Царините на Трамп ќе го уништат градот во Ирска кој произведува ботокс за цел свет

Во древниот келтски фолклор, Tír na nÓg е земја на вечната младост, каде што времето застанува и луѓето не стареат.

Денес, на западот од Ирска, тие се приближија до нејзино флаширање.

Вестпорт, мал крајбрежен град во живописниот округ Мајо, е неочекуваниот нервен центар на светските залихи на ботокс. Објект управуван од фармацевтската компанија AbbVie со седиште во Чикаго вработува најмалку 1.300 локални жители и околу 500 дополнителни изведувачи – економски столб за град со едвај 7.000 жители.

Терапевтскиот ботокс – кој се користи за состојби кои вклучуваат мускулна спастичност, мигрена, хиперактивен мочен меур, одредени состојби на очите и прекумерно потење – донесе 3,3 милијарди долари за „АбВи“ минатата година, заедно со продажба на козметички ботокс, често користен за измазнување на брчките на лицето, генерирајќи 2,72 милијарди долари.

Но, минатата недела, американскиот претседател Доналд Трамп направи чекор кон својата цел да ја донесе таа индустрија вредна повеќе милијарди долари дома, објавувајќи 15% царини за целиот фармацевтски извоз од Европската унија.

Тоа е потег за кој некои стравуваат дека би можел да ги уништи градовите како Вестпорт, кој беше трансформиран од фабриката, од неговото отворање од страна на „Алерган“ во 1977 година до нејзиното преземање и проширување во 2020 година од страна на „АбВи“.

Внатре во пространиот кампус од 61 акри (24,7 хектари) – елегантно индустриско присуство сместено под Кроа Патрик, едно од најпознатите места за поклонение во земјата – шишенцата со ботокс се обработуваат и пакуваат во форма на прав, пред да се извезат во околу 70 земји, според проценките на индустријата.

САД се на врвот на листата, со учество од 70 отсто од вкупниот промет во фабриката во Вестпорт, која исто така произведува производи за нега на очи, според поднесените документи на компанијата од 2023 година.

Неизвесноста за тоа како тарифите ќе влијаат врз компанијата создаде вознемиреност кај некои во Вестпорт, заедница каде што долгорочните придобивки од присуството на фабриката не можат да се преценат. Таа е вградена во заедницата, напојувајќи сè, од инфраструктура до спортски тимови и локални добротворни организации.

Во „АбВи Јунајтед парк“, домашното игралиште на фудбалскиот клуб Вестпорт Јунајтед, каде што многу од работниците на компанијата и нивните семејства се собираат за да тренираат или да навиваат, локалното население рече дека тарифите би можеле да имаат значително влијание.

Ниту еден вработен во „АбВи“ не сакаше да зборува јавно со Си-Ен-Ен. Но, сопственичката на градинка, Ан-Мари, која одлучи да не го даде своето презиме од причини поврзани со приватноста, рече дека слушнала многу родители кои работат во фабриката – и ги оставаат своите деца на нејзина грижа – да изразуваат вознемиреност за тоа што може да се случи во иднина.

„Тие се загрижени за своите работни места, едноставно не знаат како ќе оди. Дали тоа ќе влијае на нив? Дали ќе имаат работа следната година во ова време? Дали компанијата ќе може да продолжи?“, рече таа.

„И тоа ќе има последователен ефект врз мене, знаете“, рече таа, додавајќи: „Ако тие немаат работа, и јас нема да имам работа“.

Брајан Кјузак, од комитетот за развој на фудбалскиот клуб, генерално беше пооптимистичен за иднината, но верува дека „ќе се случат многу промени, а можеби и нема да се променат на подобро“.

„Вестпорт не знае како е да се биде без американско фармацевтско место. И не мислам дека би сакале да откриеме како изгледа без него“, рече Кјузак, чија 25-годишна ќерка исто така работи во фабриката.

Минатиот месец, по неколку недели неизвесност, конечно беше договорен трговскиот договор меѓу САД и ЕУ. Додека некои во Ирска и поширокиот блок го поздравија договорот, други европски лидери го сметаа за вежба за ограничување на штетата. Смиреноста по неговото објавување ќе биде краткотрајна.

Издвојувајќи ја Ирска – третиот најголем извозник на фармацевтски производи во светот и дом на фармацевтските гиганти „Џонсон и Џонсон“ и „Фајзер“ – Трамп минатиот вторник изјави дека претстојните царини за увезените фармацевтски производи би можеле да достигнат 250 отсто во текот на следните 18 месеци. Заканата доаѓа во време кога САД во моментов спроведуваат истрага по Член 232 за тоа дали странските лекови ја загрозуваат националната безбедност, процес чиј исход би можел да го поништи сегашниот трговски договор меѓу САД и ЕУ.

„Сакаме фармацевтски производи да се произведуваат во нашата земја“, рече тој.

Но, царините сами по себе веројатно нема да предизвикаат масовен потег. Иако идејата за враќање на фармацевтското производство во САД резонира со базата на Трамп, нејзиното спроведување во пракса е исполнето со предизвици.

Експертите велат дека иако дел од производството на лекови може да се префрли во постојните американски капацитети, целосното повторно складирање е малку веројатно поради високите трошоци, регулаторните пречки, предизвиците во синџирот на снабдување и долгите временски рокови за изградба или преместување на високотехнолошки постројки – одложувања што би можеле да ги надживеат сите политички промени.

Ан-Мари посочи дека потезите на американскиот претседател би можеле да бидат чисто политички, но рече дека тие сепак успеале да предизвикаат широка загриженост.

Сепак, таа посочи на отпорноста на градот – и Ирска – изразувајќи верување дека индустријата на Вестпорт ќе може да ја надживее неговата администрација.

„Кога ќе си замине од власт, сè ќе се промени повторно – како што се случи минатиот пат“, рече таа, осврнувајќи се на првиот мандат на Трамп и забележувајќи дека животите на луѓето не можат да бидат диктирани од она што го окарактеризира како каприци на еден човек.

Тоа е став што се чувствува низ целиот град.

Додека сообраќајот се движеше низ областа, советникот од Мајо, Питер Флин, за Си-Ен-Ен изјави дека иако царините создадоа „вистинска главоболка“, луѓето таму „продолжуваат со своите животи“.

Флин, кој работеше во „Алерган“ речиси три децении, рече дека притисокот на Трамп брзо да го донесе производството во САД е нереален.

„Овој вид пристап ‘крени и префрли’ за кој зборува Доналд Трамп – е бесмислен“, рече тој. Тој тврди дека преместувањето на операциите е исклучително тешко, дури и дома – а камоли во странство – поради големите логистички предизвици што ги носи, а камоли квалификуваните работници што ги бара, од кои многумина, според него, сега ги напуштаат САД „со голема брзина“.

Плус, додаде тој, „секој што размислува за локација каде да се пресели – без разлика дали е Индија или некоја од овие други локации од каде што доаѓаат многу дипломирани студенти – сега ги трга САД од нивната мапа“.

„АбВи“, која одби да разговара со Си-Ен-Ен за оваа сторија, не сигнализираше никакви планови за преместување на својот центар за производство на ботокс.

Обраќајќи се на царините во неодамнешниот повик за објавување на јавните приходи, претседателот на „АбВи“, Роберт Мајкл, рече дека компанијата „има конструктивни разговори со администрацијата за секторските царини“ и истакна дека „очигледно ќе продолжи да инвестира во САД“. Во вторникот, компанијата објави инвестиција од 195 милиони долари во својот производствен погон во Чикаго, во она што го нарече дел од пошироката обврска да инвестира повеќе од 10 милијарди долари во американски проекти во текот на следната деценија.

Други големи производители на лекови, исто така, објавија дека ќе ги зголемат американските инвестиции како одговор на новите царини.

Што би можеле да значат овие инвестиции за Ирска е нејасно.

Но, можеби тоа не се добри вести. Минатата година, фармацевтските производи сочинуваа 44 милијарди евра од вкупниот извоз на Ирска во САД од 72,6 милијарди евра.

Пред договорот за царина, Ирска се чини дека проактивно го забрза извозот: фармацевтска стока во вредност од 20 милијарди евра  беше испратена во САД во првите два месеци од оваа година, според официјалните трговски податоци.

И додека засега се чини дека е избегната трговска војна, американските потрошувачи би можеле да бидат на удар на зголемените трошоци за лекови.

За производи како козметички ботокс, кој не е покриен со здравственото осигурување во САД, трошоците за процедури кои веќе се сметаат за луксуз, исто така, би можеле да се зголемат, велат аналитичарите, што дополнително ќе ги оптовари паричниците.

Тоа е загрижувачко за хотелиерот од Вестпорт, Мајкл Ленон, чии американски клиенти се клучни за туристичката индустрија.

Возејќи да ги земе своите американски гости, кои јаваа коњи на блиската плажа во Клу Беј, каде што тој води коњички тим за планинарење, Ленон рече дека не е толку загрижен дека фабриката во Вестпорт ќе претрпи удар.

„Постои иновативно размислување во секој од нашите бизниси… и мислам дека ќе се прилагодиме“, рече Ленон, додека неговиот џип тропкаше по Дивиот атлантски пат, живописна рута по должината на суровиот брег на земјата.

„Мојата грижа би била дека тоа (зголемувањето на царините) би можело да ја вознемири американската економија и дека ни требаат сите овие Американци да дојдат во Ирска“.

Потоа се сети на разговорот што го имал со гостинка кој го поддржува Трамп, која му рекла: „Она што е добро за Америка е добро за Ирска.“

Ленон рече дека се надева дека тоа е вистина.

„Но, не знам. А ниту таа“, рече тој. (Си-Ен-Ен)