Цел Париз стана Олимписко село

Првиот ден од Олимпијадата во Париз започнува со чувство на неограничени можности, додека градот се буди по церемонијата на отворање. Нема потреба од болно патување рано насабајле со шатл-автобус низ неубавите предградија до скапи нови стадиони. Наместо тоа, ве чека брзо патување со париското метро кое ве носи до центарот на градот на светлината и – на дофат се олимписките места. Дури целата работа може да се направи пеш. Париз е толку компактен! Толку е за одење! Само прошетајте покрај реката или скокнете на бесплатен градски велосипед и, ох.

Посетителите на Париз 2024 треба брзо да научат тешки лекции. Мислите дека го знаете овој град? Вие не. Мислите дека Google Maps ќе ви покаже каде треба да одите? Нема. Мислите ли дека фолк-облеките со официјален изглед во Париз 2024 ќе можат да ви дадат точни насоки? Dans tes rêves, mon ami.

Организаторите на Париз 2024 зазедоа радикално поинаков пристап кон овие Игри, ветувајќи дека нема да има бели „слонови“, ниту стадиони толку економски неодржливи што ќе им бидат подарени на секој фудбалски тим кој ќе има потреба од нов дом. Главните атлетски настани ќе се одржат на Стад де Франс, најголемиот стадион во земјата, но ќе има 15 олимписки и 11 параолимписки места во постоечките згради низ градот. Мечување? Каде е подобро од раскошната арт-нуво околина на Grand Palais. Стрелаштво? Што му фали на задниотт дел на Les Invalides? А што се однесува до одбојката на плажа – таа може да биде само во сенката на Ајфеловата кула.

Во пракса, тоа значи дека Париз е Олимписко село. Само едно каде што релативно лесно управуваната надворешна безбедносна бариера е заменета со бескрајна серија метални бариери со брендови од Париз 2024 година, стотици проверки на торби очигледно – од секој чувар и полицаец во цела Франција.

Во оваа деконструирана верзија на Париз, патиштата водат до патеки, кои водат до бариери, кои се затворени и екипирани со чувари / доброволци / полицајци чии насоки се исто толку корисни како и ветувањата на Французинот за верност. Но, ова е земја која претрпе повеќе терористички напади, која ги виде нејзините млади луѓе убиени на улиците – ќе и биде простено што не ризикува.

Денот започнува со запрепастувачка леснотија, бидејќи возбудливите толпи го игнорираат дождот и се излеваат од метрото кај Инвалидес за да се пробијат преку мостот лександар III, покрај сè уште мокрите трибини по церемонијата на отворање покрај Сена, кон зградата кај Гранд Пале.

Изградена за Универзалната изложба во 1899 година и посветена „од Француската Република на славата на француската уметност“, палатата сигурно е едно од најспекуларните олимписки места во историјата на модерните игри. Внатре, неговиот небесен железен и стаклен таван е обвиткан со бела церада за да се спречи природната светлина да ги вознемирува спортистите, но ништо не ги покрива вртливите скали, нивното чувство за вечно движење што е соодветно на  ударите на теренот. Мало момче, тробојката насликана на двата образа, гледа со големо внимание. „Да се биде овде е сосема посебно“, вели неговиот татко.

Од Гранд Пале има кратки 15 минути пешачење до Плас де ла Конкорд, дом на Парк Урбеин, кој е домаќин на 3×3 кошарка, скејтбординг на улица и парк, слободен стил и на најновиот спорт на Игрите. Сепак, одењето таму трае околу час и половина, преку лоша расправија со висок чувар, повеќе ќорсокаци и неколку забарикадирани патишта.

Местото зазема голем дел од Jardin de Tuileries во подножјето на Лувр, каде што новоосветлениот олимписки балон лета од зајдисонце до 2 часот наутро. На денот на отворањето, сепак, беше поврзан со земја. 

Во секој случај, самиот Parc Urbain е празен. Дождот, кој од меко летно галење се претвори во немилосрден потоп, ги направи полуцевките на уличната арена лизгави и го растури машкиот уличен скејтборд настан, кој сега ќе се одржи во понеделник. Напред!

Неколку застанувања на двостепениот RER C долж Сена и пристигнуваме до златната купола на Les Invalides, првично пензионерски дом за поранешни војници, сега збирка музеи а – за времетраењето на овие Игри – дом на стрелаштвото , цел на маратонот и почетната точка за велосипедизам. Влажни, но весели толпи се редат на патеката, под коњите со позлатени крила на мостот  Александар III. „Одете, одете!“, навиваат додека жените одминуваат. Меѓу нив е и  британката Ана Хендерсон, која го освои среброто на своето олимписко деби.

Оттаму, уште еден краток пат покрај бреговите на Сена го носи храбриот љубител на Олимпијадата до делот на отпорот на овие извонредни Игри: песочните терени за одбојка на плажа под Ајфеловата кула, изградени како централен дел на Париската изложба во 1889 година за комеморација 100-годишнината од Француската револуција. Јавниот зелен простор Шам-де-Марс, можеби главното место за одмор во француската престолнина, е заменет со непокриени привремени штандови, исполнети сега со пластични понча скапи колку неколку нафтени полиња. Но, диџејот пушта музика со висока енергија, а спортистите и гужвите изгледаат како непропустливи на дождот.

Најпознатата знаменитост во Париз, Нотр Дам, изгледа неверојатно настрана, бидејќи  забавата се одвива подолу. Како и градот што го претставува, малку ѝ е грижа дали гледачите се таму или не, дали движењето низ  градот е заморно, дали медалите ќе се освојуваат или губат. Кога скелето ќе се деконструира, ќе се отстранат бариерите, полицијата ќе биде вратена назад во нивните родни градови – тоа ќе остане. Олимпијада или не, ние, за среќа, секогаш ќе го имаме Париз. (Гардијан)