И Унгарија се откажува од рускиот гас
Унгарија, најголемиот преостанат клиент на „Гаспром“ во Европската унија, има намера да потпише долгорочен договор со западна земја за снабдување со природен гас, објави во вторникот унгарскиот министер за надворешни работи, Петер Сијарто.
„Ова ќе биде нашиот најдолгорочен договор за купување гас од Запад. Унгарија отсекогаш вложувала сериозни напори за диверзификација, а колку повеќе гас купуваме од повеќе правци, толку подобро“, напиша Сијарто на својата Фејсбук страница.
Во периодот јануари-август 2025 година, Унгарија доби повеќе од 5 милијарди кубни метри гас од „Гаспром“, кој се испорачува во Европа преку гасоводот „Турски тек“. Будимпешта троши околу 500 милиони евра месечно за купување енергетски ресурси од Русија, според пресметките на финскиот тинк-тенк CREA. Во јули, испораките на гас за Унгарија изнесуваа 285 милиони евра, а испораките на нафта – 200 милиони. Словачка, исто така, продолжува да купува руски гасовод, но неговите количини се значително помали – околу 50 милиони евра месечно.
Претходно, Русија исто така испраќаше гас во Унгарија преку Украина, но од јануари оваа година, испораките се прекинати бидејќи Москва и Киев не го продолжија договорот за транзит.
Сијарто истакна дека доколку се воведе забрана за увоз на руско гориво, Будимпешта ќе бара алтернатива. Една опција би можела да биде испораките од Романија, која планира да започне со развој на гасното поле Нептун во Црното Море од 2027 година. Тоа би можело да ја направи земјата најголем производител на сино гориво во Европа, напиша „Еурактив“.
Прекинот на испораките за Унгарија ќе го почувствува „Гаспром“, чиј извоз во Европа падна на минимум од 1970-те – 9,93 милијарди кубни метри во јануари-јули. Пред инвазијата на Украина, руската компанија испорачуваше до 170-180 милијарди кубни метри на европскиот пазар.
Рускиот вицепремиер Александар Новак претходно тврдеше дека европските земји нема да можат да најдат „разумна замена“ за руските енергетски ресурси со испораки од други извозници. Тој го припиша ова на недостатокот на потребна инфраструктура, високата цена на јаглеводородите и логистичките проблеми.