Кисинџер: За неколку квадратни километри во Донбас

Никој кој живеел на земјата 99 години – најчесто во високо будна состојба на умот на воланот на геополитиката – навистина не мора да се задржи на „расположението на моментот“. Хенри Кисинџер може да си дозволи да предупредува на краткотрајната сентименталност – како академик и политичар секогаш претпочитал да остане на врвот на големиот лак на историјата. Сега неговата неверојатна возраст сведочи дека овој човек го знае многу долгиот здив.

Кисинџер штотуку настапи во Давос, каде што луѓето всушност сакаат да лежат пред неговите нозе. Но, она што имаше да го каже дедото на американската дипломатија нема да му се допадне ни на релативно младиот Џо Бајден, а камоли на бизнис лидерите во швајцарските планини кои одеднаш открија политички морал. Така Кисинџер ја советуваше Украина дека мора да ѝ отстапи територија на Русија за да може да се постигне мировен договор. Генерално, тој предупредува на понижувачки пораз за Русија, кој долгорочно би ја загрозил стабилноста на Европа.

Се разбира, сето ова соодветно ги налути украинските политичари и интернетот и му донесе големо внимание на Хенри Кисинџер на неговиот 99-ти роденден овој петок – што, сепак, не требаше да биде негова примарна цел. Големите настапи и повиците за ред и понатаму се дел од неделниот распоред на Кисинџер. Повторно и повторно се појавува на настани и церемонии за доделување награди во Европа или Азија. Во Вашингтон, апартманот во хотелот „Хеј Адамс“ сѐ уште редовно му се расчистува, а можете да го сретнете таму во лифтот на пат до состаноци во Белата куќа. Дека времето не стои во главниот град на САД се гледа само од шетачот што Кисинџер го користи веќе неколку години.

Ако постои ген за стогодишници, Кисинџер го наследил од неговата мајка Паула (која живееше до 97 години) и таткото Луис (95). Хајнц Алфред Кисинџер е роден во Фирт во 1923 година, неговиот татко Луис бил учител во тамошниот Лицеум. Семејството побегна од нацистите во 1938 година, многу роднини останаа и беа убиени во концентрационите логори. Трауматските искуства од детството ги поставија темелите за политичка и академска кариера која кулминираше во 1970-тите кога, под претседателот Ричард Никсон, Кисинџер ги преуреди основите на американската надворешна политика за само неколку години. Како советник за безбедност и министер за надворешни работи, токму неговата идеја за ред го направи крвавото повлекување од Виетнам, отворањето кон Кина.

Смртта и пропаста беа исто толку дел од неговите надворешно-политички калкулации како и игривата употреба на моќта. Токму ова длабоко вкоренето разбирање на рамнотежата и изедначувањето му овозможува на проучувачот на европскиот државен поредок и обожувач на Метерних, Кисинџер да зборува ладно за Русија денес: Да, тој не мислеше дека оваа инвазија е можна, рече тој неодамна. За потоа да даде совет да не се ризикува стабилноста на Европа поради неколку квадратни километри во Донбас. Оној кој зад тие реченици наслутува бранител на Путин, или заговорник на оној начин на размислување кој Западот го обвинува за војната, тој ги поедноставува работите. Кисинџер само знае дека ништо не е толку тешко да се одржи како рамнотежата меѓу државите.

Патем, сеопфатното подоцнежно дело на Кисинџер беше збогатено набргу по неговиот роденден со мемоари за најголемите државници во неговиот животен век. Се собраа секакви работи, а на упорно барање на издавачот, Кисинџер во својата листа на благородници вклучи и државници. Со него може да започне стотата година од животот.

(Штефан Корнелиус е уредник во германскиот весник „Зидојче цајтунг“)