Протестите се живи на улиците на Москва, но нема трага од нив на телевизиите
До вторник наутро во Москва, имаше повеќе од еден милион потписи на петицијата на руски јазик Change.org против војната во Украина
МОСКВА – Повеќе од 6.400 Руси се уапсени во антивоените протести откако војниците на претседателот Владимир Путин ја нападнаа Украина, но ниту еден притвор со не се појави на државната телевизија.
Навигацијата низ парадоксите на авторитарното владеење на Путин е начин на живот овде. Интуицијата хранета со цел живот лаги потхранети од државата поминува кај повеќето луѓе. И за многумина тоа се состои од мирен живот со постојан приход.
Но, она што се случува сега може да претставува предизвик за некои да ги потиснат старите граници на „види, но не го доведувај во прашање православието“ што историски ја засили контролата на Путин на власта.
До вторник наутро во Москва, имаше повеќе од еден милион потписи на петицијата на руски јазик Change.org против војната во Украина.
На московските улици полициски комбиња лутаат на повеќето главни раскрсници, полицајци спремни за немири ги запоседнуваат тротоарите, а легендарниот плоштад „Пушкин“ во градот – некогаш популарното место на демонстрантите – е опкружен со огромна метална барикада.
Она што се случува е премногу очигледно, отворено противење на владеењето на Путин. Сметката за приклучување, предупредува владата, би можела да биде „апсење“ и „кривично досие“ што „остава трага врз иднината на лицето“.
Протестите се сметаат за одобрување само ако се побараат не повеќе од 15 дена однапред и не помалку од 10, па дури и тогаш нема гаранција дека ќе се добие потврда.
Путин нема причина да го објавува гневот на неговото владеење и потоа да го гасне.
Наместо антивоени протести, огромната констелација на весници, списанија, веб-страници и телевизиски станици во Кремљ одржува постојан ритам на антиукраинската пропаганда која се обидува да ги рационализира причините зошто нивните браќа, синови и сопрузи биле испратени во војна, а можеби и нивната смрт, стотици километри далеку.
Кремљ ги скрши руските независни медиуми и го гази она што остана од нив. Десет публикации на крајот на минатата недела добија писмо од државното тело за следење на комуникациите во кое ги предупредува да не ги користат зборовите „инвазија“, „напад“ и „објавување војна“ под закана дека ќе имаат „ограничен пристап до нивните публикации“.
Во истото писмо се вели дека точните информации за „Специјалната воена операција“ — како што Кремљ ја нарекува војната — се слободно достапни на владините веб-страници.
Но, Путин не ги контролира сите наративи цело време. Една генерација овде порасна намерно неуки за државните дезинформации, се префрли на социјалните мрежи, па затоа е непропустлива на лагите што ги навредуваа нивните родители. Тие, сепак, сè уште се запрени од огромната државна безбедносна инфраструктура која е вистинскиот мускул зад пораките на државните медиуми.
Накратко, тие размислуваат со своја глава, ги сакаат слободите кои доаѓаат со таа свест, но се удрени од бруталноста што ја среќаваат кога протестираат.
Една млада жена што Си-Ен-Ен ја запозна на маргините на првата ноќ на протестот во четвртокот беше блиску до солзи објаснувајќи дека ја сака Русија, но не и нејзиниот лидер, па затоа заклучи дека мора да ја напушти земјата.
Има вистинска фрустрација во таа генерација, но тие се малцинство — помалку од 10% од нацијата.
Навистина, последното истражување на Рускиот центар за истражување на јавното мислење (ВЦИОМ), државна, но сепак меѓународно почитувана организација, покажа дека 68 отсто од луѓето велат дека ја поддржуваат одлуката за извршување на „специјалната воена операција“, 22 отсто се против тоа и 10% имаа потешкотии да одговорат.
Отрезнувачка е оценката дека кога Путин ќе го стави прстот на ветерот на јавното мислење, тој може да биде разумно сигурен дека дува во насока во која тој им наредил на неговите државни органи да го постават. (Си-Ен-Ен)