Како Париз го реализира планот за „100% велосипедистички“ град
Француската престолнина драматично ја проширува својата мрежа на одвоени велосипедски патеки и повеќе од тројно ги зголемува местата за паркирање велосипеди како дел од огромната нова инвестиција
Оваа недела, Париз објави голема надградба на својата велосипедска инфраструктура што би можела да го направи еден од најголемите градови во светот за велосипедистите.
Од сега до 2026 година, објави градот, Париз ќе добие 180 километри нови постојани одвоени велосипедски патеки. Како дел од новиот план на градот за велосипедизам, бројот на места за паркирање велосипеди ќе се зголеми повеќе од тројно, со 180.000 додадени на сегашните вкупно 60.000. Градот ќе посвети особено внимание на велосипедските патеки и инфраструктурата околу точките за поврзување помеѓу соседните предградија и градот за да се создаде подобра интеграција низ пошироката метрополитен област.
Мерките, финансирани со буџет од 250 милиони евра, покажуваат не само вложување на градот во велосипедизмот, туку и како неговата зголемена популарност создаде притисок за подобрувања. Во замав интензивиран од скокот на активно патување за време на пандемијата, Париз сега има речиси 1 милион патувања со велосипед дневно.
Планот, исто така, се однесува на некои од растечките болки што можат да дојдат заедно со оваа брза промена. Предлогот содржи признание дека на некои парижани им беше тешко да се снајдат со брзото зголемување на велосипедите на патиштата. Покрај подобрувањето на инфраструктурата, градот вети дека ќе ја стави безбедноста на пешаците на прво место, зголемувајќи ги полициските контроли кај возачите и објавувајќи ги правилата на патот.
Не сите патеки што е предвидуваат за надградба на велосипедизмот во Париз ќе бидат целосно нови. Додека 130 километри од патеките најавени оваа недела ќе придонесат за целокупниот отпечаток на велосипедскиот систем, 52 километри ќе ги претворат привремените патеки додадени за време на пандемијата во постојани.
Новиот план на градот има неколку цели. Една од нив е да се создадат доволно ленти за да се осигура дека повеќето патувања со велосипед над еден километар може да се изведат на одвоени патеки. Другата цел е подобро да се интегрираат различните мрежи за велосипеди низ метрополитен областа. Конкретно, новите ленти треба да ги подобрат условите на „портите“ на Париз – фреквентните крстосници со повеќе ленти каде сообраќајот се влева во градот од појасот на булеварот Периферик – што ги прави побезбедни и помалку забранувачки како тврдини за велосипедистите кои пристигнуваат од предградијата. Наоѓањето место за чување велосипед исто така треба да стане полесно. Градот ветува дека ќе опреми улици со 30.000 нови метални лакови за да се врзе велосипедот – 1.000 од нив посветени на товарни велосипеди – како и 50.000 безбедни, надгледувани простори. Ќе се додадат уште 50.000 паркинг места во приватни простори како што се паркинг структури или проекти за заеднички домување.
За љубителите на велосипеди, овие планови може да звучат како мана. Но, сегашната велосипедска инфраструктура во Париз сè уште е малку пониска од блескавиот имиџ на градот на меѓународно ниво. Многу простор за велосипедите сè уште се дели со автомобилите или е одвоен од моторниот сообраќај само со ознаки со боја, наместо со физички бариери кои нудат поголема безбедност од судири. Од оваа перспектива, подобрувањата може да се гледаат помалку како дополнително подобрување на одличните капацитети отколку како задоцнета корекција на инфраструктурата која досега не го исполни ветувањето. Уште повеќе, зголемувањето на употребата на велосипеди и скутери се наведени како главен фактор за релативно слабите резултати за проодност поради ограничениот простор на тротоарите – а сообраќајот на две тркала почнува да антагонизира некои локални жители.
Како што неодамна забележа Њујорк тајмс, возењето велосипед во Париз сè уште може да се чувствува како некоја дива граница, при што некои велосипедисти кои недоволно ги почитуваат правилата, понекогаш се судираат со пешаците кои не се навикнати на новата сеприсутност и обемот на велосипеди. Со оглед на постојаната фреквенција на несовесно и небезбедно возење автомобили во Париз (и во Франција воопшто) со текот на годините, можеби изгледа пресилно да се сугерира дека дури сега, со повеќе велосипедисти на патот, улиците на градот се претвораат во „анархија“, како што опиша во насловот Тајмс. Планот и покрај тоа ја признава потребата да се развие појасна поделба помеѓу просторот за возачи и пешаци за да се поттикне поуредена велосипедска култура.
„Приоритет е безбедноста на сите корисници на јавниот простор“, се вели во соопштението на градот, „почнувајќи од оние кои се најзагрозени: пешаците“. За таа цел, градот вели дека ќе ги засили полициските проверки на велосипедистите и ќе развие и ќе дистрибуира „уличен кодекс“ на правила што треба да ги почитуваат сите учесници. Во меѓувреме, за велосипедистите, градот ќе се обиде да ги направи побезбедни вртењата за велосипедистите на патниот простор што е споделен со автомобилите, со создавање повеќе простор на раскрсниците каде што само велосипедите смеат да паузираат пред да свртат. Градот, исто така, се обидува да ги привлече идните генерации парижани, со вложување во велосипедистичка обука за деца.
Овие дополнителни мерки можеби не се доволни за да ги смират пешаците кои не се навикнати на големиот број велосипеди на патот, или приградските населби што се фрустрирани кога гледаат дека некои од можностите за паркирање во градот се отстапуваат за простор за велосипеди. Тие и натаму покажуваат дека кога администрацијата на градоначалничката Ан Идалго се обврза да се обиде да го направи градот „100% велосипедски“, тоа и го мислела. (Блумберг)