Екстремна идеја: Вселената да ни ги чува податоците!?

Можеби ќе биде до 2036 година, но Европа размислува како да испрати центри за податоци во вселената на одржлив начин.

Откако започна генеративната вештачка интелигенција (ВИ), побарувачката за центри за податоци вртоглаво се зголеми, но со недостаток на земја и потреба од електрична енергија, Европа размислува да испрати центри за податоци во вселената во обид за суверенитет на податоците и енергетска ефикасност.

Една неодамнешна студија покажа дека е технички, еколошки и економски изводливо да се лансираат центри за податоци во орбитата на начин што е помалку енергетски интензивен отколку да има центри за податоци на земја.

„Денес можеме да кажеме дека резултатите се многу охрабрувачки. Најдовме решение кое е технички изводливо, има финансиска смисла и има помалку влијателен јаглероден отпечаток отколку на Земјата“, рече Демиен Думестиер, раководител на студијата од Thales Alenia Space. Еуроњуз Следно.

За изработка на студијата биле потребни 16 месеци и 2 милиони евра. Тој беше координиран од Thales Alenia Space во име на Европската комисија.

Центрите за податоци се физички објекти во кои се сместени компјутерските системи на организацијата и голема количина на податоци до кои може да се пристапи насекаде во светот. Ним им треба многу енергија за да работат и да не се прејадуваат.

До 2026 година, центрите за податоци би можеле да користат вкупно 1.000 терават-часови годишно, проценува Меѓународната агенција за енергија (IEA), додавајќи дека тоа е приближно еднакво на потрошувачката на електрична енергија во Јапонија.

Идејата зад вселенскиот центар за податоци е дека тој би можел да работи на сончева енергија, што го прави помалку енергетски интензивен. Но, таков амбициозен проект веројатно нема да биде готов до 2036 година, рече Думестиер, а проблемот е веќе на нашиот праг.

„Постои мала група купувачи кои се неверојатно моќни и гладни за простор во центарот за податоци и имаат длабоки џебови“, изјави за Euronews Next Кевин Рестиво, кој раководи со истражувањето на европските центри за податоци во консултантската компанија за недвижнини CBRE.

Овие клиенти се големи технолошки компании како Microsoft, Amazon Web Services и Google, кои се познати како „hyperscalers“.

Рестиво рече дека има недостиг од достапна електрична енергија на повеќето европски метрополитенски пазари и дека е сè потешко да се најде или обезбеди соодветно земјиште со пристап до доволно моќен извор на електрична енергија.

Како резултат на тоа, ќе видиме изградени центри за податоци во делови од европските земји кои ги немаа претходно, рече тој, укажувајќи на купувањето земјиште од Мајкрософт во Јоркшир, северна Англија, кое не случајно веќе има електрична енергија во земјата.

Што се однесува до испраќањето на центрите за податоци подалеку, нивното испраќање во вселената во моментов е „повеќе плод на имагинацијата отколку реалност“, рече Рестиво.

„Сепак, мислам дека истражувањето на центрите за податоци во вселената или центрите за податоци под вода е вреден потфат“, изјави тој за Euronews Next, додавајќи дека „тестирањето на параметрите на развојот на центрите за податоци е клучно за растот на индустријата“.

Таквиот развој на настаните може да вклучи можност за користење други методи за напојување освен поврзување со електричната мрежа или автономно работење на центрите за податоци со минимална интервенција.

Но, придобивките од истражувањето на далечни идеи како што се вселенските центри за податоци, исто така, може да овозможат развој на други вселенски технологии, како што се роботиката или фрлачите.

Со цел центрите за вселенски податоци да бидат енергетски ефикасни, ќе им треба нов тип на фрлач што произведува 10 пати помалку емисии, се вели во студијата. Центрите за податоци, исто така, ќе треба да останат во орбитата со ракетно гориво, па можеби треба да се најде алтернатива.

Думестие рече дека е во разговори со француската групација Аријане и германската вселенска компанија, кои велат дека добивањето поеколошки фрлач не е изводливо утре, но може да биде за неколку години.

Друг проблем е да се осигура дека вселенските центри за податоци не се надополнуваат на заостанатите нефункционални и заборавени сателити. Думестиер рече дека центрите за податоци ќе орбитираат на височина од околу 1.400 километри, што е повисоко од вселенските сателити.

Но, обезбедувањето дека вселенските центри за податоци имаат долг животен век и дека материјалите може повторно да се користат е од клучно значење за постигнување на целите за одржливост.

Центрите за вселенски податоци би можеле да го вратат „суверенитетот на податоците на Европејците и може да и дадат на Европа водечка можност да го имплементира и да стане лидер во вселенскиот сектор“, рече тој.