И во мозокот имаме пластика – ако пиете вода од чешма сте во поповолна ситуација

Истражувањето на Медицинскиот универзитет во Виена (MedUni Wien) покажа дека малите пластични честички стигнуваат и до мозокот.

Истражувањето, чии резултати беа објавени во стручното списание „наноматеријали“, беше спроведено на животински модел со орални дози на микропластика и нанопластика од полистирен, широко распространет вештачки материјал кој меѓу другото се користи и за пакување храна.

Откриено е дека ситните честички може да се откријат во мозокот веќе два часа по консумирањето. Начинот на кој микропластиката и нанопластиката ја пробиваат крвно-мозочната бариера досега беше непознат во медицината.

Со помош на компјутерски модели, виенските научници открија дека одредена структура на површината е клучна за преминување на пластични честички во мозокот. Крвно-мозочната бариера е важна клеточна граница која го штити мозокот од навлегување на токсини и патогени. Цревата има слична заштитна бариера како мозокот – цревната слузница, која, како што е откриено со научни истражувања, може да преминат и мали пластични честички.

На тој начин, честичките од нанопластика и микропластика во дигестивниот систем се поврзани со локални воспалителни и имунолошки реакции и со појава на рак. Пластичните честички во мозокот би можеле да го зголемат ризикот од воспаленија, невролошки проблеми или дури и невродегенеративни болести како Алцхајмерова или Паркинсонова болест, а итно се потребни дополнителни истражувања во оваа област, нагласуваат научниците од Медицинскиот универзитет во Виена.

Пластичните честички помали од 0,001 милиметар се нарекуваат нанопластика, а оние до пет милиметри се нарекуваат микропластика и се видливи со голо око. Нанопластиката и микропластиката влегуваат во нашиот синџир на исхрана, меѓу другото, од отпадот од пакување.

Како што покажало истражувањето, лицето кое пие дневна препорачана количина од 1,5 до два литри вода годишно внесува 90.000 мали пластични честички. Луѓето кои пијат вода од чешма се во малку поповолна положба, па внесуваат околу 40.000 честички годишно.

Со цел да се намали можната штета на микропластиката и нанопластиката за луѓето и животната средина, важно е да се ограничи нивното ширење и употреба, а во исто време да се продолжи со истражување на ефектите од малите пластични честички. Откриениот механизам за надминување на заштитните бариери во телото може решително да го унапреди ова истражување, истакна научниот тим од Медицинскиот универзитет во Виена.