Истражување: Новите откритија во физиката сугерираат дека живееме во симулација

Мирисот на кафе. Сончева светлина во рано летно утро. Звукот на ветрот во шумата. Сето ова може, според филозофскиот аргумент објавен во 2003 година, да биде реално како пиксели на екранот. Имено, според хипотезата за симулација, можеби живееме во имагинарна реалност; сè што доживуваме е всушност модел на нешто друго.

Иако тоа беше само мисла, или филозофски експеримент, експертите се обидоа да видат дали навистина има нешто таму и утврдија дека има. Вториот закон за инфодинамика, осмислен од физичарот Мелвин Вопсон од Универзитетот во Портсмут и математичарот Сербан Лепадату од Институтот за математика, физика и астрономија „Џеремаја Хорокс“ во Велика Британија, ја поддржува идејата дека сè што доживуваме е само софистициран модел на некој прилично моќен компјутер.

„Откривањето на вториот закон за информациска динамика (инфодинамика) во 2022 година обезбеди нови и интересни истражувачки алатки на пресекот помеѓу физиката и информациите“, пишува Вопсон, како што пренесува Science Alert.

„Во овој труд, го преиспитуваме вториот закон на инфодинамиката и неговата примена на дигитални информации, генетски информации, атомска физика, математички симетрии и космологија и обезбедуваме научни докази што ја поддржуваат хипотезата за симулиран универзум“, додава тој.

Кој е вториот закон на инфодинамиката?
Вториот закон за инфодинамика на Вопсон и Лепадату се заснова на вториот закон на термодинамиката, кој вели дека секој природен процес во универзумот ќе резултира со губење на енергија и зголемување на нередот, односно ентропија на системот. Вопсон (кој предложи информациите да се гледаат како форма на материја) очекуваше дека истото ќе важи и за информациските системи и дека нивниот тип на нарушување треба да се зголемува со текот на времето.

Меѓутоа, откако проучувал два различни информациски системи, складирање на дигитални податоци и геном на РНК, тој открил дека тоа не е така и дека вториот закон на инфодинамиката всушност бара „ентропијата на информациите“ да остане иста или дури и да се намалува со текот на времето.

„Веднаш сфатив дека ова откритие има далекусежни импликации во различни научни дисциплини. Затоа сакав да го тестирам законот и да видам дали, со неговото преместување од филозофската област во мејнстрим науката, може дополнително да ја поддржи хипотезата за симулација”, вели Вопсон.

Затоа, Вопсон ги анализираше секвенците на РНК на различни варијанти на САРС-КоВ-2. Тој откри дека сите анализирани варијанти по мутации имале намалување на информациската ентропија. Наодите, исто така, сугерираат дека постои некаков механизам кој ја регулира мутацијата според вториот закон на инфодинамиката и дека тоа не е прашање на случајност.

Тој, исто така, открил дека електроните во атомот се наредени на таков начин што ја минимизираат ентропијата на информациите. Вопсон додава дека вториот закон на инфодинамиката може да ја објасни и сеприсутната симетрија во универзумот; која постои и во мала снегулка и во структурата на огромна спирална галаксија.

Сеприсутна симетрија
„Принципите на симетрија играат важна улога во законите на природата, иако не е сосема јасно зошто. Моите наоди покажуваат дека високата симетрија одговара на најниската состојба на информациска ентропија, потенцијално објаснувајќи зошто природата има тенденција да биде симетрична“, вели Вопсон.

„Овој процес, каде што се отстрануваат непотребните информации, е сличен на бришење или компресирање на непотребниот код за да се заштеди простор за складирање и да се оптимизира потрошувачката на енергија – што пак ја поддржува хипотезата дека живееме во симулација“, додава тој.

Следниот чекор е експериментална потврда на овие наоди. Ако живееме во симулација, тогаш информациите се основниот градежен блок на универзумот и можат, како што предложи Вопсон претходно, да имаат маса. Ако тоа е случај, тоа би можело да се открие преку уништување на информации во судири честички-античестички.

Истражувањето со наслов Вториот закон на инфодинамиката и неговите импликации за хипотезата за симулираниот универзум беше објавено во списанието AIP Physics.