Што ако ве касне крлеж? Еве како да се заштитите

Убавото време несомнено го буди животот околу нас. Со првото пролетно сонце и потопол воздух, ние се менуваме, но се менува и природата околу нас, вклучувајќи и некои иритирачки видови инсекти. Крлежите се секако еден од нив. Овие мали штетници демнат во секој ќош и пукнатина опкружени со трева и дрвја, и обично се прикачени на високи сечила од трева. Колку е навистина опасно каснувањето од крлеж и дали сето она што го слушнавме е само мит?

Во Европа, Лајмската болест беше позната пред сто години, но дури во 1974 година и беше посветено сериозно внимание. Со текот на времето, клиничкото искуство покажа дека Лајмската болест е многу сериозна и остава последици доколку не се лекува правилно, пред се со антибиотици.

Болеста се јавува во три фази – првата се манифестира со црвенило околу убодот од крлеж, додека втората може да доведе до големи компликации, како што се болки во зглобовите, промени во срцевиот ритам и промени во централниот нервен систем, од воспаление на мозокот до нервна парализа. Овие симптоми се типични и за третата фаза, но се многу поизразени.

Мерки за превенција

За да не се случи сето ова, кога сте во природа, погрижете се да имате соодветна облека и обувки, што значи долги ракави, нозете напикани во чорапи и затворени чевли.

Избегнувајте облека со темна боја, каде што крлежите потешко се забележуваат, и материјали како волна, фланелен, бидејќи крлежите можат полесно да се закачат на нив. Можете да нанесете репелент за одбивање крлежи на голи и поотворени делови од телото, а можеби и на облеката, притоа внимавајќи на упатствата на производителот. Дополнително, секогаш одете по обележани патеки и избегнувајте да ползите низ грмушки, да лежите на земја, да ставате облека на грмушки и земја.

Откако ќе се вратите од природа, прегледајте се и проверете дали имате крлежи на кожата или облеката, за што поскоро да ги отстраните. Обично има доволно време за тоа, бидејќи откако крлежот ќе слета на домаќинот, долго време (и неколку часа) „шета“ барајќи соодветно место за каснување.

Внимателно прегледајте го целото тело со огледало или друго лице, за да можете да ги забележите на помалку достапни делови од телото. Посебно внимавајте на местата со понежна кожа, зад ушите, задниот дел од главата, вратот, препоните, градите, пазувите, пределот зад колената, папокот…

Кај децата, крлежите често ќе се најдат на главата, бидејќи тие се пониски и играат повеќе на тревата од возрасните, па полесно е да се „соберат“ крлежите со главата, или горниот дел од телото. Исто така, не заборавајте да се истуширате по враќањето од природа.

Како правилно да се отстранат крлежите?
Доколку и покрај сите мерки за заштита сте „закачиле“ крлеж, важно е да го отстраните што поскоро – ризикот од инфекција е поголем колку подолго е прикачен, а се смета дека во првите 36 часа малку е веројатно дека некое лице ќе се зарази.

Отстранете ги крлежите со пинцета, но пред тоа измијте ги рацете и избришете ги пинцетите со антисептик. Фатете го што е можно поблиску до главата, наспроти кожата и нежно извлечете го од кожата. Не го покривајте со алкохол, крем, масло, лак, керозин или не го „горете“ со пламен. Не го влечете наеднаш (ќе го искинете), не го стискајте или стискајте, бидејќи на тој начин крлежот се грчи и го зголемува излачувањето на поголемо количество секрети и, доколку крлежот е заразен, предизвикувачкиот агенс на болеста. .

Доколку мислите дека нешто ќе збркате при отстранување на крлежите или едноставно немате искуство или сте исплашени, обратете се во најблиската здравствена установа – амбуланта, здравствен дом, одделение за кожни болести.

Што после каснувањето?

Местото на каснувањето треба да се следи неколку недели, а секое појавување на црвенило на кожата, слабост, отекување на лимфните жлезди или зголемена температура е предупредување дека инсектот е заразен и дека треба да се започне со третман – веднаш!

Црвенилото, кое е првиот симптом, може да биде со различни големини и интензитет и постепено го менува својот изглед – централниот дел избледува, а црвениот раб на промената се оддалечува. Но, постојат и ситуации кога се јавува инфекција, но не се појавува црвенило. Во такви случаи, многу е важно лекарот да инсистира на субјективните поплаки што ги чувствува пациентот, без разлика дали се благи.

Со оглед на тоа дека предизвикувачкиот агенс е бактерија која добро реагира на антибиотско лекување, лекувањето не би требало да претставува проблем, но поради неспецифичниот тек и непрепознатливиот залак, се случува, за жал, да не се мисли на лајмска болест.