Марин Ле Пен ја доведе владата на Барние на колена, следната цел е Макрон

Марин Ле Пен има две големи цели, велат нејзините критичари: да предизвика хаос и да го урне Емануел Макрон.

Драматичните настани од последните денови, кога францускиот политички систем се распадна и ја доведе втората по големина земја во Европската унија до една од најсериозните кризни точки во нејзината модерна историја, би сугерирале дека нејзините противници се во право.

Откако загрозениот премиер Мишел Барние ја презеде функцијата во септември, тој веројатно ѝ предаде на екстремно десничарската жестока група многу од она за што таа сонуваше со години – институционална почит кон нејзината партија Национален собир, место на горната маса и можност политиката да се претвори во закон.

Но, ништо од тоа не се покажа доволно. Таа сака повеќе.

Така, без какви било изненадувања во последен момент, Барние и неговата влада, откако беа на власт само три месеци, во среда ќе станат жртви на гласањето за недоверба и ќе бифат со најкраткиот мандат во историјата на модерното Француска Република, основана во 1958 година.

Францускиот систем функционира во две нивоа, при што владата и премиерот ги контролираат домашните секојдневни работи, а претседателот има моќна, сеопфатна улога. Ова е наградата која ја сака Ле Пен – таа неуспешно се кандидираше за неа во три наврати и планира да направи уште еден обид во 2027 година.

Гласањето за недоверба се појави поради неуспехот на владата да ја убеди Ле Пен да го поддржи буџетот со кој би биле инјектирани 60 милијарди евра во државната каса преку зголемување на даноците и намалувања на трошоците за да се реши спиралниот дефицит на Франција. И покрај низата отстапки за решавање на нејзините грижи, тимот на Барние верува дека таа постојано ги поместувала стативите.

Нејзиниот интерес беше да ја направи француската политика похаотична, сметаат тие.

Оставањето на Франција без влада, на крајот на краиштата, ќе предизвика политичка криза, ќе ја изложи земјата на финансиски превирања и потенцијално ќе го отвори патот за нов премиер кој би можел да биде уште понеповолен за нејзината партија.

„Условите на Ле Пен постојано се менуваа“, додека разговараа за предлог-буџетот, рече конзервативен член на владата на Барние, кој доби анонимност поради политички чувствителната природа на дискусиите. „Недела, таа даде 17-та поинаква верзија за тоа какви се нејзините услови. Премиерот одговори во понеделникот и уште еднаш тоа не беше доволно“.

Во интервјуто за весникот „Трибун“ објавено во саботата, Ле Пен изгледаше како дека ќе ѝ треба само отстапка за цените на лековите или пензиите за да му даде втора шанса на Барние. Еден ден подоцна, таа ги побара и двете.

„Кога ќе видите дека таквите последователни напори се направени, но се сметаат за недоволни, треба да се запрашате дали сето тоа не е само преправање и дека нивниот ум веќе е смислен поради друга причина“, рече членот на кабинетот.

Што нè доведува до Макрон.

Вистинската мотивација на Ле Пен, некои веруваат, е да го принуди самиот претседател – центристичкото олицетворение на сè од што таа се гнаси – да се повлече.

Досега таа не формално го повика да поднесе оставка, но не ја отфрли идејата.

„Нашиот устав е јасен“, рече таа во понеделникот. „Во случај на сериозна политичка криза, претседателот на републиката има три опции. Реконструкција [на владата], распуштање [на владата] или [самиот] оставка“.

Така, со веќе исцрпени првите две опции, јасно е што гледа таа како конечен исход.

Но, не толку брзо, рече Макрон во вторникот вечерта. „Двапати бев избран од францускиот народ“, рече тој. „Јас сум исклучително горд на ова и ќе ја почитувам неговата доверба со сета моја енергија до последната секунда од мојот мандат да ѝ служам на земјата“.

Доколку Макрон се повлече, тоа би бил навистина сеизмички момент за Франција, каде што претседателските избори не треба да се одржат уште две и пол години, а ниеден претседател во модерната република не поднесе оставка освен Шарл де Гол по насилните немири во 1968 година.

Сепак, таков драматичен потег би резонирал со голем дел од базата на Националниот собир на Ле Пен. Анкетата објавена претходно оваа недела од страна на конзервативниот медиум CNews покажа дека 62 отсто од испитаниците веруваат дека францускиот претседател треба да поднесе оставка доколку Барние биде сменет. Меѓу гласачите на Националниот собир, таа бројка се искачи на 87 проценти.

„Нашите гласачи се вознемирени од односот на владата“, рече парламентарец од Националниот собир. „Луѓето не сакаат да го симнеме Мишел Барние, тие сакаат да го симнеме Емануел Макрон“.

И таа оценка оди подалеку од Националниот собир. Левичарските пратеници, кои откако го победија Макрон на неговите избори во јули, кои го сочинуваат најголемиот блок во парламентот, го повикуваат претседателот да поднесе оставка откако тој ги игнорираше и наместо тоа го постави централнодесничарот Барние во септември.

Од десната страна, барем еден глас почна да го повикува Макрон да фрли пешкир. Жан-Франсоа Копе, почитуван француски конзервативен глас кој првично ја турна неговата партија, Републиканци, да соработува со Макрон, минатата недела рече дека новите претседателски избори се „единственото решение“ за актуелната криза.

Иако излегувањето на Макрон нема да го реши парламентарниот метеж – францускиот долен дом, Националното собрание, е поделен на три приближно еднакви блока, лево крило, десно од центарот и крајно десно, кои одбиваат да соработуваат – тоа ќе го реши, тврдат поддржувачите. , обезбедете демократско ресетирање и дозволете му на новиот претседател да започне одново.

Поточно, што се однесува до Ле Пен, тоа би можело да и ја даде најголемата можност во нејзината кариера. (Политико)