Микропластика има насекаде. Но, постои начин да ја отстраните од водата што ја пиете
Микропластиката ја има насекаде во последно време. Во чајот што го нарачавме во кафулето, во водата, храната, во нашите крвни садови, па дури и во плацентата. Го внесуваме во телото на различни начини; за време на оброк, кога сакаме да ја задоволиме жедта или додека, едноставно – дишеме. Имено, секоја недела вдишуваме микропластика колку што има во една кредитна картичка.
Иако сè уште не знаеме точно како тоа влијае на нашето тело, се повеќе истражувања покажуваат дека тоа може да биде штетно за нашето здравје.
Затоа, кинеските научници отидоа да истражат како можеме да ги отстраниме овие потенцијално опасни честички од водата што ја пиеме. Тим од Медицинскиот универзитет во Гуангжу и Универзитетот Џинан во Кина спроведе тестови на мека и тврда вода од чешма (која е побогата со минерали).
Повеќето микропластики се отстранети од водата од чешма
Пред да ја зовријат водата, во неа додале нанопластични и микропластични (NMP) честички, а потоа го филтрирале остатокот. Тие откриле дека во некои случаи вриењето и филтрирањето отстрануваат до 90 проценти од NMP, иако ефективноста варира во зависност од видот на водата, пишува Science Alert.
Имено, на овој начин е отстранета поголема концентрација на NMP од тврдата вода од чешма бидејќи таа природно формира наслаги од бигор при загревање. Иако формирањето на бигор може да биде иритирачко бидејќи ги отежнува домашните работи, во овој случај се покажа како корисно.
Имено, кога ќе се загрее, бигорот се прилепува на површината на малите пластични честички и ги заробува во своите наслаги, кои подоцна може да се отстранат со филтер. Со вриење, исто така, се отстранува микропластиката од меката вода, но во значително помала мера.
„Пиењето зовриена вода може да биде остварлива долгорочна стратегија за намалување на глобалната изложеност на NMPs. Проблемот е што таквата практика се смета за застарена и се практикува само во неколку региони“, велат истражувачите во студијата.
Двојно поголема веројатност за мозочен или срцев удар
Досега, во повеќето случаи, го проучувавме влијанието на микропластиката во лабораториски услови; кај реплики на органи и кај глувци. Во такви ситуации, експертите утврдиле дека микропластиката може да предизвика воспаление и оксидативен стрес во клетките на срцето, да го ослабне отчукувањата на срцето и да го промени отчукувањата на срцето. Затоа, студиите од овој тип спроведени врз луѓе се од големо значење.
Во новото истражување, експерти од Италија открија парчиња пластика во масни наслаги хируршки отстранети од пациенти со блокирани артерии и открија дека тие може да се поврзани со поголем ризик од срцеви заболувања, мозочен удар и смрт.
„Од 304 пациенти на кои им беше отстранета главната артерија на вратот, 58% имале микроскопски и наноскопски парчиња пластика со остри рабови во плочата што го обложува крвниот сад. Тие вклучуваат полиетилен и поливинил хлорид (ПВЦ)“, рече кардиологот Рафаеле Марфела од Универзитетот во Кампанија во Неапол.
Полиетилен е вид пластика од која се направени повеќето кеси и шишиња за еднократна употреба. ПВЦ се користи за производство на цевки за вода, пластични шишиња, подови, итн. Научниците открија дека пациентите со микропластика во нивната плоча имале двојно поголем ризик од мозочен удар, нефатален срцев удар или смрт од оние кои ги немаат овие ситни честички во нивните наслаги.