Србија ќе увезува премиер од дијаспората, Вучиќ има три предлози

Неофицијално, сите тројца кандидати доаѓаат од САД, а меѓу нив е познатиот светски економист, Бранко Милановиќ


Седиштето на српската влада

 

Српскиот претседател Александар Вучиќ денеска изјави дека има три или четири имиња на кандидати за мандатар за состав на новата влада и дека за тоа ќе разговара само со оние партии кои се заинтересирани, за да не се создаде циркус. Извори на „Данас“ наведуваат дека сите тројца кандидати кои моментално се во оптек како наследник на Милош Вучевиќ се врзани за дијаспората, поточно за САД.

Станува збор за Бранко Милановиќ, Деско Никитовиќ и Иван Трифуновиќ од Пупиновата иницијатива. Изворите на „Данас“ наведуваат дека најголема шанса, со најмногу предлози од прогресивците, моментално има Никитовиќ, Американец кој израснал во Чикаго.

Името на новиот кандидат за премиер можевме да се дознае веќе следната недела, кога Вучиќ ќе се врати од Брисел и ќе направи консултации, како што рече, со луѓе од политичките партии.

„За да не правиме циркус, само со тие што сакаат и сакаат да разговараат. Тие што сакаат и имаат мнозинство нека кажат кого сакаат за мандатар. Претпоставувам дека ќе ме прашаат за совет, слушам дека имаат три, четири имиња на кои размислуваат, ќе дадам мое мислење дали ќе го прифатат или не, тоа е друга работа“, рече Вучиќ.

А мнозинството, веројатно со сугестии на претседателот на сите граѓани, се чини дека овојпат реши да го увезе премиерот од дијаспората, иако претходно како наследник на Вучевиќ се споменуваше Марко Ѓуриќ. На луѓето од СНС им е важно новиот премиер да биде кооперативен, без да се влечкаат зад него партиски опашки.

Најдобрата шанса, барем засега, има Деско Никитовиќ, извршен претседател на East Point Metals Ltd. Роден е во 1960 година во Ариље. Дипломирал на Правниот факултет во Белград во 1989 година. Активно се залагал за демократизација на Србија преку учество во опозициското движење од 1987-1990 година. Тој емигрирал во САД во 1990 година, каде што живее оттогаш.

Како претставник на српската дијаспора, тој ги водеше сите антивоени демонстрации во Чикаго за време на војната во Југославија во 1999 година. Ја претставуваше српската заедница во бројни настапи на големите телевизиски и радио канали.

Како двоен државјанин на Србија и на САД, времето го поминува меѓу Белград и Чикаго и поддржува неколку хуманитарни организации.

Втор на листата на кандидати за иден премиер од дијаспората е Бранко Милановиќ, кој е роден 1953 година и е еден од водечките светски современи економисти.

Дипломирал на Економскиот факултет на Универзитетот во Белград во 1977 година, а докторирал на истиот факултет во 1987 година со тезата за економската нееднаквост во Југославија.

Од 1990 година, тој работи во Одделот за истражување на Светската банка во Вашингтон, во одделот што се занимава со анализа на сиромаштијата, нееднаквоста и анкетите на домаќинствата.

Десет години предава како визитинг професор на Универзитетот Џон Хопкинс, а од 2005 година на Универзитетот во Мериленд и на Карнеги фондацијата за меѓународен мир во Вашингтон. Има објавено голем број написи за методологијата на мерење на нееднаквоста и анализата на нееднаквоста, прво во земјите во транзиција, а потоа и за глобалната нееднаквост и глобализација.

Најпознат за српската јавност е Иван Трифуновиќ, кој на Бизнис форумот Копаоник беше претставен како докажан лидер во здравствената и фармацевтската индустрија, со долгогодишно искуство во извршниот менаџмент и стратешки консалтинг за мултинационални корпорации. Тој, исто така, имаше академски позиции на универзитетите Колумбија и Принстон.

Тој ја започна својата кариера во 1992 година како хемичар, брзо напредувајќи на позициите за потпретседател во големите фармацевтски компании. Тој особено се истакна со својот придонес во синтезата на антиканцерогениот лек Таксол, за кој поседува десет патенти. Подоцна служеше како маркетинг директор за онколошки производи во „Џонсон и Џонсон“.

Рокот за избор на нов премиер на Србија е 18 април. Додека Вучиќ најавува консултации со оние кои сакаат пристојно да разговараат, опозициските пратенички групи предлагаат договор за преодна влада во која премиерот би бил непартиска личност, а дел од министрите нема да бидат именувани од владејачкото мнозинство, пишува „Данас“.