Ќе се прошири ли ЕУ до 2030 година?

Мнозинството од граѓаните на Европската Унија, 56 проценти, го поддржуваат понатамошното проширување, покажа анкетата на Евробарометар објавена на почетокот на септември. Но, малку е веројатно дека ќе се случи какво било проширување до крајот на деценијата. Повеќето граѓани кои го поддржуваат проширувањето на ЕУ веруваат дека нивната земја ќе има корист од тоа.

Придобивките од проширувањето вклучуваат посилно глобално влијание, поголем пазар за компаниите од ЕУ, повеќе можности за работа и поголема солидарност и безбедност. Во исто време, испитаниците изразуваат загриженост за миграцијата, корупцијата и криминалот, како и за финансиските трошоци од проширувањето.

Тие ја нагласуваат важноста да се обезбеди земјите-кандидатки да го почитуваат владеењето на правото, да се борат против корупцијата и да ги заштитат основните права, што се суштински елементи на кредибилен и заслужен процес на пристапување, пишува Хина.

Реформирање на процесот на проширување

Анкетата, исто така, покажа дека 67 проценти од граѓаните веруваат дека не се добро информирани за проширувањето.

„Резултатите покажуваат дека граѓаните на ЕУ, особено младите, го поддржуваат проширувањето. Евробарометарот испраќа уште една јасна порака: луѓето сакаат кредибилен процес базиран на вредности, воден од вистински реформи. Заедно со земјите-членки, ќе се ангажираме директно со граѓаните, ќе ги разгледаме нивните загрижености и ќе покажеме како проширувањето носи мир, просперитет и пообединета Европа“, изјави комесарката за проширување Марта Кос.

„Њу Јунион Пост“, портал посветен на проширувањето на Европската Унија, објави дека Европската комисија ќе презентира нов предлог за реформи во процесот на проширување до крајот на годината. Тие пишуваат дека лидерите на ЕУ се свесни дека реформите на ЕУ биле потребни и претходно, а со евентуалното проширување на ЕУ „тие стануваат неопходни“, пренесува Индекс.хр.

Додека се чека предлогот на Комисијата, Европскиот парламент работи на извештај за потребата од внатрешни реформи. Во спротивно, проширената Европска Унија „ризикува парализа“, а постојните проблеми со ефикасноста, демократијата и функционирањето „сигурно би се зголемиле“, пишува „Пост“.

Кандидати

Од постојните земји-кандидатки, Турција беше првата што аплицираше за членство во ЕУ, уште во 1987 година. Таа има статус на кандидат од 1999 година, а преговорите започнаа истовремено со Хрватска, во 2005 година. Сепак, тие никогаш не постигнаа никаков вистински напредок и се замрзнати од 2018 година поради „демократски застој“. Ова е случај и денес, без вистинска желба од која било страна да се промени ситуацијата.

Ова не ја попречува економската соработка, бидејќи Турција е петтиот најголем надворешен трговски партнер на ЕУ, со трговија што достигна рекордно високо ниво од повеќе од 210 милијарди евра во 2024 година.

Земјите од Западен Балкан се најактивни во процесот на проширување.

Црна Гора ги исполни привремените услови (Поглавја 23 и 24), а нејзината цел е да се приклучи на ЕУ до 2028 година. Албанија брзо отвори преговарачки групи во 2025 година – дури 24 од 33 поглавја, а нејзината цел е да ги заврши преговорите до 2027 година. Србија, Босна и Херцеговина, Северна Македонија и Косово заостануваат.

Прашање е дали Србија воопшто сака да ги заврши преговорите; таа не ја усогласила својата надворешна политика со онаа на Европската Унија, особено во однос на санкциите против Руската Федерација по агресијата врз Украина. Исто така, постои прашање за состојбата со човековите права, слободата на медиумите, со отворени осуди на некои земји од ЕУ како стојат зад наводната „шарена револуција“ во Србија.

Проблемот со РС

БиХ аплицираше за членство во ЕУ во февруари 2016 година, а доби статус на кандидат во декември 2022 година. Две години подоцна, ЕУ одлучи да ги отвори преговорите, но под услов БиХ да исполни низа реформи (владеење на правото, изборно право, судство, борба против корупцијата итн.).

Преговарачката рамка не беше усвоена поради политички застој и конфликти меѓу ентитетите, особено потезите на Република Српска што ги ослабуваат државните институции и бавното спроведување на европските реформи, заедно со недостаток на стабилност и доверба во судството.

Северна Македонија доби статус на кандидат во 2005 година, но почетокот на преговорите беше блокиран со години поради спор со Грција околу името на земјата. Сега, пак, Бугарија го блокира поради спор околу уставните амандмани и правата на малцинствата.

Косово аплицираше за членство во ЕУ на 15 декември 2022 година и моментално има статус на „потенцијален кандидат“, а не формален, првенствено затоа што не е признаен од пет земји-членки на ЕУ (Шпанија, Грција, Романија, Словачка и Кипар). Затоа е блокиран процесот на пристапување.

Источно соседство

Постои и група земји кои еден ден сакаат да станат членки на ЕУ, наречени „Источно соседство“. Тешко е да се очекува дека тие ќе се приклучат на Унијата во догледна иднина, но стратешки е важно да не им се затвори вратата.

„Источно соседство“ се однесува на политиката на Европската Унија кон Ерменија, Азербејџан, Белорусија, Грузија, Молдавија и Украина. Започната во 2009 година како дел од европската политика за соседство, нејзината цел е зајакнување на политичките врски, економската интеграција и реформите, но не мора да значи полноправно членство во ЕУ.

Сепак, по руската инвазија на Украина во 2022 година, три земји (Украина, Молдавија и Грузија) добија статус на кандидат, а пристапувањето во ЕУ стана приоритет. Другите земји имаат поограничени односи поради политички причини.

Највисока јавна поддршка за пристапување кон ЕУ е забележана во Албанија, според најновите анкети, дури 9 од 10 испитаници сакаат земјата да се приклучи кон ЕУ. Поддршката за ЕУ ​​кај црногорските граѓани е генерално многу висока, обично помеѓу 76-80%, со силен оптимизам (75-76%) дека членството ќе се постигне. Најголем пад на поддршката за пристапување кон ЕУ е забележан во Србија, според релевантните анкети, околу 40% од населението сака земјата да се приклучи кон Унијата.

Тешко до 2030 година

Жељке Чаки, директорка на европската програма во Фридом Хаус, вели дека не гледа реална можност за проширување на ЕУ наскоро, бидејќи не верува дека е можно да се постигне консензус за тоа.

„Доколку ЕУ сака да се прошири во оваа деценија – особено до 2030 година – мора да го реформира процесот на прием на нови кандидати и да обезбеди поголема поддршка за зајакнување на кревките демократии. Јазот помеѓу официјалните извештаи на ЕУ и јавните изјави на лидерите за забрзан процес е неодржлив“, рече таа.

Претседателката на Европската комисија, Урсула фон дер Лајен, постојано повторува дека проширувањето придонесува за мир и подобри односи.

„Напнатата геополитичка ситуација нè принудува да ја завршиме реинтеграцијата на нашиот континент според истите вредности на демократијата и владеењето на правото. Веќе направивме големи чекори кон интегрирање на нови членки во последните неколку години. Проширувањето ќе остане приоритет за новата Комисија“, рече таа.

Аналитичарите проценуваат дека првото проширување, кое ќе ги вклучи Црна Гора и Албанија, е можно до 2030 година, но тие веруваат дека ова е поверојатно дури во средината на следната деценија, пишува Хина. (Извор: Индекс.хр)