Пол Макартни ја откри омилената песна на Битлси. Не е тоа што мислите

Омилената песна на Битлси на Пол Макартни веројатно не е она што би очекувале! Од легендарната колекција на мелодии на бендот, има една што навистина се издвојува меѓу останатите во неговите очи.

„Често ме прашуваат која е мојата омилена песна што некогаш сум ја напишал, и никогаш не сакам навистина, не можам да одговорам, но ако ме туркаат, би рекол „ Here, There, and Everywhere,“, рече тој за време на една епизода од втората сезона на „McCartney: A Life in Lyrics“ од iHeartPodcasts и Пушкин.

Идејата за песната настанала кога рокерот го чекал колегата од бендот Џон Ленон еден ден да се разбуди.

„Се сеќавам дека ја напишав оваа песна додека го чекав Џон еден ден. Отидов кај него дома на сесија за пишување, а тој не беше секогаш буден“, рече Пол. „Значи, често имав 20 минути, половина час додека некој му рече дека сум тука, а тој стануваше. Се сеќавам дека седев покрај неговиот базен во неговата куќа во Вејбриџ, предградие  во Лондон“.

„Ја имав мојата гитара затоа што бев подготвен за сесијата за пишување“, продолжи тој. „Значи, седнавме и почнавме нешто… едноставно помина доста убаво и непречено. Така, додека да дојдам да пишувам со Џон, додека тој ќе помисли дека ќе стане и ќе го испие кафето, ќе имам што да продолжам“.

Во претходната епизода од подкастот, Пол откри дека се помирил со Ленон во годините пред неговото убиство во 1980 година.

„Беше супер, супер болно… На крајот, имаше нешто за што ми беше многу мило , беше тоа што имав навистина добри моменти со него пред тоа да се случи“, рече Пол во декември 2023 година. Тоа ќе беше најлошото нешто на светот… Да беше само убиен и да имавме лоши односи. Само би помислил:  Тоа ќе беше голема вина за мене“.

Дополнително, Пол се осврна на неговиот уникатен процес на пишување песни, што му помогна да напише безброј хитови во текот на неговите шест децении во музичката индустрија.

„Дури и кога добивате вакви текстови, целта на текстот е да ја поддржи песната наместо да биде текст“, објасни тој. „Тоа е прилично ослободувачко. Можете само да експериментирате додека одите. Така, работите се излизгаат како на сесија со психијатар… Во основа, секогаш велам кога пишувам песна, следам трага од лебни трошки. Некој ги исфрли овие трошки од леб, а јас ги гледам првите неколку, а вие само одете заедно, и се чувствувам како да ја следам песната наместо да ја пишувам“.