Политико: Триумфот на Путин во Алјаска
Рускиот претседател Владимир Путин ја напушти Алјаска многу задоволен. И имаше причина за тоа, пишува колумнистот Џејми Детмер во Политико. Средбата со американскиот претседател Доналд Трамп, одржана во воена база од времето на Студената војна во близина на Анкориџ, му даде можност да се претстави на американска почва како рамноправен светски лидер, а не како отфрлен човек обвинет за воени злосторства.
Дури и на протоколарно ниво, самитот беше исклучителен. Трамп го поздрави Путин со насмевка, пријателско тапкање по рамото и срдечен разговор на црвениот тепих. Потоа се случи изненадување – Путин влезе во „Ѕверот“, американската претседателска лимузина, и се упати кон самитот заедно со Трамп. Како што пишува Политико, рускиот претседател очигледно беше воодушевен.
Путин доби легитимитет без отстапки
Иако Украина не беше „продадена“, како што стравуваа многу западни дипломати, Путин го извлече максимумот од состанокот. Тој го обезбеди самитот без никакви претходни отстапки – тој дури и не се согласи на прекин на огнот и го напушти Анкориџ без да се обврзе на него, и покрај тврдењата на Трамп дека сака да „спаси илјадници животи“.
„Политико“ потсетува дека состанокот во Алјаска го легитимирал Путин на светската сцена. Мајкл Карпентер, поранешен висок функционер во Советот за национална безбедност на САД, оценил дека со одржувањето на самитот, рускиот претседател го добил она што му требало – признание за неговиот статус и фотографија покрај Трамп.
Кремљ и руските медиуми веднаш почнаа да го претставуваат состанокот не како разговори за Украина, туку како демонстрација на моќта на двајцата светски лидери.
Кремљ го диктира наративот
Како што пишува Џејми Детмер, Путин го пофалил Трамп во јавните настапи за неговите „напори за запирање на војната“. Таквото почитување, проценува „Политико“, отсекогаш било најсигурниот начин да се освои американскиот претседател – за разлика од Володимир Зеленски, кој остана без зборови во Овалната соба претходно оваа година и претрпе сериозен политички удар.
Сепак, Путин не покажа подготвеност да ја промени својата цел – контрола врз Украина, држава чие постоење го оспорува. Тој зборуваше за „елиминирање на причините за војната“ и „фундаментални закани за руската безбедност“, што во превод значи дека НАТО и Европа остануваат главни виновници во неговиот наратив.
Според информациите добиени од независниот уреднички тим на Медуза, Кремљ им наложил на новинарите во државните медиуми да го прикажат самитот како состанок на кој Путин „ја поставил агендата“ за односите меѓу САД и Русија, додека Украина треба да се прикаже како неразумна и неподготвена за преговори.
Војната не запира, притисокот врз Европа расте
Политико заклучува дека Путин не брза да ја заврши војната. Неговиот режим би можел да биде загрозен од ова, бидејќи излегувањето од воената економија би отворило врата за опасни внатрешни конфликти. Покрај тоа, продолжената војна претставува дополнителен товар за европските земји и го ослабува трансатлантскиот сојуз.
„Самитот му овозможи на Путин да продолжи како што беше досега – избегнувајќи го гневот на Трамп, одложувајќи ги новите санкции и претставувајќи се како партнер за мир, иако очигледно не е подготвен за тоа“, пишува Џејми Детмер во Политико.