Почина познатиот хрватски музичар Иван Пико Станчиќ, легенда на екс-ју рок сцената

Иван Пико Станчиќ, познат хрватски музичар, продуцент и академски сликар, почина на 74-годишна возраст во Пучишќе на островот Брач. Веста за хрватските медиуми ја потврдија неговата сопруга Лада и колегите музичари со кои соработуваше.

Неговата работа е заслужна за најдобрите дела на бендовите „Филм“, „Идоли“, „Електрични оргазам“, „Прљаво казалиште“, „Психомодо поп“ и многу други.

Роден на 7 април 1952 година во Даљ, Станчиќ пораснал во семејство на сликари и се заинтересирал за музика уште од рана возраст. Почнал да свири на 12-годишна возраст, а подоцна изградил кариера како музичар, продуцент и академски сликар.

„Бевме боемско семејство, моите родители не беа особено строги. Не се оптоваруваа со ситнобуржоаски комплекси дека нивниот син ќе влезе во небезбедни рокерски води. Рано ја зедов старата гитара на татко ми, а цртав уште од дете“, рече тој во интервју за „Вечерњи лис“т.

Свирел перкусии и гитара во музичкото училиште, а во исто време стекнал искуство свирејќи во бендовите УФО и „Аб ово“. Во 1971 година, Драго Млинарец го довел во „Група 220“, тогаш еден од најпопуларните рок бендови во Југославија, настапувајќи со нив до нивниот распад во 1975 година. Потоа свирел со некои од најпознатите бендови на југословенската рок сцена, како што се „Тајм“, „Парни ваљак“, „Филм“, „Идоли“ и „Електрични оргазам“. Работел на албуми на бројни уметници, меѓу кои „Бијело дугме“, „Психомодо поп“, „Ѓаволи“, „Прљаво казалиште“ и други.

Покрај музиката, Пико Станчиќ беше и академски сликар, дипломирал на Академијата за ликовни уметности, продолжувајќи ја уметничката традиција на својот татко, познатиот сликар Миљенко Станчиќ.

Со својата работа, и како инструменталист и како продуцент, им помогнал на многу важни бендови во нивните музички активности, а за својата работа освоил и неколку музички награди.

Иако никогаш формално не бил член на „Прљаво казалиште“, Иван Пико Станчиќ дал исклучителен придонес за успешниот почеток на кариерата на групата со својата продуцентска работа. Соработката помеѓу „Казалиште“ и Станчиќ започна во 1979 година кога групата се преселила од „Југотон“ во „Сузи“.

Таа година, Станчиќ го продуцирал синглот „Мојот татко беше во војна“ и првиот студиски албум „Прљаво казалиште“, кој денес се смета за еден од најважните деби албуми во хрватскиот рок. Сепак, врвот на соработката на Станчиќ со групата беше следниот албум на групата. Во летото 1980 година, Јасенко Хоура и Станчиќ заминаа во Милано, каде што го снимија синглот „Црно-бел свет“ („Црно бијели свијет“).

На овој албум, Станчиќ, покрај продуцентската работа, се појавува и како аранжер на седум од десетте песни и како композитор на една. Албумот „Црно-бел свет“ беше издаден на 27 јуни 1980 година и постигна голем успех на пазарот. По овој албум, соработката помеѓу „Прљаво казалиште“ и Станчиќ беше прекината некое време, но беше повторно воспоставена за време на снимањето на албумот „Златни години“ во 1985 година.