Ова е субалпски волнест стаорец, првпат забележан во дивината
Некои видови низ целиот свет се познати само од музејски примероци. Вид стаорец познат само од историски музејски материјал е фотографиран жив во планините на Папуа Нова Гвинеја, што е прв пат ова животно да биде документирано во дивината.
Субалпскиот волнест стаорец (Mallomys istapantap) беше научно опишан дури во 1989 година, а оваа информација доаѓа од музејски примерок.
Животното е видено живо само еднаш во последните 30 години и никогаш не е фотографирано; Единствените слики (освен оние од примерокот) се сликани илустрации од 1995 година. Сепак, чешкиот докторант Франтишек Вејмелка решил да тргне во потрага.
Шестмесечна експедиција на островот Нова Гвинеја ја принуди Вејмелка тесно да соработува со локалните домородни заедници. Групите го истражуваа највисокиот врв на Папуа Нова Гвинеја, планината Вилхелм, а Вејмелка документираше 61 вид цицачи на планината.
„Да не беа домородните ловци кои ме придружуваа во планините и ми помогнаа да ги пронајдам животните, никогаш немаше да можам да ги соберам овие податоци“, рече Вејмелка во изјавата.
Клучното беше што за време на патувањето Вејмелка успеа да најде волнест стаорец. Стаорецот бил откриен на надморска височина помеѓу 3.700 и 3.200 метри. Користејќи фото-стапици и одејќи на ноќен лов со локалните земјопоседници, Вејмелка стана првата личност што сними слики и видеа од овој вид.
Вејмелка, исто така, успеала да земе мерки на пет возрасни мажјаци, кои тежеле помеѓу 995 грама и 1,5 килограми. Дополнително, беше испитана и содржината на желудникот, која содржеше исхрана составена главно од видови папрати, што потврдува дека станува збор за тревојадна исхрана.
Вејмелка, исто така, забележал карактеристика што не е спомената во никаков осврт на субалпскиот волнест стаорец: силна, црвеникаво-кафеава боја на градите кај животните, и машките и женските, што е забележано во дивината.
„Комбинацијата од современи и традиционални методи на детекција, збогатена со огромното традиционално познавање на ловот на домородните заедници, резултираше со првите записи за примероци од овој извонреден глодар по повеќе од 30 години и првите научни набљудувања на живи животни“, објаснува Вејмелка во трудот, пишува IFLScience.