Како Путин ја направи ЕУ повторно „голема“

БЕРЛИН – Владимир Путин штотуку го постигна невозможното: вистинско европско единство.
Неиспровоцираната инвазија на рускиот претседател на Украина ги обедини Европа и трансатлантската сфера како ништо друго од падот на Берлинскиот ѕид, бидејќи дури и неговите поранешни сојузници на континентот го напуштија во текот на викендот.

Од Софија до Стокхолм, внатрешните поделби на Европа за тоа како да се реагира на агресијата на Путин се стопија последните денови, бидејќи историските димензии на инвазијата – најголемиот предизвик за безбедносната архитектура на Западот во последните децении – ги потонаа. Откако сликите на руските тенкови како се тркалаат преку украинската граница и на семејствата сместени во метро станиците ги преплавија медиумите, загриженоста во националните престолнини за локалното влијание на построгите мерки, како што е забраната на руските банки од SWIFT , отстапи место за заедничката решеност да се направи се што е потребно за да се запре Путин.

Соочени со студената реалност за тоа што значи инвазијата не само за Украина, туку и за безбедносната архитектура ширум Европа, испаруваа парохиските приговори, од желбата на Италија да продолжи да продава луксузни стоки на Русите или на Германија да одржува лесен пристап до рускиот гас. Дури и најверните сојузници на Путин го напуштија, од чешкиот претседател Милош Земан, унгарскиот Виктор Орбан до француската националистичка лидерка Марин Ле Пен.

До неделата, Европа не само што се согласи да воведе огромни финансиски санкции за Русија и Путин, туку и повеќето земји – вклучително и неутралните како Австрија и Шведска – го затворија својот воздушен простор за руските авиони или се подготвуваа да го сторат тоа. ЕУ дури одлучи да ја забрани руската телевизија RT, главниот канал на Кремљ за испраќање пропаганда во странство.

„Сега е апсолутно неопходно да се продолжи со дополнителни мерки за изолирање на Русија“, изјави шведскиот министер, ​​Ханс Далгрен за шведското радио.

Најдраматичната промена, сепак, се случи во Германија, земја чии лидери со години водеа бесплоден „дијалог“ со Путин, и покрај гласните предупредувања од сојузниците кои инсистираа на тоа дека не може да му се верува.По одлуката на Германија на неодредено време да ја суспендира работата на контроверзниот гасовод Северен тек 2, Берлин се откажа и од првичните резерви да заземе построг став кон Русија насекаде. Во саботата, Германија се откажа од својот отпор кон суспендирање на Русија од SWIFT и објави дека исто така се откажува од долгогодишното одбивање да испрати оружје во Украина.

Во неделата, канцеларот Олаф Шолц, оценувајќи дека се соочуваат со најдраматичната политичка промена во модерната германска историја, го наведе целосниот пресврт на позицијата на земјата за трошоците за одбрана, со најавата за фонд од 100 милијарди евра за ново вооружување за кое рече дека ќе му овозможи на Берлин да ги исполни своите обврски за трошењата што ги бара НАТО на долг рок.По години одолговлекување со трошоците за одбрана, Берлин се обврза да го надмине она што го бараа неговите сојузници кога станува збор за инвестирање во Бундесверот, германската армија.

За време на специјалната седница на германскиот парламент, Шолц, политичар кој не е познат по хиперболи, не остави дилема за тежината на настаните што ја поттикнаа промената, нарекувајќи ја руската инвазија „пресвртница во историјата на нашиот континент“.
Пред само две недели, некои германски лидери сè уште ја минимизираа заканата од рускиот потег, отфрлајќи ги непрестајните предупредувања од Вашингтон и другите како хистерија. Високи германски дипломати дури избегнаа средба со Андриј Мелник, амбасадор на Украина во Германија, кој со месеци се обидуваше да го убеди Берлин да се откаже од забраната за извоз на оружје во неговата земја.

Во потресен гест, за време на неделната парламентарна седница, пратениците го поздравија со овации Мелник, кој седеше во ВИП-делот на зградата на Рајхстагот, а министерот за надворешни работи Аналена Баербок лично му се заблагодари што дојде. Баербок, чија Зелена партија е вкоренета во пацифизмот, не криеше како настаните во Украина во последните денови ја принудиле да се соочи со непријатната реалност.

„Би можеле да бидеме ние во тунелите на метрото, би можеле тоа да бидат нашите деца“, рече таа. „Она што се случува во Европа во моментов беше незамисливо за некој од мојата генерација“.

Војната на Путин во Украина служи како проверка на реалноста и на други фронтови.
Тоа е особено точно за амбициите за таканаречена „стратешка автономија“ на ЕУ – идејата дека Европа може да се одвои од САД за безбедносни прашања. Во секој случај, украинската криза ќе ја направи Европа уште позависна од безбедносниот чадор на САД, реалност што исто така ќе го принуди Вашингтон да ја преиспита својата тековна стратешка промена за да се фокусира повеќе на заканите од Кина.
Дури и кога настаните во Украина го принудуваат Западот да ги преиспита сопствените стратешки и политички ставови, човекот кој сето тоа го поттикна најверојатно ќе го доживее најгрубото будење. Путин јасно веруваше дека може да забие клин во Европа со инвазијата – како што направи со успехот на други фронтови низ годините. Но, овој пат, наместо да подели и да владее, рускиот лидер ненамерно го создаде најголемиот предизвик за неговата хегемонија со која се соочил – обединет континент. (Гардијан)