Еве како анектирањето на Канада би ја променило американската политика

Доналд Трамп вели дека Канада треба да стане 51-та држава. Треба да внимава што сака.

Не, тоа (веројатно?) не е сериозна идеја, но новоизбраниот претседател продолжува да го трола сојузникот на Соединетите држави на север околу тоа да стане следната држава во унијата. Во понеделникот, откако канадскиот премиер Џастин Трудо соопшти дека ќе се повлече од функцијата, Трамп објави на социјалните мрежи дека „многу луѓе во Канада САКААТ да бидат 51-та држава“. И го удвои во вторникот. (Трудо не го прими добро.)

Така, неколку недели по тоа повторување, Скор одлучи да го сфати Трамп буквално, не сериозно: Кои се непосредните политички импликации од тоа што Канада да стане дел од Соединетите држави?

Одговорот, покажа нашата анализа, е дека демократите ќе имаат значителна корист, со новата голема држава Канада која ќе служи како еден вид втора Калифорнија, масивна сина држава која би имала десетици места во Претставничкиот дом и ќе создаде огромна предност на демократите во Изборниот колеџ.

Канада би била цврсто сина, и ние не зборуваме само за температурата: неформално истражување на нашите колеги од Големиот бел север, открија дека се уверени дека нивните сонародници ќе гласаат за демократите, а хипотетичката предизборна анкета покажа дека Канаѓаните во огромно мнозинство се на страната на Камала Харис пред Трамп.

Со обезбедување на Канада, демократите ќе треба да освојат само две држави од бојното поле на претседателските избори во 2028 година. (Тоа не ја прави Белата куќа сигурна работа: Трамп сепак ќе ја поразеше Харис во 2024 година дури и со Канада во унијата, бидејќи таа загуби на секое бојно поле.)

Да пресметаме неколку бројки.

Сенатот е најлесен: Канада би добила двајца сенатори, а со оглед на нејзината севкупна либерална политика, нема сомневање дека тие би биле демократи. Тоа малку би ја намалило разликата на републиканците во сегашниот Конгрес: во Сенатот би имало 53 републиканци и 49 демократи. Републиканците ќе можат да си дозволат две пребегнувања, при што новоизбраниот потпретседател Џеј-Ди Венс би го прекинал резултатот на нерешено 51-51.

Претставничкиот дом е посложен (и забавен). Одржувајќи ја бројката на 435 членови, прераспределбата ќе и даде на Канада 45 места. Тоа би било само еден помалку од Калифорнија, која би имала 46 места.

Вкупно, 31 држава би изгубила места од Канада. Калифорнија би изгубила шест; Тексас би изгубил четири; Флорида би изгубила три; Њујорк, Илиноис, Пенсилванија и Северна Каролина би изгубиле по две; а дваесетина би изгубиле по едно место.

Тоа речиси сигурно ќе го зголеми бројот на демократите во Претставничкиот дом, но невозможно е да се знае до кој степен, поради прераспределбата. Сина држава може да изгуби црвено седиште и обратно, а некои од 45-те канадски области би биле републикански. Агресивното наметнување од која било страна може значително да ги промени резултатите.

Миграцијата на местата во Претставничкиот дом кон Канада, исто така, би значела значителна промена во Изборниот колеџ, преобликувајќи ги претседателските избори.

Во моментов, сините држави сочинуваат 226 електорски гласови, црвените држави сочинуваат 219, а седумте боишта – Мичиген, Висконсин, Пенсилванија, Северна Каролина, Џорџија, Невада, Аризона – имаат 93.

Со 47 изборни гласови од Канада (45 места во Претставничкиот дом + 2 сенатори), демократите ќе влезат на избори со 253 места, републиканците ќе имаат 202, а би имало 85 за преземање.

На кандидатот на Демократската партија ќе му требаат само 18 електорски гласови за да дојде до 271 и да го освои мнозинството од сегашните 540 гласови во Изборниот колеџ. За тоа би биле потребни минимум само две боишта, додека републиканците би требало да освојат најмалку пет.

Тоа е голем недостаток за републиканците, но не и непремостлив. Трамп, на крајот на краиштата, сепак ќе победеше.

Но, 2028 година сигурно ќе биде интересна – особено кога Гренланд ќе стане 52-та држава. (Политико)