Зошто се бацуваме?

Кога луѓето се бацуваат, тие разменуваат милиони бактерии. Научниците веруваат дека бацувањето ја тестира компатибилноста на партнерите - дека целта на бакнувањето е размена на плунка. Но, од каде ни е таквото однесување?


 

Во приказните, бакнежот може да ја претвори жабата во принц или да ја разбуди заспаната убавица од кома. Симболично, бакнежите се клучна точка во развојот на личноста – во моментот кога е на крстосницата помеѓу дете и возрасен, подготовка за романса и репродукција.

Во врските, бакнувањето создава физичка интимност која може да нè допре повеќе од зборовите на љубовта. За многумина бакнежите се свети. Проститутки, ни велат филмовите, не се бакнуваат во усните – тие го зачувуваат тоа ниво на интимност за нивниот вистински љубовник.

Но, бакнувањето може да биде и неромантично. Бакнежот во челото на детето е нежен и грижлив, додека бакнежот во образот може да биде поздрав. Бакнувањето нечии нозе или земја пред нив покажува понизност и покорност — начин на покажување почит и стравопочит спрема боговите и тираните.

Проблемот е што бакнувањето станува малку грубо кога ја зумирате устата. Со бакнеж од 10 секунди се разменуваат 80 милиони орални бактерии. На овој начин многу често се пренесува болеста.

Па зошто го правиме тоа?

Првиот бакнеж во историјата на човештвото

Троел Арбол, асириолог од Универзитетот во Копенхаген, Данска, вели: „Првите докази што ги имаме за бакнување уста в уста датираат од околу 2.500 п.н.е. Ова се појавува во митолошки текст од Месопотамија, во древниот Ирак. Текстот опишува двајца богови кои се парат и бакнуваат. Тоа е дефинитивно сексуална средба“, изјави Арбол за ДВ.

Арбол и коавторката на текстот Софи Расмусен претставија нов поглед на античката историја на бакнувањето и го објавија неодамна во списанието „Сајенс“. Тие имаат нова теорија дека романтичното бакнување се развило во неколку древни култури во текот на неколку милениуми. Покрај Месопотамија, текстовите го прикажуваат и еротското бакнување во Индија и Египет од 1.500 п.н.е.

Арбол тврди дека сексот и бакнувањето почнале почесто да се појавуваат кога пишувањето еволуирало од административна алатка во начин за раскажување приказни. Бакнувањето, на пример, е драматично прикажано во „Епот за Гилгамеш“, една од најстарите пишани приказни, напишана околу 2.000 п.н.е. Како и во современите толкувања, интимноста е трансформативна – дивиот човек Енкиду ја запознава светата проститутка Шамхат – сексуалниот чин со неа го претвора во маж.

Иако бакнувањето се наоѓа многу рано во некој вид еротска литература, Арбол исто така го наоѓа во секојдневната документација за животот во античка Месопотамија.

„На пример, маж или жена кои не се во брак треба да се разделат и да не се бакнуваат. Општествата се обидоа да го регулираат романтичниот бакнеж. Тоа што е регулирано јасно значи дека тоа било вообичаена практика во секојдневниот живот“, вели Арбол.

Дали бацувањето е вродено?

Арбол претпоставува дека романтичното бакнување можеби не е вродено човечко однесување, туку се развива во сложени општества како научено однесување за парење.

„Се чини дека бакнувањето не е универзално во сите култури. Тоа се совпаѓа со зголемената сложеност на социјалните интеракции“, рече тој, цитирајќи ги и историските текстови и неодамнешните податоци дека 46 отсто од човечките култури не се бакнуваат во романтична смисла.

Но, некои антрополози веруваат дека бакнувањето е вродено, барем неромантично. Однесувањето како лижење и душкање е вообичаено кај цицачите како мачки, кучиња, слонови и мајмуни. Џуџестите шимпанза (бонобо) се бакнуваат како луѓе, во усните, за удобност и дружење, дури и по тепачка како знак на помирување.

Експертите веруваат дека романтичното бакнување можеби еволуирало од овој вид бакнување на повисоките цицачи. Така е и за време на нашиот развој. Прво ја доживуваме љубовта на нашите родители преку бакнежи и прегратки пред да го пренасочиме однесувањето кон нашите возрасни љубовници.

Болест и бацување

Новите докази сугерираат дека бацувањето можеби играло улога во олеснувањето на преносот на болести низ историјата на човештвото. Патогени за бацување, како што се вирусот на херпес симплекс 1 (ХСВ-1) и вирусот Епштајн-Бар (исто така познат како болест на бацување или треска на жлездите) се пронајдени во човечки останки.

Арбол укажува на докази дека ХСВ-1 се променил во бронзеното доба, веројатно поради зголемената фреквенција на романтично бакнување. Во поново време, бакнувањето одигра улога во пренесувањето на коронавирусот Ковид-19, што ја натера Кина да го забрани бакнувањето, а Французите да избегнуваат да се поздравуваат.

За Туи До, која е специјализирана за микробиологија за орално здравје и работи на Универзитетот во Лидс во Велика Британија, не е изненадувачки што бакнувањето е канал за пренос на болести.

„Сите ние имаме 800-900 различни видови микроби кои живеат во нашите усти“, изјави До за ДВ. „Кога се бакнуваме, разменуваме многу плунка и секакви микроби. Постои ризик од пренесување на болеста доколку се разменуваат вируси како хепатитис и ХСВ-1“.

Задоволство и секс

Сепак, навистина не е сѐ толку одбивно. До објасни дека здравата уста бара избалансирана микробиолошка средина, а бакнувањето и споделувањето микроби со нашите партнери всушност може да биде важен начин за одржување на здрава разновидност на микроби во устата.

„Одредени типови бактерии како што е стрептококусот саливариус може да помогнат во намалувањето на воспалението. Луѓето со голем број видови релевантни за здравјето имаат тенденција да имаат поздрава уста“, рече До.

Таа мисли дека бакнувањето не е од корист само за оралното здравје.

„Устата е порта за целото тело – таа е поврзана со микробиомот на нашите црева и кожа. Така, кога се бацувате, тоа може позитивно да влијае на микробиомот низ телото, дури и на нашиот мозок и расположение“, вели До.

Научниците веруваат дека бакнувањето е начин на тестирање на потенцијалните партнери. Бакнувањето ни овозможува да ја процениме генетската способност на партнерот или општото здравје со земање биолошки знаци од плунката.

Ако плунката е компатибилна, може да следи секс. Тактилните влезови од јазикот и усните предизвикуваат древен одговор на целото тело. Центрите за задоволство и награда на мозокот се вклучени, придружени со ослободување на хормони како окситоцин, допамин и серотонин. Кожата ви станува црвена, срцевиот ритам се забрзува, зениците се шират, очите ви гзастаклуваат. Време е да се затвори вратата од спалната соба.