Тројца Руси се спуштија со падобран од стратосферата до Северниот пол, погледнете го видеото
Тројца Руси минатата недела поставија светски рекорд скокајќи со падобран од земјината стратосфера до Северниот пол, во мисија која послужи и како тест за нов прототип на комуникациски систем за употреба на Арктикот, изјави денеска организаторот Никита Цаплин.
Михаил Корниенко, Александар Линик и Денис Јефремов скокнаа од авион Иљушин-76 на височина од 10.500 метри и слободно паѓаа две и пол минути пред да ги отворат своите падобрани на 1.000 метри од земјата, а сето тоа е снимено во спектакуларно видео, пренесе Хина.
Сите тројца падобранци и покрај загреаните маски се премрзнале на образите. Тие скокнаа од авионот и паѓаа со брзина од повеќе од 300 километри на час, на температура од околу -50 степени Целзиусови, со чувство од -70 степени Целзиусови, рече Цаплин.
Што е стратосферата?
Стратосферата е слој од атмосферата на Земјата кој се протега од 10 километри (околу 8 километри на половите) до висина од околу 55 километри.
Во долниот дел, температурата на воздухот не се менува (околу -56,5 °C над половите и средните ширини, т.е. -85 °C над екваторот), но поради апсорпцијата на ултравиолетовото зрачење од Сонцето во озонската обвивка, прво полека, а потоа се зголемува побрзо со висина, а на својот врв достигнува вредност од околу -2 °C.
Михаил, Александар и Денис слетале во близина на руската поларна база Барнео, каде успеале да го наполнат серверот со помош на дизел генератори и да воспостават врска со сателитот. Опремата претходно била исфрлена од леталото на помала височина.
Комуникациите на Арктикот ќе стануваат сè поважни бидејќи Русија, САД и Кина се натпреваруваат за ресурси, трговски патишта и воена предност.
Конкуренција за ресурси
Цаплин рече дека Русите успеале да испратат податоци користејќи експериментален систем, но призна дека досега немаат ништо што може да се спореди со американскиот систем Иридиум (Iridium Communications Inc), кој нуди сателитски комуникациски услуги и ги покрива двата пола на Земјата.
„Нашето решение засега е прототип, но сепак се поврзавме со сателитот од нашиот сервер и го извршивме преносот на податоците. Се разбира, тоа сè уште не е Иридиум, но направивме мали чекори во таа насока и тоа беше наша задача, да видиме колку е реално да се постигне евтино решение за пристап до сателитот од компјутер“, рече Цаплин.
Пред да се развие концептот Иридиум , сателитските телефони беа непрактични бидејќи беа гломазни како актовки. Уредите добивале сигнали од сателити лоцирани во геостационарната орбита на Земјата. Притоа, сателитите се движеле со иста брзина како и Земјата, што им овозможило да одржуваат фиксна позиција во однос на неа на надморска височина од околу 33.000 километри.
Компанијата, или системот Иридиум, именуван по многу реткиот хемиски елемент иридиум, работи на различни принципи. Сателитите се наоѓаат во ниската орбита на Земјата на височина од околу 781 километар, а податоците ги пренесуваат на помали компактни уреди за илјадити дел од секундата.