Првите деловни жени во светот се занимавале со банкарство
Во античкиот град Канеш, кој се наоѓал на територијата на денешна Турција, жените се занимавале со банкарство и инвестирале во трговија. Благодарение на економската независност што ја стекнале на тој начин, тие се избориле за голем степен на еднаквост, барем во социјалните рамки од тоа време.
Некаде околу 1870 година п.н.е., деловна жена во северен Ирак открила голема финансиска измама. Нејзиното име беше Ахаха.
Ахаха инвестираше во меѓународна трговија помеѓу Асура, каде што живееше, и градот наречен Канеш во денешна Турција. Заедно со други инвеститори, таа вложила сребро за испорака на стоки до Канеш, што се одвиваше со кочии што ги влечеа магариња. Таму, стоките се трампала за сребро и разликата во вредноста на стоките, на транспортот и продажната цена им останувала во форма на нето заработка, пишува Би-Би-Си.
Сепак, се чинеше дека Ахаха губи дел од профитот. Таа се сомневала дека дел од среброто го проневерил нејзиниот брат Бузазу, па му пишала на другиот брат, Асура-мутапил, барајќи од него информации за цената по којашто се продавала стоката.
Ова писмо, заедно со 23.000 клинести писма, беше ископано во изминатата деценија во областа на поранешниот Канеш. Во овие документи, археолозите пронашле докази за големите општествени промени што се случувале во тоа време, што исто така им овозможило на жените да се занимаваат со активности што претходно биле резервирани само за мажи. Имено, тие се занимаваа со банкарство и со она што денес може да се класифицира како инвестициско банкарство.
Деловни партнери на нивните сопрузи
Повеќето од овие писма датираат од 1.900 до 1.850 г.п.н.е., кога асирската трговија се развила многу брзо благодарение на купувањето евтина стока од другите делови на светот и продажбата на истата за злато и сребро во Канеш. Во споменатите писма може да се најдат информации за уште неколку деловни жени од тоа време.
Нивната главна карактеристика е дека тие биле во брак и се занимавале со финансиски работи додека нивните сопрузи биле на службени патувања. Тие главно се занимавале со производство на текстил за препродажба, заеми на трговци, купување и продавање куќи и инвестирање во трговија. Поради тоа, тие биле помалку зависни од своите сопрузи, затоа што имале свои приходи.
На овој начин, тие, исто така, обезбедувале почит од нивните сопрузи, бидејќи биле нивни деловни партнери, па постигнале нешто порамноправна позиција со нив. Покрај тоа, тие исто така имале право да поднесат барање за развод ако не биле задоволни со бракот, што било вистинска реткост во тоа време. Во околните држави, на жените честопати им се заканувале со смрт, доколку поднесат барање за развод. Сепак, на споменатите деловни жени им било дозволено дури и да го направат она што може да се претстави во предбрачните договори денес, во кое било наведено дека мажите не смеат да имаат повеќе жени покрај нив.
Меѓутоа, од засега непознати причини, трговската активност започнала да опаѓа и со падот на трговијата, населението го напуштило Канеш. Со текот на времето, тој стана град на духови. Илјадници години подоцна беа пронајдени нивните белешки кои сведочеа за подобрата положба на жените отколку во другите делови на светот, барем за тоа време.