Данок за излез: Нова стратегија на Европа за задржување на најбогатите граѓани

Побогатите Европејци кои сакаат да ги напуштат своите земји со високи даноци се соочуваат со сериозни финансиски пречки.

Имено, богатите граѓани низ целиот континент сега се нападнати од таканаречените „излезни“ даноци – даноци што се собираат пред да се преселат во даночни рајови како што се Монако, Дубаи или Швајцарија. Како што објавува Блумберг, овој тренд е дел од поширока стратегија на поединечните држави за забавување или целосно запирање на заминувањето на поединци со екстремно висока нето вредност.

Целта на овие даноци е државите да соберат дел од профитот што поединците го оствариле користејќи ја државната инфраструктура, пред да го пренесат своето богатство во странство. Даноците често се пресметуваат и на непродадени предмети, т.е. нереализирани финансиски добивки, што предизвика бројни критики.

Сепак, даноците на излез се во пораст во последната година. Закрепнувањето од пандемијата, јавните расходи и бавниот економски раст ги принудија европските влади да бараат нови извори на приходи.

„Многу држави воведуваат излезни даноци“, рече Дејвид Лесперанс, основач на фирмата за управување со богатство „Лесперанс и соработници“. „Клиентите кои поседуваат неликвидни средства и имаат хипотека честопати се двоумат да го започнат процесот на преселба бидејќи едноставно немаат пари за да ги платат даноците.“

Германија, Норвешка и Белгија се најактивни во оваа област – или веќе ги заострија своите режими за излез, или сериозно размислуваат за тоа. Норвешка, на пример, може да наплати данок до 38% на нереализирана капитална добивка. Германија, чиј систем датира од 1960-тите, пресметува околу 27% на удел во компанија, под услов лицето да поседува најмалку 1% од акциите или околу 581.000 долари (500.000 евра) во капитал.

Овие мерки веќе имаа конкретни ефекти – како што објавува „Блумберг“, еден германски ИТ претприемач дури ја исклучил и својата ќерка од планот за наследување за да избегне високи даноци за пренос на имот.

Големите миграции на богатите не се случуваат само од Германија и Скандинавија. Во Обединетото Кралство, укинувањето на повеќе од 200-годишните даночни олеснувања за таканаречените „недомашни“ жители (странски државјани кои живеат во Велика Британија) беше предизвикано од масовниот егзодус на ултрабогатите. Многу од нив се одлучија за Италија – особено Милано – каде што можат да платат рамен данок од 223.000 долари и со тоа да избегнат плаќање данок на приход остварен во странство, што потсетува на претходниот британски модел.

По овој егзодус, во Велика Британија имаше повици за воведување данок на излез за богатите кои ја напуштаат земјата, но властите досега не презедоа конкретни чекори.