Почина познатата хрватска новинарка и активистка Весна Кесиќ
Весна Кесиќ, новинар и активист, почина синоќа во Загреб на 73-годишна возраст, пренесе регионалниот портал СЕЕбиз. Дипломирала психологија и социологија на Филозофскиот факултет во Загреб, а магистрирала на New School for Social Research во Њујорк.
Таа новинарството беше во предвоените хрватски и југословенски медиуми: Старт, Недељна Далмација, Данас, Младина и Нин.
Во 90-тите години, таа се згади од военото новинарство и премина на „чист“ активизам. Таа е иницијатор и коосновач на Граѓанската иницијатива за слобода на јавниот говор, Центарот за жени жртви на војна, Групата за женски човекови права, Б.а.Б.е. и многу друго. Беше вклучена во социјално истражување, анализа на политики, пишување и уредување.
Аферата „Вештерки од Рио“ датира од 90-тите години на минатиот век, кога заедно со уште чети новинарки и писателки (Дубравка Угрешиќ, Рада Ивековиќ, Славенка Дракулиќ и Јелена Ловриќ), стана предмет на прогон во медиумите во кои беа обвинети за лобирање против одржување на следниот конгрес на ПЕН во Хрватска и беа прогласени за национални предавници, само затоа што не се согласија на едноставни, црно-бели прикази на воените настани. Иако медиумските хајки од овој тип на почетокот и средината на 1990-тите не беа воопшто безопасни, Весна ги дочека со на неа својствената духовитост и (само) иронија:
„Речиси на четириесет и пет и конечно вештерка! Затоа што, кога подобро ќе размисам, никогаш не сакав да бидам нешто друго. Но, бидејќи младите вештерки сè уште не се целосно еманципирани, во раното детство овие фантазми се појавија во некоја друга, општествено прифатлива форма. Се сеќавам дека еден од моите први одговори на прашањето ‘Што ќе бидеш кога ќе пораснеш’ беше одлучно: ‘Стјуардеса!’ Сонував да патувам во големиот непознат свет, градови како Њујорк, Берлин, Лондон, егзотични земји и да запознаам интересни луѓе и ссо скриена желба да се напушти семејството, домот и племето“, напиша таа во текстот Исповед на хрватска вештерка.
Во текот на 90-тите години, таа систематски се осврнуваше на прашањата за воено силување, и магистрираше на тема родово војување и етничка припадност во војните во поранешна Југославија, и нивното влијание врз мотивацијата за воено насилство. Таа продолжи да работи како новинар, пишувајќи како хонорарец, претежно за алтернативни медиуми, како што е АРКзин, а подоцна и за разни непрофитни медиумски портали. Некое време работеше и како советник за медиуми во нововоспоставената канцеларија на Народниот правобранител за родова еднаквост, но нејзиниот активистички нерв не ѝ дозволуваше долго да остане во институционалните структури, иако таа самата, од позицијата застапник на граѓанските иницијативи на жените, учествуваше во нивното создавање.
Не беше целосно начисто со нејзиниот јавен идентитет: новинар, публицист, активист или истражувач, но сè повеќе веруваше дека овие работи се и онака неразделни, стои во нејзината биографија на страниците на порталот Х-Алтер, со кој исто така соработувала, пренесува ХНД.