Француски борец на отпорот (98) обелодени масовна егзекуција на германски затвореници

Француските и германските власти се подготвуваат да копаат во потрага по масовна гробница во шума во Корез, откако 98-годишен поранешен француски борец на отпорот, кој со децении молчеше, го опиша заедничкото погубување на германските војници таму во 1944 година.

Едмонд Ревеј оваа недела зборуваше за локалните медиуми за тоа како, како 18-годишен борец на отпорот на 12 јуни 1944 година, бил сведок на масовното егзекуција на 47 германски војници и една Французинка обвинета за соработка со Гестапо.

Ревеј првпат зборуваше за убиствата на состанокот на ветераните во 2019 година, но тој не излезе во медиумите. Додека властите сега се подготвуваат да ја пребараат шумската област во близина на селото Мејмак и да копаат во наредните месеци, тој ја раскажа својата приказна за локалниот весник „Монтањ“ и други локални медиуми.

Ревеј, кој го доби кодното име „Пеперутка“ кога стана тинејџерски офицер за врска на отпорот, за радиото Франс блу во четвртокот изјави дека чекал толку долго за да проговори бидејќи во тоа време бил под притисок да молчи. „Тоа мораше да остане тајна – не беше во ред да се пука во затвореници.

Но, тој сега, на својата поодмината возраст, и како единствен преживеан сведок, почувствува дека „мора да проговори јавно“. Тој рече дека има одредена доза на срам, бидејќи не е дозволено пукање во воени заробеници, но имало луѓе во областа кои биле свесни за тоа што се случило.

Тој за локалната телевизија изјави: „Светот мора да знае што се случи таму. Тоа е историска вистина“.

„Монтањ“ објави дека првото ископување се случило во 1967 година и биле пронајдени останки на 11 луѓе. Француската национална канцеларија за ветерани работи заедно со германската комисија за воени гробници за да го пронајде местото, користејќи радар што продира низ земја, со надеж дека ќе ги ексхумира и идентификува посмртните останки на повеќе од 30 луѓе, кои ќе им бидат вратени на нивните семејства.

Ксавиер Компа, шеф на националната канцеларија за ветерани во Корез, изјави за АФП: „Франција е обврзана да ги врати овие останки според Женевските конвенции и француско-германскиот договор потпишан во 1966 година“. Тој рече дека германските власти ќе одлучат каде ќе бидат однесени посмртните останки.

Ревеј призна во медиумите дека во тоа време ја знаел точната шумска точка, велејќи дека тој и уште три или четворица одбиле да учествуваат во скратената егзекуција, но биле сведоци на тоа. Но, тој рече дека зеленилото и пејзажот значително се промениле оттогаш.

Тој рече дека германските војници и неименуваната соработничка биле дел од групата која била заробена за време на нападот на градот Тул во јуни 1944 година.

Тие беа марширани низ шумата ноќе до област во близина на Мејмак, но беше тешко да се задржат во затвор. Дадена е наредба да се пука во нив. Прво биле принудени сами да си ги ископаат гробовите. Тој рече дека одговорниот офицер на отпорот, кој бил од Алзас и зборувал германски, им рекол поединечно дека ќе бидат убиени и плачел додека го правел тоа. Потоа секој борец на отпорот доброволно се пријави да пука по едно лице. Ревеј рече дека не учествувал.

Централна Франција беше сведок на особено брутални убиства во 1944 година, а извештајот на Ревеј го става погубувањето како дел од зголемувањето на насилството. Откако борците на отпорот ги нападнаа германските трупи во Тул во јуни, СС-дивизијата подоцна обеси 99 мажи и депортираше 149 други, од кои повеќето ќе умрат во концентрациони логори. Масовното погубување во близина на Мејмак, опишано од Ревеј, се случило неколку дена подоцна. Тој за радиото РТЛ изјави дека на тоа се гледало како „око за око, заб за заб“.

Во истиот месец, селото Орадур-сур-Глан стана место на најголемиот нацистички масакр врз цивили извршен на француска територија кога 642 лица, меѓу кои 247 деца, беа застрелани или живи запалени. (Гардијан)