Пеколот во Бергамо: „Изнесуваме мртви од утро до вечер“


Волонтерите на Црвениот крст се во опасан мисија да влегуваат во домовите на луѓето за да ги однесат заразените од корона вирусот

Драматичен текст на „Њујорк тајмс“ за апокалиптичната атмосфера на северот на Италија. Официјалните лица од Бергамо за прв пат го откриле корона вирусот во една од болниците. Дотогаш тој веќе бил присутен некое време, маскиран како обична пневмонија, заразувајќи други пациенти, лекари и медицински сестри

 

Улиците на Бергамо се празни. Како и во цела Италија, луѓето можат да ги напуштат своите домови само за храна, за лекови и за работа. Фабриките и продавниците и училиштата се затворени. Нема повеќе разговори на аглите или во кафе баровите.

Но, она што нема да запре се сирените.

Додека вниманието на светот сега се префрла во сопствените центри на зараза, сирените постојано звучат. Како сирените за воздушни напади од Втората светска војна, тие се сирени на брзата помош што ќе ги запомнат многумина преживеани од оваа војна. Тие се појавуваат погласно кога се приближуваат, доаѓајќи да ги соберат родителите и бабите и дедовците, чуварите на сеќавањето на Италија.

Внуците мавтаат од терасите, а сопружниците седат на аглите на сега празните кревети. И тогаш сирените повторно започнуваат, станувајќи потивки кога амбулантните возила одат кон болници преполни со пациенти со коронавирус.

„Во овој момент, сѐ што слушате во Бергамо се сирените“, вели Микела Травели.

На 7 март, нејзиниот татко Клаудио Травели (60) управувал камион за испорака на храна низ цела северна Италија. Следниот ден, тој разви треска и симптоми слични на грип. Неговата сопруга во последните денови имаше треска и затоа го повика матичниот лекар, кој му рече да го земе вообичаениот италијански лек за треска и да се одмори.

Децата му велат збогум на нивниот татко Антонио Амато (40), несигурни дали ќе го видат повторно

На 19 февруари, околу 40.000 луѓе од Бергамо, провинција со околу милион луѓе во регионот Ломбардија, отпатуваа 50 километри до Милано за да го гледаат фудбалскиот натпревар од Лигата на шампионите помеѓу Аталанта и шпанскиот тим Валенсија. (Градоначалникот на Бергамо, Џорџо Гори, оваа недела го нарече натпреварот „силен забрзувач на заразата“.) Травели и неговата сопруга тогаш не ја сфатија сериозно заканата од вирусот, рече нивната ќерка.

Во петокот на 13 март г-дин Травели почувствува неподнослив притисок во градите. Неговата температура растеше, а неговото семејство повика брза помош. Една екипа на брза помош го пронашла нејзиниот татко со ниско ниво на кислород во крвта, но по советите на болниците во Бергамо, било препорачано да остане дома. „Тие рекоа: ‘Видовме полошо и болниците се како ровови од војната’“, вели г-ѓа Травели.

Другиот ден донесе ноќ на кашлање и треска. Во неделата г-дин Травели се разбуди и плачеше, велејќи: „Јас сум болен. Не можам повеќе да издржам“, рече неговата ќерка. Тој зеде уште лекови против треска, но неговата температура се искачи на 39,4 степени, а кожата му стана жолта.

Овој пат, кога пристигнала брзата помош, неговите ќерки, двете со ракавици и маски, спакувале торба со два пара пижами, шише со вода, мобилен телефон и полнач. Нивото на кислород паѓаше.

Сопругата и ќерките на Клаудио Травели чекаат да видат дали тој ќе биде однесе во болница

Активистите на Црвениот крст стоеја над него на креветот, каде лежеше под сликата на Богородица. Го однесоа со брза помош. Неговите внуци, 3 и 6 години, мавтаа за збогум од терасата. Гледаше во нив, на балконите имаше испреплетени италијански знамиња. Потоа замина брзата помош и немаше што да се чуе. „Само полицијата и сирените“, рече неговата ќерка.

Различни едни од други во белите медицински облеки што ги носат врз црвените униформи, членовите на екипажот влегоа во домот на г-дин Травели на 15 март со резервоари кислород. „Секогаш со кислород“, рече Надја Валати (41), волонтер на Црвениот крст.

Една од најголемите опасности за пациенти со корона вирус е хипоксемија или низок крвен кислород. Нормалните отчитувања се меѓу 95 и 100, а лекарите се загрижени кога бројката ќе се спушти под 90.

Г-ѓа Валати рече дека пронашла пациенти со корона вирус со читања од 50. Нивните усни се сини. Нивните прсти добиваат виолетова боја. Тие имаат брзи, плитки здивови и ги користат стомачните мускули за да вдишуваат воздух. Нивните бели дробови се премногу слаби.

Во многу од становите што ги посетуваат, пациентите имаат мали резервоари за кислород, кои се набавуваат со рецепт на лекар од членовите на семејството. Стојат покрај креветите каде што лежат. Тие јадат со нив на масата во кујната. Тие ги следат ноќните извештаи за мртвите во Италија и заразените со вирусот на нивните каучи.

На 15 март г-ѓа Валати ја стави раката, завиткана во два слоја сини нараквици, на градите на Терезина Корија (88), додека тие го мереа нивото на кислород. Следниот ден, Антонио Амато (40), седна во својата фотелја, држејќи го својот резервоар за кислород додека неговите деца, кои не можеше да ги држи од страв од зараза, му мавтаа од собата.

Во саботата, г-ѓа Валати се најде во спалната соба на 90-годишен маж. Таа ги прашала неговите две внуки дали имал некаков контакт со некој што имал корона вирус. Да, рекоа тие, синот на човекот, нивниот татко, кој починал во средата. Нивната баба, рекоа тие, ја однеле во петокот и била во критична состојба.

Тие не плачеа, рече таа, затоа што „немаа солзи“.

На друга неодамнешна посета во многу заразената Вале Серијана под Алпите, г-ѓа Валати рече дека зеле жена од околу 80 години. Нејзиниот стар сопруг побара да ја бакне за збогум. Но, г-ѓа Валати му рече дека не може, бидејќи ризикот од зараза е премногу голем. Додека мажот гледаше како екипажот ја носи сопругата, г-ѓа Валати го виде како влегува во друга просторија и ја затвори вратата зад себе.

Додека оние што се сомнителни за инфекција се носат во болници, самите болници не се безбедни. Официјални лица од Бергамо за прв пат го откриле корона вирусот во болницата „Песенти фенароли ди Алцано Ломбардо“.

Дотогаш, велат официјалните лица, веќе бил присутен некое време, маскиран како обична пневмонија, заразувајќи други пациенти, лекари и медицински сестри. Младите им го пренесуваа на своите родители и баби и дедовци. Се ширеше околу бинго-салите и преку шолјите кафе.

Откако се проширија одделенијата за интензивна нега има голема потреба од респиратори

Градоначалникот, г-дин Гори, зборуваше за тоа како инфекциите го опустошиле неговиот град и речиси го урнале еден од најбогатите и најсофистицирани здравствени системи во Европа. Лекарите проценуваат дека 70.000 луѓе во покраината имаат вирус. Бергамо мораше да испрати 400 тела во другите провинции и региони и земји затоа што таму нема место за нив.

„Ако треба да ја идентификуваме искрата“, рече тој, „тогаш тоа беше болницата“.

Овој викенд, група лекари од една болница во Бергамо напишаа во медицински журнал дека „ние учиме дека болниците може да бидат главните носители на Ковид-19, бидејќи брзо се населуваат од заразени пациенти, олеснувајќи го пренесувањето на неинфицирани пациенти“.

Брзата помош и нивниот персонал се заразуваат, рекоа тие, но можеби не покажуваат никакви симптоми и го шират вирусот понатаму. Како резултат, лекарите бараат да има домашна нега и мобилни клиники за да се избегне носењето луѓе во болница, освен ако тоа е апсолутно неопходно.

Но, г-ѓа Валати рече дека немаат друг избор со најтешките случаи. Авторите на трудот во медицинскиот журнал работат во болницата „Јован XXIII“ во Бергамо, каде екипата на г-ѓа Валати однесе многу од болните.

Д-р Ивано Рива, анестезиолог таму, вели дека болницата сè уште прима повеќе од 60 нови пациенти со корона вирус на ден. Тие се тестираат за вирусот, но во овој момент клиничките докази – кашлицата, ниското ниво на кислород, треската – се подобар показател, особено затоа што 30 проценти од тестовите произведоа лажни негативи наоди.

Во болницата имало 500 пациенти со корона вирус, кои ги окупирале сите 90 кревети за интензивна нега. Пред околу еден месец, болницата имаше седум такви кревети.

Д-р Рива рече дека 26 од 101 медицински персонал на неговата болница не работат бидејќи се заразени од вирусот. „Тоа е ситуација што никој досега не ја видел, не мислам дека ја има во кој било друг дел од светот“, рече тој.

Ако луѓето не останат дома, рече тој, „системот ќе пропадне“.

Неговите колеги во журналот напишале дека креветите во единиците за интензивна нега биле резервирани за пациенти со корона вирус со „разумна шанса да преживеат“. Постарите пациенти, рекоа тие, „се оставени да умираат сами“.

Г-дин Травели заврши во блиската болница „Хуманитас гавацени“, каде што по лажниот негативен, бил позитивно тестиран на вирусот. Тој е сè уште жив.

„Папи, имаше среќа затоа што најдоа кревет – сега мора да се бориш, да се бориш, да се бориш“, му рече неговата ќерка Микела во телефонскиот разговор, последен пред да му биде опремен со шлем за да го олесни дишењето. „Тој беше исплашен“, рече таа. „Мислеше дека умира“.

Во меѓувреме, г-ѓа Травели рече дека била ставена во карантин и го изгубила чувството за вкус на храна, честа поплака кај луѓето без симптоми, но кои имаат близок контакт со вирусот.

Кога бројот на ковчезите стана толку голем беше повикана војската да ги носи на кремирање

Толку многу луѓе умираат толку брзо, болничките мртовечници и погребалните работници не можат да продолжат. „Ние ги земаме мртвите од утро до вечер, еден по друг, постојано“, вели Ванда Пичиоли, која води една од последните погребални фирми која е отворена. Другите се затворени како резултат на заразените директори, а некои се на интензивна нега. „Обично ги почитуваме мртвите. Сега тоа е како војна и ние ги собираме жртвите “.

Г-ѓа Пичиоли рече дека еден член на нејзиниот персонал починал од вирусот во неделата. Таа размислува за затворање, но одлучи дека тие имаат одговорност да продолжат да одат, и покрај она што таа го нарекува постојан терор од инфекција и емотивна траума. „Вие сте сунѓер и ја чувствувате болката на сите“, рече таа.

Таа рече дека нејзиниот персонал дневно пренесува 60 заразени тела, од болниците, од клиники, од старските домови и станови. „За нас е тешко да добиеме маски и нараквици“, рече таа. „Ние сме категорија во сенка“.

Г-ѓа Пичиоли вели дека на почетокот тие се обиделе да зачуваат некои од личните работи на починатите, ставени во црвени пластични кеси, и да им ги вратат на нивните најблиски. Колачиња. Пижами. Папучи. Но, сега тие едноставно немаат време.

Сепак, повиците кон екипажот на Црвениот крст не запираат.

На 19 март г-ѓа Валати и нејзината екипа влегоа во станот на Мадалена Перачи (77) во Гацанига. Таа снема кислород. Нејзината ќерка Чинциа Кањони (43), која живее во станот долу, побарала нов резервоар што ќе пристигне во понеделник, но волонтерите на Црвениот крст ѝ рекоа дека мајка ѝ нема да издржи толку долго.

„Бевме малку вознемирени затоа што знаевме дека ова може да биде последен пат што се гледаме“, рече г-ѓа Кањони. „Тоа е како некого да испратите да умре сам“.

Таа, нејзината сестра и нејзиниот татко наместија храбро лице под нивните маски. „Ти можеш да го направиш тоа“, ѝ рекле на на нејзината мајка. „Ќе чекаме, сè уште има многу работи што треба да ги направиме со тебе. Бори се“.

Волонтерите ја однеле г-ѓа Перачи во амбуланта. Една од нејзините ќерки ги повика нејзините вчудоневидени внуци да се збогуваат со погласни гласови. „Мислев на илјада работи“, рече Кањони. „Не ме напуштај. Бог да ни помогне. Бог да ја спаси мајка ми “. Вратата на брзата помош се затвори. Сирените се вклучија, како што тоа го прават „сите часови во денот“, рече г-ѓа Кањони.

Екипажот се возел во „Песенти фенароли ди алцано Ломбардо“, каде што е откриено дека г-ѓа Перачи има корона вирус и пневмонија на двете страни на нејзините бели дробови. Во четвртокот навечер, нејзината ќерка рече дека „се движи по конец“.

Г-ѓа Перачи е жена со длабока католичка вера, рече нејзината ќерка, која крена температура ноќта кога брзата помош ја однесе мајка ѝ и оттогаш е во карантин.

Ако почине мајка ѝ, рече таа, „не можеме да имаме погреб“.

Некои од пациентите носат проѕирни пластични кациги за да им помогнат да вдишуваат кислород

За да биде запрен вирусот, сите религиозни и граѓански прослави се забранети во Италија. Тоа вклучува и погреби. Гробиштата на Бергамо се затворени. Чувањето на ковчезите чека во сообраќаен метеж за крематориумот во црквата на гробиштата.

Официјалните лица забранија промена на облеката на мртвите и бараат луѓето да бидат погребани или кремирани во пижамите или медицинските наметки во кои умираат. Телата треба да бидат завиткани во дополнителна вреќа или да бидат обвитакни во крпа за дезинфекција. Телата честопати со денови остануваат во домовите, бидејќи скалите и затворените простории стануваат особено опасни.

„Ние се обидуваме да го избегнеме тоа“, рече директорката за погреби, г-ѓа Пичиоли, околу домашните посети. Домови за стари лица беа многу полесни, затоа што може да пристигнете со пет или шест ковчези за да се наполнат и натоварат директно во комбиња. „Знам дека е страшно да се каже“, рече таа.  (Њујорк тајмс)