22 март во историјата – Умре Јохан Волфганг Гете
На 22 март 1832 година во Вајмар умира Јохан Волфганг Гете, најславниот германски поет, писател, драматург и во исто време и фолозоф. Гете умрел од очигледна срцева слабост. Неговите последни зборови, според неговиот лекар Карл Фогел биле Mehr Licht! (Повеќе светлина!), но ова е спорно бидејќи Фогел не бил во собата во моментот кога Гете умрел. Тој е погребан во Војводскиот свод на историските гробишта во Вајмар.
Гете е роден во Франкфурт во 1749 година. Син на импероторскиот советник Гете имал многу детално класично образование пред да се запише на Универзитетот во Лајпциг во 1765. Тој отиде таму за да студира право, но Гете заработи признанија за неговата поезија, напишана во лирски и рококо стил, и ја заврши својата прва збирка „Анет“, која содржи љубовни песни. Во 1768 година, Гете претрпел тешка инфекција на белите дробови и поминал речиси една и пол година во опоравување, за кое време ја напишал „Лајпцишката песнарка“, серија од десет песни поставени на мелодии. Едно од неговите најпознати дела, лабавиот автобиографски роман „Страдањата на младиот Вертер“ (1774), исто така датира од овој период.
Во 1775 година, Гете се приклучил на кралскиот Вајмарски двор, каде што поминал речиси една деценија посветен на научни и метафизички студии. Патувањето во Италија во 1786 година повторно го разгори неговиот интерес за поезијата и прозата. Класичната уметност со која Гете се сретнал во Рим инспирирала драма и збирка поезија, „Римски елегии“ (1787).
Гете продолжи да наоѓа инспирација во неговата околина. За време на Француската револуција, тој беше протеран од својот дом откако француската армија ја нападна Прусија. Растргнат помеѓу неговата поддршка на демократијата и неговата неподготвеност да се раздели со својот буржоаски начин на живот, Гете ги напиша „Херман и Доротеја“ (1797), епска поема која го испитува контрастот помеѓу хаосот и самозадоволниот мир што го придружува декадентниот начин на живот.
Гете е најпознат по неговата епска поема „Фауст“ (1808), заснована на легендата популаризирана од драмата на Кристофер Марлоу „Доктор Фаустус“. Поемата прикажува млад научник кој, фрустриран од границите на неговото образование, моќ и уживање во животот, го ангажира за помош ѓаволот по цена на неговата душа. Во „Фауст“, Гете интензивно црпи од христијански, средновековни и класични извори, комплицирајќи ја дихотомната борба на оригиналната легенда помеѓу доброто и злото и доведувајќи го во прашање она што претставува крајно човечко исполнување. Гете имаше големо влијание врз подоцнежните книжевни движења, вклучувајќи ги романтизмот и експресионизмот, и даде важен придонес во филозофските и натуралистичките школи на мислата.