Шефот на болницата во Нови Сад: Решив да ја извршам ампутацијата на самото место

Хирургот Драган Николиќ, началник на Ургентниот центар на Клиничкиот центар на Војводина, за „Блиц“ раскажува како се одвивала операцијата за спасување на повредените при уривањето на настрешницата во Нови Сад.

Тој вели дека и покрај тежината на повредите, се надева дека пациентите ќе оздрават и напоменува дека е многу важно што заедно со професионалноста и умешноста на медицинскиот персонал постои и емпатија, како кон пациентите, така и кон нивните блиски.

„Третманот е интензивен, се надеваме на добар исход“
„Мултидисциплинарниот тим е постојано присутен. За жал, би сакал да бидат подобри, но нивните животи се во опасност. Лекувањето е интензивно, ги следиме, вложуваме сите човечки напори и се надеваме на добар исход“, изјави Николиќ. 

Тој коментираше на денот на несреќата.

„Имавме исклучителни и навремени информации за тоа што се случува на теренот. Во еден момент во Ургентниот центар дојде река од КЦ Војводина. Ништо не кажавме, знаев дека имам огромен број луѓе на Во секој момент знаевме што се случува овие тројца млади луѓе се живи благодарение на добрата организација.

„Не сме виделе такви повреди од војната“, додаде тој.

„Одлучив да ја извршам ампутацијата на самото место“
„Секогаш сме подготвени за најлошото сценарио, да го примениме целото наше знаење за да ги спасиме луѓето. Веднаш донесов одлука да направам ампутација на местото на  настанот за да ја спасам од урнатините“, рече тој и потоа додаде:

„Имав со мене одличен тим од голем број луѓе кои беа подготвени да одат без да прашаат дали може да им биде загрозен животот ако отидат таму. Ме прашаа како ќе ја ампутираме раката, реков на секој начин, дури и ако треба со локална анестезија, луѓето на теренот успеаја да ја ослободат раката и веднаш отидовме во операционата сала со девојчето“.

„Ни треба емпатија и желба за хуманост“
„За нас е голем предизвик да ги спасиме овие луѓе. Прогностички, овие луѓе можеби нема да преживеат, но со ваков напор се надевам на добар исход без оглед на прогнозите“, додаде тој.

„Родителите на една пациентка не излегуваат од Ургентен центар. Медицинската сестра ми се јави да ми каже дека таткото на една пациентка не ја остава 24 часа. Ја прашав дали има нешто подготвено за него, ми рече дека тој одбивме да јаде. Сите се симнавме долу да разговараме со него, да учествуваме во неговото страдање. Тоа ни треба! Ни треба емпатија. Ни треба желба за човечност. На една страна е професионализмот, а на другата е хуманоста. Мора да се поврзат“, заклучи тој.