Макрон талка сам покрај Сена додека контролата врз неговата иднина му бега (Видео)

ПАРИЗ – Неколку часа откако неговиот последен премиер беше принуден да поднесе оставка – не можејќи да формира кабинет што траеше повеќе од еден ден – францускиот претседател Емануел Макрон беше забележан како шета сам покрај Сена во студеното есенско утро.

Телохранителите држеа растојание напред и назад додека тој талкаше низ  железната кована порта кон камениот насип во црн мантил.

Сцената, снимена од далеку на видео и прикажана на француската телевизија, евоцира слики од Шарл де Гол како бара утеха во ветровитите рамнини на Ирска по неговата оставка кон крајот на 1960-те – лидер кој се повлекува навнатре додека неговата политичка ера се приближуваше кон крајот.

Макрон е претседател до 2027 година, но оставката на Себастијан Лекорну, неговиот петти премиер за две години, ги зголеми шансите дека некогашното златно момче на француската политика нема да го доживее крајот на својот последен мандат.

Макрон во понеделникот изгледаше решен да ја избегне таа судбина, давајќи му на Лекорну два дена за последни разговори со опозицијата за да се обиде да пронајде излез од мочуриштето.

Со тоа што го замоли Лекорну да даде уште еден последен обид, Макрон сигнализираше дека се противи на единствените други опции со кои се соочува – нови парламентарни избори што би можеле да ѝ ја дадат власта на крајната десница или негова сопствена оставка, чекор што постојано го отфрла.

Како што неговите опции се стеснуваат, непопуларниот Макрон станува сè поизолиран на домашен план, гледајќи како поранешните сојузници се дистанцираат додека се обидуваат да ги зголемат своите шанси да го наследат на изборите во 2027 година.

Речиси половина од Французите го обвинуваат Макрон за моменталната криза, додека 51% од нив веруваат дека неговата оставка би можела да го прекине застојот, според анкетата на анектарот „Елабе“ за БФМТВ во понеделникот.

„Макрон сега се наоѓа изолиран, без насока или поддршка. Тој мора да ги сноси последиците: или оставка или распуштање“, објави пратеникот од крајната десница на Националното собрание, Филип Балар, на Икс.

Од минатогодишниот неуспешен обид кога свика предвремено гласање за законодавно тело, што доведе до нестабилен парламент поделен меѓу три идеолошки спротивставени блока, Макрон се обиде да се справи со малцинските кабинети.

Решен да го зачува своето економско наследство од намалување на даноците и реформа на пензиите во време на растечка загриженост на инвеститорите за растечкиот дефицит на Франција, Макрон назначи премиери од ад хок сојуз на конзервативци и центристи.

Повеќе од една година, овие влади се бореа да усвојат мерки за намалување на дефицитот. Двајца премиери се откажаа поради нивната неспособност да ги средат јавните финансии, но таканаречената socle commun – или „заедничка платформа“ – опстоја.

Тоа се промени со драматичниот бунт на Бруно Ретајо, најпознатата фигура на конзервативците, кој доцна во неделата јавно го критикуваше кабинетот на Лекорну неколку часа откако беше именуван.

Макрон се надева дека Лекорну ќе може да ги намами конзервативците назад на масата, давајќи му спас. Ако не, тој би можел да назначи левоориентиран премиер, но инсистирањето на социјалистите за данок на богатство и поништување на пензиската реформа ги прави тешко прифатливи за другите партии.

И покрај апелот до Лекорну во понеделник, притисокот врз Макрон веројатно нема да попушти.

Марин Ле Пен, лидерка на крајно десничарскиот Национален собир (НС), брзо повика на распуштање на парламентот и нови избори. Анкетите покажуваат дека нејзината партија води во намерите за гласање.

„НС има корист од колапсот на центарот и собира гласови од протестите, гледајќи го распуштањето како единствена можност конечно да владее“, рече политичкиот аналитичар Стјуарт Шо.

Повиците за оставка на Макрон, некогаш ограничени на маргините, сега влегуваат во мејнстримот.

„Националниот интерес на Франција бара Емануел Макрон да одреди датум за неговата оставка, со цел да се зачуваат институциите и да се деблокира ситуацијата што беше неизбежна од апсурдното распуштање“, рече Давид Лиснар, градоначалник на Кан и конзервативна фигура во подем, на социјалните медиуми.

Макрон постојано повторуваше дека има намера да го отслужи целиот свој мандат. Но, соочен со малку прифатливи опции, тој сепак може да избере да го заврши своето претседателствување со драматичен гест – исто како де Гол, кој се повлече во 1969 година. (Ројтерс)