Како Хамас го изврши нападот: наредбите беа донесени во последен момент

Првите наредби излегоа пред 4 часот наутро: секој што присуствуваше на редовните тренинзи и не планираше да присуствува на молитвите в зори во нивните вообичаени џамии, мора да оди да се моли.

Еден час подоцна, кога небото почна да се осветлува над Газа и конгрегациите почнаа да се разидуваат, беа издадени нови упатства. И овие беа јасни и главно се пренесуваа усно: донесете го оружјето и муницијата што ја имате и соберете ги на одредени означени места.

Но, сè уште никому не му било кажано што ќе се случи. Операцијата „Поплава Ал Акса“, најамбициозната операција што ја започна Хамас откако екстремистичката исламистичка организација ја презеде контролата врз Газа во 2007 година, сè уште беше тајна.

Планот беше формулиран од неколку закоравени, ветерански лидери на Хамас и сè уште беше непознат за луѓето чие насилство требаше да го уништи секое минливо чувство на смиреност или напредок кон нова стабилност на Блискиот Исток. Тоа беше непознато, исто така, за многу фалените воени и разузнавачки служби на Израел.

Одлуката усно да се донесат инструкции на илјадници милитанти на Хамас распрснати меѓу 2,3 милиони жители на Газа беше последната во серијата мерки дизајнирани да го измамат еден од најмоќните системи за надзор во светот и да го задржат секој збор за тоа што би можело да се случи од мрежата на шпиони.

Упатствата се проширија низ Газа во каскада, дадени прво на командантите на „баталјоните“ од сто или повеќе луѓе, потоа на лидеритена водовите од 20 или 30, кои им кажаа на командантите на одреди од десетина, кои пренесоа порака до пријателите, соседите и роднините кои им се придружија на вежбите двапати неделно што се одржуваа на десетици локации во енклавата.

Дури откако мажите се собраа беше дистрибуирана дополнителна муниција и помоќно оружје. Многумина ракуваа со такво оружје во текот на претходните месеци и го враќаа во арсеналот на Хамас по секоја лекција. Наскоро тие носеа рачни и ракетни гранати, тешки митралези, снајперски пушки и експлозиви.

Веќе беше 6 часот наутро. Сонцето изгреа и беа издадени конечните наредби. Сега, овие беа запишани: мажите требаше да брзаат низ празнините што наскоро ќе бидат разнесени или скршени низ периметарската ограда вредна една милијарда долари околу Газа и ќе ги нападнат израелските војници и цивили од другата страна.

Овој извештај за раните моменти на терористичките напади на 7 октомври во Израел е изведен од повеќе извори, вклучувајќи состаноци со израелски разузнавачи, експерти, извори со директно познавање на извештаите од испрашувањето на борците на Хамас заробени за време на нападите, и материјалот објавен од Хамас и израелската војска.

Иако многу тврдења е тешко да се проверат и се оспорени, почитувани и независни експерти за Хамас го опишаа извештајот како веродостоен.

Тоа го нагласува обемот на планирањето на операцијата и делумно ги објаснува повеќекратните неуспеси на израелските безбедносни сили што доведоа до смрт на 1.100 нивни цивилни сонародници и 300 нивни соборци.

Еден од факторите беше големата бројка што помина низ оградата – некои извори велат дека околу 3.000, вклучително и членови на Палестинскиот исламски џихад (ПИЏ), сојузничка, но независна фракција на која не ѐ беше кажано однапред за нападите, велат изворите, но се приклучиле кога станале свесни за пробивањето на оградата. Цивилите, исто така, излегоа од Газа во општиот хаос, охрабрени од бавниот одговор на израелските безбедносни сили.

Писмените наредби им објаснија на единиците на Хамас прецизен план изготвен од двајца мажи за кои Израел верува дека биле главните планери на нападот: Јахја Синвар, генералниот шеф на Хамас во енклавата, и Мохамед Деиф, командант на војската на Хамас бригадите ал-Касам и елитните одреди Нукба.

Секоја единица доби посебна цел: воена база, кибуц, пат или град. Честопати нивните наредби беа придружени со мапи кои прикажуваа детали за одбраната и клучните локации во рамките на нивните цели, потпирајќи се на информации добиени од симпатизери кои работат во Израел, тврдат изворите. Музичкиот фестивал во кој загинаа 260 луѓе не беше меѓу првичните цели, се смета.

Беа дадени три задачи на различни единици. На првата група ѝ беше наредено да ги совладаат недоволно и неподготвените израелски воени бази околу Газа или да ги нападнат цивилите во нивните домови.

Хамас ги обвини за голем дел од насилството врз цивилите – и за злосторствата вклучувајќи силување и тортура – „криминалците“ кои ги следеа неговите напаѓачи. Израелските одбранбени сили објавија интервју со заробен напаѓач кој рече дека „мисијата била да се убие… секој што ќе го видиме“. Напаѓачот потоа опиша дека пукал во деца.

На другите единици им беше наредено да ги бранат позициите од израелските воени сили кога ќе дојдат, често со заседи на клучните патишта. Ова не беше самоубиствена мисија, бидејќи смртта на напаѓачите не беше составен дел од операцијата, точка од исламскиот закон што планерите на операцијата внимателно ја разгледаа, велат изворите.

Третиот сет на единици беше детален со запленување што е можно повеќе заложници и нивно доведување до празнините во оградата каде посветени одреди чекаа да ги одведат заложниците во огромниот комплекс тунели под Газа. Ова е местото каде што се верува дека се задржани повеќе од 240 лица, вклучувајќи доенчиња, деца и стари лица, како и воен персонал. Досега само четворица се ослободени, а еден спасен.

Израелските безбедносни претставници веруваат дека на политичкото раководство на Хамас во странство не им биле кажани деталите за операцијата, ниту пак на спонзорите на Хамас во Иран, иако и тие веројатно биле свесни дека нешто се планира. „Тоа беше многу тесен круг“, изјави за Ројтерс минатиот месец извор близок до Хамас.

Официјални лица на Хамас изјавија дека планирањето на нападот започнало пред две години, по рациите на израелската полиција во џамијата Ал Акса во Ерусалим, третото најсвето место на исламот. Израелски извори велат дека временскиот распоред бил пократок – можеби една година или 18 месеци – и дека во овој период биле направени напори да се зајакне израелското верување дека Хамас го префрлил својот фокус од насилството врз Израел на економскиот развој во Газа.

Точната улога на различни лидери на Хамас во нападот допрва треба да се утврди, но јасно е дека Синвар и Деиф беа централни за неговото планирање.

Деиф значи „гостин“, што упатува на постојаното преместување на 58-годишникот за да избегне откривање од страна на Израел. Како член на Хамас од неговите рани 20-ти години, поранешниот студент по наука го надгледуваше бранот самоубиствени бомбашки напади врз израелските цивили во раните 1990-ти, а уште една деценија подоцна. Деиф можеби бил осакатен од еден од многуте израелски обиди за атентат, а неговата сопруга и младото семејство биле убиени во воздушен напад во 2014 година. Израелските власти го опишаа Деиф, чие вистинско име е Мохамед Диаб Ибрахим ал-Масри, како „мртов човек што оди “.

Синвар (61), исто така основач на Хамас – акроним за Движење на исламскиот отпор – помина 23 години во израелски затвори за убиство на израелски војници пред да биде ослободен заедно со 1.000 затвореници разменети во 2011 година за Гилад Шалит, израелски војник заробен од Хамас години порано.

Во затворот, Синвар одбил да разговара со ниту еден Израелец и лично ги казнувал оние што го правеле тоа, притискајќи го лицето на едно лице во импровизирана печка, според еден израелски поранешен иследник во институцијата каде што бил затворен Синвар. „Тој е 1.000% посветен и 1.000% насилен, многу, многу тежок човек“, рече иследникот.

По ослободувањето, Синвар рече дека неговото искуство го научило дека заробувањето израелски војници е единствениот начин за ослободување на затворениците. Новинар кој го запознал Синвар пред една деценија, изјави за „Гардијан“ дека лидерот на Хамас бил толку фокусиран на оваа цел што изгледало како „светот да не постоел подалеку од неговите очни јаболка“.

Аналитичарите рекоа дека другите цели на нападите на 7 октомври веројатно вклучувале запирање на напорите за нормализирање на односите меѓу Израел и Саудиска Арабија, дополнително поткопување на палестинската управа, одвлекување на вниманието од неуспехот на Хамас да испорача услуги или да ја прекине блокадата на Газа и да предизвика бурна реакција од Израел која ќе ги мобилизира сопствените поддржувачи во Газа, Западниот Брег и на други места.

Пет дена по нападот, лидер на Хамас тврдеше дека тоа бил превентивен напад започнат откако организацијата дозна дека израелските сили подготвувале голем напад врз Газа по еврејскиот празник Сукот.

Многу експерти – и израелски безбедносни извори – рекоа дека Хамас е изненаден од неговиот успех. Бавниот одговор на израелските сили им овозможи на некои единици да направат повеќекратни патувања во Израел од Газа за да вратат повеќе заложници, рекоа израелските власти. Некои од цивилите кои влегле во Израел, исто така, земале заробеници, што ги комплицира тековните напори за спасување и преговори, според израелски извори и извори од Хамас.

Хамас ги опреми напаѓачите со GoPro камери за да снимаат слики од нападот. Некои од ужасните слики откриени од израелските истражители покажуваат садистичко малтретирање и убиства. Официјалната монтажа на таквата снимка, објавена од Хамас, прикажува преплашени луѓе кои се молат за живот и застрелано куче домашно милениче. Објавувањето на овие слики на официјалните канали на Хамас сугерира дека нападот на 7 октомври барем делумно бил „пропаганда на дело“, велат експертите за тероризам.

Нема докази дека Хамас се надевал дека ќе задржи територија или ќе предизвика поширок бунт, иако на некои им било кажано да се борат до крај. И покрај тоа, значителен број се откажаа. Израелските власти нема да кажат колку, само дека овие заробеници биле корисен извор на информации.

Хамас навистина им нареди на некои напаѓачи да се повлечат додека израелските сили почнаа да се собираат, а многу високи команданти се вратија во Газа. Ова значеше дека иако многу членови на бригадите Касам и единиците Нукба загинаа, повеќето од водачите останаа живи. Оттогаш, некои се убиени во офанзивата на ИД во Газа, која досега однесе повеќе од 10.000, вклучително и повеќе од 4.000 деца, според локалните здравствени власти. (Гардијан)