Најбезбедното место во авионот е она што никој не го сака

Кога резервирате лет, размислувате ли некогаш кое седиште ќе ве заштити најмногу во итен случај? Најверојатно не.

Повеќето луѓе резервираат седишта за удобност, како што е просторот за нозете или погодност, како што е лесен пристап до тоалетите. Честопати летачите може да го резервираат своето место што е можно поблиску до предниот дел за да можат побрзо да се симнат.

Ретко резервираме лет со надеж дека ќе добиеме едно од средните седишта во последниот ред. Па, погодете што? Овие седишта се статистички најбезбедните во авион.

Патувањето со авион е безбедно

Патувањето со авион е најбезбедниот начин на транспорт. Во 2019 година, имаше нешто помалку од 70 милиони летови на глобално ниво, со само 287 жртви.

Според анализата на податоците од пописот на Националниот совет за безбедност на САД, шансите за смрт во авион се околу 1 на 205.552, во споредба со 1 на 102 во автомобил. И покрај тоа, ние обрнуваме малку внимание на сообраќајните несреќи со фатални последици, но кога слушаме за паѓање на ATR72 во Непал, тоа е главната приказна на секоја страница со вести.

Нашиот интерес за авионски несреќи може да лежи во тоа што сакаме да разбереме зошто тие се случуваат или какви се шансите тие да се случат повторно. И можеби тоа не е лоша работа; нашата загриженост осигурува дека овие трагични инциденти се темелно истражени, што помага да се зачува безбедното патување со авион.

Искрено кажано, нема вистинска потреба да се грижите за безбедноста кога се качувате на комерцијален лет. Но, ако сè уште го имате тоа досадно прашање во вашата глава, поттикнато од чиста љубопитност, прочитајте понатаму.

Во средината, одзади

Вреди да се потсетиме дека несреќите по својата природа не се во согласност со стандардите. Во несреќата на летот 232 на „Јунајтед“ во 1989 година во Сиукс Сити, Ајова, 184 од 269 луѓе во авионот ја преживеаја несреќата. Повеќето од преживеаните седеа зад првата класа, кон предниот дел на авионот.

Како и да е, истрагата на „Тајм“ која ги разгледа 35-годишните податоци за авионски несреќи покажа дека средните задни седишта на авионот имаат најниска стапка на смртност: 28%, во споредба со 44% од седиштата во средниот премин.

И ова логично има смисла. Седењето до излезниот ред секогаш ќе ви го обезбеди најбрзиот излез во случај на вонредна состојба, доколку нема пожар од таа страна. Но, крилата на авионот складираат гориво, па ова ги дисквалификува средните излезни редови како најбезбедна опција за ред.

Во исто време, да се биде поблиску до напред значи дека ќе бидете погодени пред оние во задниот дел, што ве остава да бидете последни во редот за излез. Одговорот на прашањето зошто средните седишта се побезбедни од седиштата крај прозорецот или на патеката, е, како што може да очекувате, поради тампонот што го обезбедуваат луѓе од двете страни.

Некои итни случаи се полоши од другите

Видот на вонредна состојба ќе го диктира и опстанокот. Ударот во планина експоненцијално ќе ги намали шансите за преживување, како што беше случајот во трагичната катастрофа во 1979 година во Нов Зеланд. Летот TE901 на „Ер Нов Зеланд“ се урна во падините на планината Еребус на Антарктикот, при што загинаа 257 патници и членови на екипажот.

Слетувањето во океан со носот, исто така, ги намалува шансите за преживување, како што видовме со летот 447 на „Ер Франс“ во 2009 година, во кој загинаа 228 патници и членови на екипажот.

Пилотите се обучени да го минимизираат потенцијалниот ризик во итен настан најдобро што можат. Тие ќе се обидат да избегнат удирање во планини и да бараат рамно место, како што е отворено поле, за да слетаат што е можно понормално. Техниката за слетување во вода бара проценка на површинските услови и обид за слетување помеѓу брановите под нормален агол на слетување.

Авионите се дизајнирани да бидат многу робусни во итни ситуации. Всушност, главната причина поради која екипажот во кабината нè потсетува да ги држиме безбедносните појаси врзани не е поради ризикот од судир, туку поради „чистата воздушна турбуленција“ која може да се доживее во секое време на голема надморска височина. Токму овој временски феномен може да предизвика најголема штета на патниците и авионите.

Производителите дизајнираат нови авиони со повеќе композитни материјали способни да го поднесат стресот за време на летот. Во овие дизајни, крилата не се крути и можат да се свиткаат за да апсорбираат екстремно оптоварување за да се спречи структурен дефект.

Дали типот на авион прави разлика?

Точно, постојат одредени променливи, како што е ударот од брзината на воздухот, кои може малку да се разликуваат помеѓу различни типови авиони. Сепак, физиката на летот е горе-долу иста во сите авиони.

Општо земено, поголемите авиони ќе имаат повеќе структурен материјал и затоа поголема цврстина да издржат притисок на надморска височина. Ова значи дека тие може да обезбедат дополнителна заштита во итен случај – но ова, повторно, многу зависи од сериозноста на итниот случај.

Тоа не значи дека треба да го резервирате вашиот следен лет со најголемиот авион што можете да го најдете. Воздушниот сообраќај останува многу безбеден. (Си-Ен-Ен)