Солунскиот филмски фестивал онлајн: Секој со својот лаптоп, покрај замислено море

Во услови на тежок епидемиски карантин, 61-от Солунски филмски фестивал беше пишано да започне минатиот четврток и да заврши следната недела. Мала разлика, ќе речете, бидејќи, како и да е, неколку дена претходно беше одлучено настанот да се одржи исклучиво онлајн

И можеби со солунчаните затворени во своите домови, 177-те филмови што се прикажуваат, грчки и странски, со само 3 евра по билет и со многу специјални пакети за прикажување по повластени цени, проекциите ќе се покажат како предизвик, утеха, потреба за чувство на фестивалска заедница. Годинешниот Солунски филмски фестивал ќе го поминеме секој на својот лаптоп и со имагинацијата за омилените киносали, во боите на солунското пристаниште, и средбите во баровите околу плоштадот „Аристотелус“…

Да речеме, „се гледаме догодина“. Бидејќи, како што изјави неодамна генералниот директор на фестивалот, Елиз Заландо, „ова е динамична и издржлива институција“, која во нашето „дистописко секојдневие, како сценарио за научна фантастика, има должност пред јавноста, креаторите, филмската индустрија и нашиот тим, да се одржи“.

Директорот, пак, на фестивалот, Орестис Андреадакис, повикувајќи се на мотото на годинешната манифестација „Кино на секој начин“, додаде дека „тоа е начин на реакција на превртениот свет во кој влеговме, начин да поставиме и ние некои правила над правилата што ни ги наметна новиот коронавирус“.

Последните новости за фестивалот најавија 12 филмови во селекцијата за Меѓународниот натпревар (меѓу кои се и грчките  филмови „Јаболка“ на Христос Никас, „Кала азар“ на Ѕанис Рафаилиду и „Дигер“ на Јоргос Григоракис).

Филмот за фестивалското отворање, е трогателна сторија, наградувана во Деновите на Венеција (Venice Days) на Венецискиот филмски фестивал – се работи за „Патувањето на китот“ од Филип Јуриев, нежна еротска приказна на стекнување полнолетство во Беринговиот теснец, таму каде што Русија ја среќава Алјаска.

Десет дена подоцна, пак, завесата ќе се спушти со филмот „Повеќе нема да падне снег“ од Маугозата Симовска и Михау Енглерт, еден остар портрет на отуѓеното и длабоко патогено полско општество.

Одлични имиња го сочинуваат жирито што ќе ја додели фестивалската награда „Златен Александар“. Во него седат Германката со иранско потекло Мелика Форутан, протагонистка на филмот на Сијамак Етеманди, „Пари“ („Pari“), како и режисерката Теона Митевска од Северна Македонија, европско кинематoграфско откритие благодарение на нејзиниот филм „Господ постои – нејзиното име е Петрунија“, што ја освои престижната награда „Лукс 2019“ на Европскиот парламент. Тука се и новата директорка на Меѓународниот филмски фестивал во Ротердам, Вања Калујершиќ, и водечкиот исландски дизајнер на звук и тонец, Бјорн Викторсон.

ите различни фестивалски програми се претставени на www.filmfestival.gr. Во нив спаѓаат селекциите за грчкиот и балканскиот филм, категоријата „Отворени хоризонти“, програмата „Запознајте ги соседите“ („Meet the neighbors“), радикалниот „Филм форвард“ („Film Forward“)…

За жал, добро подготвениот визуелен имиџ на фестивалот нема да може да профункционира во затворениот простор, поради карантинот, на МОМус (MOMus), во Складиште Б1 на солунското пристаниште. Сепак, презентации на платна на делата од изложбата „Блискост, современа тиранија“, инспирирани од грчки уметници од филмовите во програмата за меѓународниот натпревар, веќе се поставени во неочекувани делови на градот и на sидовите на пристаништето.

Истото важи и за билбордите со фотографии од видеоинсталацијата на Јоргос Дривас, „Факти во идно свршено време“. Импресивната визуелна инсталација на Олга Сфеца на пристаништето, но и волшебниот „Гласхаус проџект“ („The Glasshouse project“) на Никос Ракас во поранешната  детска градинка, ќе го осветлуваат напуштениот град ноќе.

Тие како да велат: Фестивалот е тука!

(Преземено од „Ефемерида тон синтактон“ од Атина)