25 јули во историјата – Боб Дилан се електрифицира на Њупорт фестивалот

На 25 јули 1965 година, Боб Дилан стана електричен на Фолк фестивалот во Њупорт, изведувајќи рокенрол сет јавно за прв пат додека хорот од извици, свирежи и негодувања паѓаше врз него од вознемирената публика.

Една година претходно, пред да излезе на сцената во Њупорт – годишниот настан што му ја даде својата прва вистинска национална изложеност – Боб Дилан беше претставен од Рони Гилберт, член на Weavers: „И еве го…земи го, знаеш тој, тој е твој“. Во своите мемоари од 2004 година, Chronicles: Volume One, Дилан пишуваше за тоа како „не успеал да ги почувствува застрашувачките претчувства во најавата“. Во 1965 година, тој ќе научи колку посесивно се чувствува публиката на фолк музика во Њупорт кон него.

Шест недели пред фестивалот во 1965 година, Боб Дилан го сними синглот што го означи неговото преминување од акустичниот фолк и во идиомот на електризираниот рокенрол. Сепак, „Like A Rolling Stone“ беше објавен само пет дена пред неговото појавување во Њупорт, така што повеќето од публиката не знаеја што ги чека. Ниту организаторите на фестивалот, кои беа толку многу изненадени кога ја видоа екипата на Дилан како поставува тешка звучна опрема за време на проверката на звукот, колку и публиката таа вечер.

Со Ал Купер на оргули и блуз бендот на Пол Батерфилд кој го придружуваше, Дилан излезе на сцената со неговиот „Фендер стратокастер“ вечерта на 25 јули и ја почна електризираната верзија на „Maggie’s Farm“. Речиси веднаш, потсмевот и викањето од публиката станаа доволно гласни за да го задуши звукот на Дилан и неговиот бенд. Некои кои беа сведоци на историската изведба рекоа дека некои од викањата од публиката таа вечер се однесуваа на ужасниот квалитет на звукот на изведбата – општо прегласен и толку лошо измиксан што вокалот на Дилан беше неразбирлив. Но, она што го поттикна искреното исвиркување – дури и за следната нумера на Дилан, сега веќе класиката „Like A Rolling Stone“ – беше чувството на вознемиреност и предавство од страна на публиката неподготвена за новата уметничка насока на пејачот.

А што мисли самиот човек за непријателскиот прием што го доби од публиката што требаше да биде најпријателска? Некои велат дека тој бил крајно потресен во тоа време, но со четири децении наназад, неговите чувства биле јасни. Размислувајќи за коментарот на Рони Гилберт „Земи го, тој е твој“, Дилан напиша: „Каква луда работа да се каже! Заебете го тоа. Колку што знаев, не припаѓав никому ниту тогаш ниту сега“.