Апсења во „оазата на смртта“, никој не смее да жали за Навални (ВИДЕО)


Полицијата во Русија растера група граѓани на улиците во градовите ширум земјата и уапси најмалку 100 граѓани, кои му оддадоа почит на опозицискиот политичар Алексеј Навални, кој почина вчера во затвор во Сибир.

Според руската група за човекови права, ОВД-Инфо, најмалку 100 лица се уапсени во осум градови, меѓу кои Москва, Санкт Петербург и Краснодар, и покрај тоа што Московското обвинителство вчера ги предупреди граѓаните да не учествуваат на протестите, на кои тие беа повикани преку Интернет и социјалните мрежи.

На снимките и сликите од Москва и Санкт Петербург, се гледаат полицајци како им одземаат плакати на демонстрантите, додека други ги одведуваат.

Дополнително, како што пренесува „Скај њуз“, на снимките се гледа и како полицијата апси новинари кои биле во близина на споменикот на жртвите на Советската репресија во Москва. Руската полиција не даде информации за апсењето граѓани на протестите.

„Кој е следен?“- пишува на плакатот што го држи жена пред споменикот на жртвите на политичкото угнетување во Новосибирск, Русија.

 

„Немојте да се залажувате, Путин е убиецот на Навални“, пишува Гари Каспаров на X , кој се сеќава дека еднаш демонстрирал со Навални и другите сонародници против Путин, во толпата која денес, како што коментира тој, изгледа утопистички. Тој ги обвинува Русите што не се кренале.

Се разбира, во земјата која минатата недела донесе закон со кој се дозволува конфискација на движен и недвижен имот на секој што ќе изрази мислење против руските вооружени сили, да се демонстрира е слично на самоубиство.

„Самоубиство“ беше едно од можните сценарија што ги предвидоа западните аналитичари за крајот на Навални. Во Русија на Путин, коментираат тие, критичарите на рускиот претседател едноставно си го вртат тркалото на „среќата“ во кое исходите за нивната „ненадејна смрт“ се ограничени: отруен чај, пад од прозорец, грабеж, срцев удар, мозочен удар, невролошки агенс, радиоактивен полониум, несреќа „а ла Пригожин “. 

 Така, откако Новичик не го „фати“, 47-годишниот Навални, кој беше префрлен од затвор во затвор (одлежуваше казна од 19 години), заврши на Арктикот , кој воедно беше и неговата последна станица. Каде што одеднаш „се чувствувал лошо и се онесвестил по прошетка, а екипата на брзата помош што дотрчала кај него не успеал да го оживее“, соопштија затворските власти.

Така, „сè уште неразјаснети причини“, Навални се приклучи на долгата листа на непријатели, политички противници и критичари на Владимир Путин кои „ненадејно“ починаа, откако најпрво помина низ списокот на среќни избегани, како што се поранешниот агент Сергеј Скрипал и неговата ќерка, која беше отруена во март 2018 година, но преживеа.

Последниот од непријателите на Путин  е водачот на паравоената група Вагнер, Евгениј Пригожин , кој загина во авионска несреќа на 23 август 2023 година. Пригожин, близок на рускиот претседател (ја организираше „армијата на тролови“ кој се обиде да го смени исходот од изборите во САД, ја организираше платеничката армија на Вагнер и се бореше во Сирија и Украина), се обиде да изврши државен удар против него, марширајќи кон Москва со своите платеници. Граѓанската војна беше избегната, Пригожин беше помилуван, но се потврди изреката „Бог простува, Путин не“.

На 27 февруари 2015 година, поранешниот локален гувернер и премиер Борис Немцов беше жртва на егзекуција на мост во близина на Кремљ. 55-годишникот беше една од ѕвездите во подем на руската политичка сцена во 90-тите и најжесток критичар на Путин. На крајот на краиштата, тој беше оној кој ги организираше и предводеше протестите против руските избори во 2012 година и беше остар критичар на руската агресија кон Украина во 2014 година.

На 16 јули 2009 година, во Ингушетија беше пронајдено безживотното тело на активистката Наталија Естемирова. Естемирова, која се бореше за човекови права и ја истражуваше вмешаноста на локалните власти во случаи на киднапирања и убиства, беше киднапирана од нејзиниот дом во Грозни, Чеченија и застрелана.

Неколку месеци подоцна, на 16 ноември, адвокатот Сергеј Маницки, кој достави докази за вмешаност на руски функционери во измама од 230 милиони долари, почина во затвор. Тој боледувал од панкреатитис и му бил оневозможен пристап до медицинска нега, а непосредно пред да умре од страшни болки, бил тешко претепан.

На 7 октомври 2006 година, Ана Политковскаја, позната новинарка која упорно ги истражуваше кршењата на човековите права во Чеченија, беше погубена со куршум во главата во нејзиниот стан во Москва. Пет лица се осудени за нејзиното убиство, но нејзините роднини, соработници и западните влади се сомневаат дека вистинските сторители никогаш нема да бидат фатени бидејќи ќе докажат поврзаност со владата на Путин.

На 23 ноември истата година, поранешниот агент Александар Литвиненко , кој побегна во Велика Британија во 2000 година, откако ја обвини ФСБ за организирање на атентатот на олигархот Борис Березовски и за организирање терористички напади кои ќе се користат како изговор за инвазија на Чеченија, почина во Лондон. Тој беше отруен со пиење чај со радиоактивен агенс полониум-210 и, и покрај бесот на Лондон од атентатот на негова територија, Кремљ никогаш не прифати дека тоа има некаква врска со неговото убиство. Се испостави дека пиел чај со двајца Руси, Андреј Луговој и Дмитриј Кофтун, кои Москва одби да ги екстрадира.

На 17 април 2003 година, ветеранот политичар и шеф на партијата Слободна Русија, Сергеј Јушченко, беше застрелан пред неговиот дом во Москва. Јушченко се залагаше за федерална истрага за вмешаноста на руската тајна служба, ФСБ, во серијата бомбашки напади во кои загинаа 300 луѓе во 1999 година, а Москва ги „обвини“ чеченските сепаратисти. Ова беше и причината за започнување на втората чеченска војна.

Пресметка со руските олигарси и „неподобни“ функционери „Мистериозни“ се ненадејните смртни случаи на (потенцијално „опасни“ или „непослушни“ за системот на Путин) олигарси и воопшто извршни директори на руската елита што започна од 30 јануари 2022 година кога директорот на транспортниот огранок на Гаспром, Леонид Шулман , беше пронајден мртов со самоубиствена белешка во бањата на домот во Санкт Петербург. На ист начин, уште еден директор на Гаспром, Александар Тјулаков, се „самоуби“ во бањата од својот дом, неколку дена подоцна. Се разбира, не се самоубиваат сите членови на руската елита кои ги менуваат ставовите и се противат на Путин. На пример, бизнисменот Мајкл Ватфорд беше пронајден мртов во неговата гаража во Англија, од непознати причини. Истите, неодредени, причини му се припишуваат на извршниот директор и сопственик на Месторм, Василиј Мелников, кој беше пронајден мртов, заедно со неговата сопруга и двете деца, во нивниот дом во Русија.

Сатанска сличност со претходната беше смртта на Владислав Анаев, поранешен потпретседател на Гаспромбанк, кој беше пронајден мртов во својот дом со телата на сопругата и нивната 13-годишна ќерка до него. Сличен крај имаше и поранешниот потпретседател на Новатек, Сергеј Протосенија: 55-годишникот беше пронајден обесен во неговиот дом во Шпанија, додека неговата сопруга и ќерката беа пронајдени мртви во креветите со рани со секира и нож.

Во Путинова Русија, ако си „досаден“ или ќе умреш од „самоубиство“, или со труење, или… ќе паднеш. Како и генералниот директор на одморалиштето Газпром, Естосадок, кој падна од карпа додека планинареше. Бизнисменот Ден Рапопорт паднал од балконот на својот стан во Русија, претседателот на Лукоил, Равил Маганов паднал од прозорецот на болницата во Кремљ каде се лекувал од депресија, шефот на Московскиот авијациски институт, Анатолиј Герашенко, паднал од скалите во Институтот, додека од балкони паднале и бизнисмените Григориј Косенов, Дмитриј Зеленов, Павел Андов.

Во текот на претходната година, поранешниот претседател на Владата на Дагестан, Магомед Абдулаев, кој бил прегазен од автомобил додека минувал улица, додека поранешниот директор на Роскосмос, Сухој Лукоил, Банката Менатеп и Русдрагмет, Дмитриј Павоцка бил жив изгорел кога заспал со запалена цигара. Поранешниот началник на полицијата, генерал Владимир Макаров, изврши самоубиство откако Путин го смени во февруари, додека шефицата на финансиските служби на Министерството за одбрана, Марина Јанкина, скокна од 16-тиот кат од својот дом. Во неговото приватно засолниште кое личеше на тврдина, тој беше пронајден во несвест и подоцна заврши нафтениот тајкун и косопственик на Урал енерџи, Нафта, Фуел Унија, Влачеслав Рофнеико , додека генералниот директор на Јакутскенерго, Игор Скурко , изврши самоубиство во ќелијата каде што бил задржан. На 46-годишниот заменик министер за наука на Руската Федерација, Пјотр Кучеренко, мистериозно му се слошило за време на летот од Куба за Русија, федералниот судија Артјом Бартенев паднал од прозорецот на својата куќа, на 12-ти кат, креаторот на советската хидрогенска бомба RDS37 Григориј Клинисов се самоуби, додека од 11 кат под неразјаснети околности падна потпретседателката на Локо банка Кристина Бајкова.

На 57-годишниот обвинител Андреј Фомин ненадејно му се слошило додека пливал во реката Волга и се удавил, белорускиот министер за транспорт Алексеј Абраменко ненадејно починал на 46-годишна возраст од непознати причини, а поранешниот врвен дипломат Александар Николаев бил претепан до смрт пред својот дом. Наследничката на олигархот Василиј Бохкарев, Наталија Бохкарева (44) е пронајдена мртва од непознати причини во нејзиниот стан, додека 40-годишниот милијардер од Цитадела Антон Черепников е пронајден мртов во неговата канцеларија. На 16 август, генерал-мајор на ФСО, кој беше затворен за поткуп, Генадиј Лопирев , почина од леукемија, која се појави, му беше дијагностицирана и го уби за… два дена. Во авионски несреќи, освен Пригожин, Уткин и Чекалов кои беа на кобниот Ембраер, загина и бизнисменот Вјачеслав Таран , а вреди да се спомене и смртта на 39-годишниот директор на КРДВ, Иван Пехорин , кој падна од неговата јахта и се удави во Владивосток.

Се разбира, смртта – уште помалку кога е поради невротоксични супстанции сместени во пијалоци, па дури и на неверојатни места, како што е ластикот од долната облека на жртвата – не е единствениот начин да се „исчистат“ припадниците на руската елита кои провоцираат , или може да предизвика дисциплински проблем во однос на семоќниот руски претседател. Кога Путин сака да „демобилизира“ некого, тоа може да го направи „бескрвно“, како што направи со Тинков, кој ја продаде својата банка за… пет долари.