Германците се Германци и во време на корона вирусот

Другите земји гледаат кон Берлин за начинот на кој се справува со пандемијата. Но не може сите да бидат Германци

Берлин – Никогаш никој не ги обвинил Германците за скромност.

Без разлика дали предметот е das Auto, пиво или нудистичко сончање, Германците се гордеат со тоа што знаат дека се понапред од  остатокот од нас.

Можеби е време на списокот да ја додадеме и борбата со вирусот.

Со оглед на тоа што светот се бори да се справи со пандемијата, Германија влегува во меѓународен сјај затоа што е единствената голема западна демократија што повеќе или помалку ги сфаќа работите.

Иако има голем број на инфекции (околу 160.000), стапката на смртност во земјата е за 60 проценти пониска отколку во САД и 85 проценти пониска отколку во Шпанија. Во време кога медицинскиот персонал во Њујорк прибегна кон носење скијачки очила и кеси за ѓубре за заштита додека лекуваат пациенти со Ковид-19, германските болници беа релативно добро опремено море на смиреност (иако не без одредени протести). Во последниве денови, земјата го донесе темпото на нови инфекции доволно надолу за полека да ги укинува ограничувањата. Дури планира да се отворат капацитети за интензивна нега за пациенти кои не се со корона.

Меѓународните медиуми бргу се обидоа да ја побараат тајната на успехот на Германија со короната, особено во споредба со тврдите удари во САД и Велика Британија. Дали беше тоа квалитетот на германската здравствена заштита, сеприсутноста на тестирањето (што го олеснува брзото изолирање на случаи и трага по инфекции), фактот дека заразените во Германија биле претежно млади? Или сето заедно?

„Њујорк тајмс“ понуди своја нова теорија: „Мешавината на смирено уверување и реализам со чисти очи на канцеларката“. „Атлантик“, политичко списание со седиште во САД, тоа двојно го истакна: „Строгоста на канцеларката во прибирање информации, нејзината искреност да се каже што сè уште не е познато и нејзината смиреност се исплатува“.

Ако Ангела Меркел (или „лидер на слободниот свет“ во некои кругови) беше омилена кај левичарските елити на Западот пред короната, таа можеби ќе заврши да ужива во статусот налик на Ганди до моментот кога ќе се смират капките.

Нејзиниот скромен изглед, монотон говор и академскиот воздух беше перфектен пандан на дневните комедијантски акти што произлегуваа од Белата куќа и Даунинг стрит број 10.

Со оглед на тоа што ситуацијата и во САД и во Велика Британија станува погротескна од ден во ден, Меркел треба да направи нешто повеќе отколку да се појави за да заблеска.

Назад кога Борис Џонсон ги тресеше рацете поздравувајќи се и проповедаше за „имунитет на стадо“, а Доналд Трамп го прогласи корона вирусот за „измама“ овековечена од неговите политички непријатели, Меркел, трезвен научник, бараше претпазливост и се подготвуваше за најлошото.

Барем така оди легендата.

За волја на вистината, Меркел беше фатена неподготвена исто како и повеќето светски лидери. Нејзиниот повик за будење дојде на 8 март, кога италијанската влада беше принудена да го стави богатиот северен дел на земјата под карантин. Пред тоа, Меркел не кажа речиси ништо за заразата.

Меркел напредува во време на криза, особено кога станува збор за преговори за консензус, без разлика дали се наоѓа меѓу земјите членки на ЕУ или меѓу честопати фрагментарните региони на Германија.

Како и да е, има прозаично објаснување за ниската стапка на смртност во Германија и благото избувнување што нема никаква врска со капацитетот за тестирање, вишок кревети за интензивна нега или лидерство – среќата.

Во времето кога пандемијата ја погоди северна Италија со полна сила, Германија допрва требаше да воведе ограничувања во јавноста, за разлика од земјите како Австрија и Шпанија.

Во тој момент, Германија имаше само мал дел од случаите што беа во Италија. Ова му даде на Берлин најмалку две недели да се подготви за најлошото (и спречувањето).

И тоа е токму тоа.

Со графички слики од кризата во Италија што течеа низ германските домови секој ден, не беше тешко да се убедат луѓето за тежината на ситуацијата. Во следните недели, јавноста ги прифати и невидените ограничувања на нивната слобода, како и раскошните предлози на владата за трошења во итни случаи без протести.

Значи, иако системот за квалитет на здравствена заштита и германската ефикасност може да имаа улога, само фактот дека Германија имаше доволно предупредување – и го послуша тоа – ја направи целата разлика.

Затоа можеби повеќето Германци не се фалат.

„Фактот дека Германија работи подобро од другите држави досега нѐ прави скромни, а не самоуверени“, предупреди Јенс Шпан, германскиот министер за здравство, во интервју за Си-ен-би-си овој месец.

Голем дел од скептицизмот околу наводниот исклучок на Германија потекнува од самата земја.

Додека Германците може да имаат репутација во странство за ароганција, дома тие се склони на самосомневање. Што ако тие рано ги релаксираат ограничувањата, многумина се прашуваат. Или не доволно рано, прашуваат другите, со внимание кон економското влијание.

За единственото нешто што повеќето Германци се чини дека се согласуваат, барем во приватно, е дека без оглед колку лоши ќе станат работите, тие сепак ќе бидат подобри од останатите. (Политико)