Лајлс освои бронза на 200 метри, па соопшти дека има ковид. Тебого го зеде златото

На силно мускулестото торзо на Ноа Лајлс има тетоважа напишана со големи букви: ИКОНА. Решил да го добие пред шест години како чин на манифестација. Но, сонот на Американецот да освои четири злата на овие Олимписки игри нагло заврши поради ковид – и едно дете од Боцвана кого го нарекуваат ученик.

Гласините за болеста на Лајлс почнаа да се вртат околу Стад де Франс неколку моменти откако тој заврши со бронза во финалето на 200 метри, што отсекогаш беше негова омилена трка досега. Веста набрзо ја потврди Лајлс, кој рече дека се тестирал позитивно околу 5 часот наутро во вторникот, откако се разбудил среде ноќ со треска, изнемоштеност и болки во грлото.

„Се чувствував навистина ужасно“, рече тој по трката, зборувајќи преку маска. „Знаев дека е повеќе од само болка од 100 метри [која ја освои во неделата]. Ги разбудивме лекарите, тестиравме и за жал излезе дека сум позитивен на ковид.

Мојата прва мисла беше да не паничам. Сум бил во полоши ситуации и сум трчал со полоши услови. Ние ги користевме деновите, обидувајќи се да хидрираме колку што е можно повеќе, ставен во карантин. Дефинитивно би рекол дека тоа го зеде својот данок, сигурно. Но, никогаш не сум бил повеќе горд на себе што можев да излезам овде и да освојам бронзен медал“.

За жал за Лајлс, ова сега е втора последователна Олимпијада на која ковидот веројатно го чинеше златен медал на 200 метри. Како што оттогаш призна неговиот тренер, Ленс Брауман, Лајлс се бореше со тоа што мораше да се изолира во 2020 и 2021 година и тоа влијаеше на неговото ментално здравје и неговите последователни настапи.

Во четвртокот вечерта Американецот рече дека се чувствува подобро и дека е блиску до 90 или 95% за ова финале на 200 метри. Но, неговата болест значеше дека мораше да ја промени својата стратегија за трката.

„Знаев дека ако сакам да излезам овде и да победам, ќе треба да дадам сè што имав од самиот почеток“, рече тој. „Сè уште сакав да трчам, решивме дека сè уште е можно, така што останавме настрана од сите. Немав време да штедам енергија. Тоа беше стратегијата“.

Лајлс секако даде сѐ од себе на првите 60 или 70 метри и изгледаше дека е водечки додека влегуваше во круната на свиокот. Но, немаше ништо од неговото вообичаено забрзување околу него. Резервоарот почна да се празни и тој можеше само да гледа како Лециле Тебого ја преминува линијата за 19,46 секунди.

Лајлс, кој му честиташе на Боцванецот со прегратка по трката, исто така ја бранеше неговата одлука да не кажува никому дека е болен. „Не сакавме сите да влезат во паника“, објасни тој.

„Сакавме да можеме да се натпреваруваме. Сакавме да го направиме што е можно подискретно, а вие не сакате да им кажете на вашите конкуренти дека сте болни, зошто би им дадете предност?“

Друг Американец, Кени Беднарек, го освои среброто со 19,62, додека Лајлс беше трет со 19,70. Времето беше брзо за повеќето луѓе. Но, за него тоа беше мачно.

Тебого ќе беше уште побрз доколку не чукаше во гради неколку моменти пред линијата. Беше само штета што Лајлс не беше во топ-форма, бидејќи тоа ќе беше прилично голема битка.

„Тоа беше навистина убава трка за мене“, рече Тебого. „Кога стигнавме до финалето, мојот тренер само ми рече: ‘Сега мојата работа е завршена, на тебе е да видиш што можеш да направиш. Без разлика дали станува збор за медал или не, само заврши ја трката здраво’. Тоа е сè што можев да посакам. Среќен сум што ја завршив трката поздраво од порано“.

Она што го направи настапот на Тебого уште поимпресивен е тоа што тој зеде речиси еден месец одмор по смртта на неговата мајка на 19 мај. „Навистина не ми беше мило што нејзе навистина ја нема“, рече тој. „За мене, морам да ја најдам причината зошто го започнав моето атлетско патување и зошто да продолжам понатаму“.