Вселенска енергија: Решение за енергетската независност на Европа?

Сончеви панели распоредени во вселената би можеле да задоволат до 80% од потребите на Европа за обновлива енергија до 2050 година, открива ново истражување. Студијата сугерира дека сончевата енергија од вселената би можела да ги намали трошоците за европскиот енергетски систем за 15% и да ја намали употребата на батерии за складирање енергија за повеќе од две третини, објавува The Guardian.

Како функционира вселенската енергија?

Истражувањето, спроведено од научници од King’s College London, е прво од ваков вид кое го проценува потенцијалното влијание на вселенската сончева енергија врз Европа. Концептот се базира на дизајн на хелиостатски соларен панел (SBSP), кој користи огледални рефлектори за собирање сончева светлина во орбитата.

Оваа енергија потоа се пренесува безжично до станиците на Земјата, каде што се претвора во електрична енергија и се внесува во мрежата. Таквиот систем би можел да реши клучен проблем со обновливите извори на енергија на Земјата – нивното нестабилно и зависно од временските услови снабдување.

Резултати од револуционерниот модел 

Користејќи детален компјутерски модел што опфаќа 33 земји, научниците симулираа побарувачка, производство и складирање на електрична енергија за да ја пронајдат најисплатливата опција за потребите на Европа. Кога го интегрираа концептот на вселенски соларни панели, врз основа на предвидувањата на НАСА, во моделот, резултатите покажаа дека тој може да замени до 80% од обновливите извори на енергија на копно. Ова би обезбедило централизиран и континуиран извор на енергија со гигават енергија, кој работи над Земјината атмосфера.

Предизвици и потенцијални ризици

Авторите на студијата истакнуваат дека моделирањето не ги зело предвид сите потенцијални вселенски предизвици, како што се орбиталната преоптовареност, можните прекини на електричната енергија или варијабилноста на зрачењето. Овие фактори би можеле да влијаат на сигурноста и оперативните перформанси на системот.

Исто така, целосната исплатливост веројатно нема да се постигне пред 2050 година поради високите трошоци за изградба, лансирање и одржување, освен ако технолошкиот напредок значително не ги намали овие трошоци. Д-р Веи Хе, главен автор на студијата објавена во списанието Joule, предупредува на практични ризици: „Постојат некои ризици што треба да се земат предвид, како на пример сателит во вселената што може да има премногу соларни панели. Дали може да предизвика судири или да биде оштетен од вселенски отпад?“

Европа во движење

И покрај ризиците, Веи верува дека истражувањето го покажува огромниот потенцијал на оваа технологија за постигнување нето нулти емисии. „Обновливата енергија за замена на фосилните горива е најважната акција што ја преземаме како луѓе. Сончевата енергија од вселената е потенцијална технологија и може да обезбеди континуирана сончева енергија како извор на обновлива енергија“, рече тој.

Како пример, тој ја посочува Јапонија, која веќе го развива SBSP и го интегрира во својата вселенска и енергетска стратегија. Авторите сугерираат дека Европа, со својата долга традиција на мултинационална соработка во прекугранична размена на електрична енергија и вселенски проекти под покровителство на Европската вселенска агенција, би можела да го следи тој пат.

Со развивање на централизирана инфраструктура на SBSP, континентот би можел да обезбеди стабилно снабдување и да ја намали зависноста од гасни електрани. „Сега е време“, заклучи Веи.