21 март во историјата – Усвоен е Наполеоновиот законик

По четири години дебата и планирање, францускиот император Наполеон Бонапарта донесe нова правна рамка за Франција, позната како „Наполеонов законик“. Граѓанскиот законик ѝ го даде на постреволуционерна Франција својот прв кохерентен сет на закони во врска со сопственоста, колонијалните работи, семејството и индивидуалните права.

Во 1800 година, генералот Наполеон Бонапарта, како нов император на Франција, ја започна напорната задача да го ревидира застарениот и заматен правен систем на Франција. Формираше посебна комисија, предводена од Жан- Жак Камбасерес, која се состана повеќе од 80 пати за да разговара за револуционерните правни ревизии и Наполеон претседаваше со речиси половина од овие седници. Во март 1804 година конечно беше одобрен Наполеоновиот законик.

Тој кодифицираше неколку гранки на правото, вклучително и трговското и кривичното право, и го подели граѓанското право на категории на имот и семејство. Наполеновиот кодекс го засили авторитетот на мажите над нивните семејства, ги лиши жените од какви било индивидуални права и ги намали правата на вонбрачните деца. На сите машки граѓани им беа дадени еднакви права според законот и право на верско несогласување, но колонијалното ропство беше повторно воведено.

Фален за неговата јасност, Кодексот брзо се прошири низ Европа и светот и го означи крајот на феудализмот и ослободувањето на кметовите каде што стапи на сила. Кодексот ги призна принципите на граѓанска слобода, еднаквост пред законот (иако не за жените во иста смисла како и за мажите) и секуларниот карактер на државата.

Законите беа применети на сите територии под контрола на Наполеон и беа влијателни во повеќе други европски земји и во Јужна Америка.