врати фигурата од голема, сложена важност за руската елита, разузнавачката заедница и националната гордост.

Ова е човек за кој многу обични Руси можеби слушнале и тој секако е од митолошка важност за руската елита. Тој не е некој што Москва – да се парафразира грдиот слоган на руската инвазија во која стотици тела на војници останаа расфрлани на бојното поле – ќе го „остави зад себе“.

Тоа се токму луѓето на кои Путин сега сака да им се допадне. Договорот можеби бил и посебичен: многумина веруваат дека кога Боут служел во Африка, тој имал блиски врски со членовите на руската елита, сега блиска до Путин (иако Боут исто така го негираше тоа). Дали ова беше причината зошто САД потрошија толку време и пари за да го приведат? Дали мислеа дека ќе се сврти? Можеби никогаш нема да дознаеме.

Да, тоа е победа за Путин, но победа што доаѓа по цена на откривање на неговата слабост и неговата потреба да ја задржи воената елита на која се потпира. (Си-Ен-Ен)