3 декември во историјата – „Трамвајот наречен желба“ почна да се прикажува на Бродвеј
На 3 декември 1947 година, познатиот извик на Марлон Брандо „СТЕЛА!“ направи прво бум на сцената на Бродвеј, наелектризирајќи ја публиката во театарот „Етел Баримор“ уште на почетокот за време на првата изведба на драмата на Тенеси Вилијамс „Трамвајот наречен желба“.
23-годишниот Брандо го глумеше грубиот, полско-американски работник ец Стенли Ковалски, чиј жесток судир со Бланш Дубоа (на Бродвеј ја игра Џесика Тенди), јужна убавица со темно минато, е во центарот на познатата драма на Вилијамс. Бланш доаѓа да остане со нејзината сестра Стела (Ким Хантер), сопругата на Стенли, во нивниот дом во францускиот кварт во Њу Орлеанс; таа и Стенли веднаш се презираат еден со друг. Во кулминативната сцена, Стенли ја силува Бланш, предизвикувајќи таа да ја изгуби својата кревка контрола на разумот; претставата завршува со нејзино одведување во лудачка јакна.
„Трамвајот“, продуциран од Ајрин Маер Селзник и режиран од Елија Казан, ја шокираше публиката од средината на векот со искреното прикажување на сексуалноста и бруталноста на сцената. Кога се спушти завесата на отворањето, имаше момент на запрепастувачка тишина пред публиката да експлодира во аплауз кој траеше 30 минути. На 17 декември актерската екипа го напушти Њујорк за да тргне на пат. Претставата имаше повеќе од 800 изведби, претворајќи го харизматичниот Брандо во ѕвезда преку ноќ. Тенди ја освои наградата „Тони“ за нејзината изведба, а Вилијамс беше награден со Пулицерова награда за драма.
Во 1951 година, Казан го претвори „Трамвајот“ во филм. Брандо, Хантер и Карл Малден (како пријател на Стенли и љубовен интерес на Бланш) ги повторија своите улоги. Улогата на Бланш ѝ припадна на Вивиен Ли, ѕвездата од „Однесено од виорот“. Контроверзноста се разгоре кога католичката Легија на пристојноста се закани дека ќе го осуди филмот доколку не се отстранат експлицитните сексуални сцени – вклучувајќи јао и кулминацијата на силувањето. Кога Вилијамс, кој го напиша сценариото, одби да го отстрани силувањето, Легијата инсистираше Стенли да биде казнет на екранот. Како резултат на тоа, филмот (но не и претставата) завршува со тоа што Стела го напушта Стенли.
„Трамвајот наречен желба“ заработи 12 номинации за Оскар, вклучително и актерски признанија за секоја од неговите четири водечки улоги. Филмот победи за најдобра уметничка режија, а Ли, Хантер и Малден ги добија наградите; Брандо загуби од Хемфри Богарт кој глумеше во „Африканската кралица“.