Почина Бранка Веселиновиќ, најстарата актерка во светот
Бранка Веселиновиќ не напушти на 105 години. Во текот на нејзината кариера глумела во повеќе од 100 претстави во театарот и повеќе од 50 телевизиски серии и филмови. Таа беше најстарата жива актерка во светот, добитничка на бројни награди и признанија за нејзината актерска и хуманитарна работа.
Родена е далечната 1918 година во Нови Бечеј. Студирала на Актерската школа при Народниот театар во Белград од 1936 година. Во Нови Сад играла до 1940 година, кога се преселила во Белград. Таа покажа голем талент за хумор и сатира.
Играла во првата претстава на Југословенскиот драмски театар на 3 април 1948 година во претставата „Кралот на Бетајнова“. Во Белград играла во Уметничкиот (1940–1942), Народниот (1944–1947) и Југословенското драмско позориште (1947–1978). Играла на сцените на сите белградски театри, а во Америка ја играла главната улога во претставата „Мајка храброст и нејзините деца“ на англиски јазик. Во нејзината матична куќа, Југословенскиот драмски театар, таа одигра над четириесет улоги. За улогата на Џина во „Ожаленото семејство“ на Нушиќ ја добила наградата „Стерија“ во 1964 година.
„Нејзината вродена комична дарба, чувството за откривање на необичноста и слоевитоста на ликовите, имагинацијата во пронаоѓањето на ексцентрични детали – ѝ помогнаа да реализира галерија на релјефни и атрактивни улоги во комедиите на Стериа, Нушиќ, Плаут, Џонсон, Гогољ, Чехов, Мајаковски. и други.“ стои во Енциклопедијата на Српскиот народен театар.
Беше во брак со актерот и преведувач Млаѓа Веселиновиќ (1915-2012). Тие се венчаа на 30 септември 1948 година. Единствено жали што не родила дете.
„Сакав да имам деца. Ме лекуваа. Со Млаѓа и мене сѐ беше во ред и не размислував за развод поради тоа. Професорот Тасовац ми рече дека партнерите можат да имаат деца во втор брак, а јас на таа забелешка одговорив: ‘Ние се сакаме’“.
Во брак беа 64 години, до неговата смрт во 2012 година. Со него таа го основа Фондот за помош на децата со попреченост, а нејзината хуманитарна работа беше она по што беше препознаена во јавноста: „Човек не треба да се сака за себе, туку за другите луѓе“.
Од 1980 година, четири години беше амбасадор на УНИЦЕФ. Ја основала и актерската награда „Бранка и Млаѓа Веселиновиќ“. (Политика)