Студија покажа детални разлики во внатрешноста на Марс и на Земјата

Марс е најблискиот сосед на Земјата во Сончевиот систем, но двата карпести света се разликуваат во јадрото, покажа новата студија заснована на сеизмички податоци од роботскиот лендер на НАСА InSight.

Истражувањето нуди поцелосно разбирање на длабоката внатрешност на Марс и нови детали за разликите помеѓу Земјата, третата планета од Сонцето, и Марс, четвртата.

Разлики помеѓу јадрото на Марс и Земјата
Истражувањето, базирано на детекцијата на првите сеизмички бранови кои патуваат низ јадрото на планета различна од Земјата, покажа дека најдлабокиот слој на Марс е малку помал и погуст од претходно познатото. Исто така, ја даде најдобрата проценка до сега за составот на јадрото на Марс.

И двете планети имаат јадра направени главно од течно железо. Но, околу 20 отсто од јадрото на Марс се состои од елементи полесни од железото – главно сулфур, но исто така и кислород, јаглерод и малку водород, покажа студијата.

Тоа е околу двапати поголем процент од тие елементи во јадрото на Земјата, што значи дека јадрото на Марс е значително помалку густо од јадрото на нашата планета – иако погусто од проценката од 2021 година заснована на друг тип на податоци од сега веќе пензионираниот InSight.

„Најдлабоките региони на Земјата и Марс имаат различен состав – веројатно како резултат на условите и процесите што функционирале кога се формирале планетите и материјалите од кои биле направени“, вели сеизмологот Џесика Ирвинг од Универзитетот во Бристол во Англија, кој ја предводеше студијата објавена оваа недела во списанието Proceedings of the National Academy of Sciences.

Јадрото може да влијае на населувањето на планетата
Студијата, исто така, ја посочи големината на јадрото на Марс, откривајќи дека е со дијаметар од околу 3.560-3.620 km, што е околу 20-50 km помало од претходно проценетото. Јадрото на Марс сочинува малку помал процент од дијаметарот на планетата од јадрото на Земјата. Природата на јадрото може да игра улога во одредувањето дали карпеста планета или месечина ќе можат да имаат живот.

Јадрото, на пример, е клучно во создавањето на магнетното поле на Земјата, кое ја штити планетата од штетното зрачење на сончевите и космичките честички.

„Планетите и месечините слични на Земјата имаат силикатни, карпести надворешни слоеви и метално јадро во кое доминира железо. Еден од најважните начини на кои јадрото може да влијае на способноста за живеење е преку создавање планетарно динамо“, рече Ирвинг.